lieve, leg je mij
neder en teder
je handen
op mijn rug
en buik
als warme kruik
het leven in
yin en yang
ademend
zo vloeien
onze wegen
samen in een
en weer uit
namen getekend
in handen van
een schepper
en de onze
als scheppers
van deze dag
leef je naam
open het geheel
en dans
met vreugde
in regen
onder grauw
wolkendek
de heks
slaapt
tot in de lente
als de elfjes
haar wakker
kussen frist zij
het duister
kleurrijk
aan en op-licht
in de diepte
van het midden
uitgaande
van zogeheten
bolsters
in pitten
verhitten de
troubadour
tourmalijn groen
vult het hart
en heelt traag
de wonden
Die stilte
ijzige wind
een zilverreiger
krijgt de schrik
van de middag
om een vrouw
op een paarse fiets
een racer haar voorbij
ze vliegt vrij
vol paniek
van ons af …
haar kwetsbare schoonheid
en zoektocht naar gaten
in bevroren ijswater
Een uitnodiging voor een kerstborrel in Doorn … op de fiets, door de prachtige buitengebieden … kom ik daar, zijn de mensen die mij hebben uitgenodigd er niet … ken er niemand.
Een ruimte overvol met mensen, druk en gezellig in gesprek. Een stereo met muziek en discobollen die draaien. Twee blaffende honden. Ik heb een kop thee gedronken en ben weer naar huis gefietst … De prikkels en diverse geluiden vormden een groot contrast -met de stilte van een wintermiddag in de vrieskoude- op de fiets.
2,5 uur van huis … 33 km gefietst … alleen, met de natuur en soms een file van boeren en buitenlui onderweg, over landweggetjes, met witte reiger die haar middag met mij deelde …
dan in de diepte
dalen wij in stilte
een ruimte vol
genegenheid en
tederheid in
ondanks de wanhoop
en het vreemde beloop
tekent het patroon
van een eenvoudig
te oogsten gewas
het was daar dat
de moeders hun tranen
als voeding voor leven
in een streven naar waarheid
ondergronds in kelders
gezet, op scherp stellen
ze vertellen verhalen
traumatische hertaling
een ervaring die
generaties sporen zal
tekenen in waanzin
en misbruik ontstaan
Woorden die automatisch
naar voren stromen
stembanden in beweging gezet
strengen totale beweringen
in-tonatie zet door een man
op een stoel naast dat beeldscherm
een zware zwerm woorden en vragen
benemen zwaarden hun slagkracht
de macht van het woord beschouwt
dat beeld wordt stevig opgebouwd
totaliteiten en rariteiten in een hypnotisch verdienmodel
idealen en idiomen brouwen een basismodel uit niets
sluit je oren op, je geweten toe en doe dat wat
de groot ultieme God zegt die jouw alle macht geeft
of niet …
Wie durft het denken te wisselen
voor vergeten weten in onwetendheid?
fijne lijnen
ingelijst
prijzen
bijzondere
mensen
de hemel uit
en helemaal
leeg
de aarde in
de beweging verstaat
het geheim van de
vrije metselaars en
broederschappen
die aan de weg timmeren
met leugens en bedrog
de beweging danst haar
geheimen tot in de
verre toekomst, voorbij
alle leugens en bedrog
zijn ontmanteld
wederom omgeven
door zon en zuiv’re liefde
einde
samen
namen
handen
tasten
oren
horen
tonen
wonen
node
in ons
daar dan
hier stil
willen
samen
in taal
wonen
Houten in 2030
een huis met een hart
op een groot plein
tussen mooie eikenbomen
cirkels van licht
stralen uit het pand
inspiratie alom in de kunst
op podia
in ateliers
in ontmoeten
toneelspelen om het mooie
en pijnlijke vorm te geven
waar het omgevormd wordt
tot een gouden dans
een huis met een hart
op een groot plein
gevuld met mensen
die scheppen en spelen
van groot tot klein
gelach vult het plein
de baarmoeder
draagt het kind
van de laatste
vrouw die nog
kan baren
grote gevaren
op de loer
een vloer vol bloemen
een beek helder water
voor later
de vruchtbaarheid
begeleid gedachten
schapen scheppen
illusies buitengewone
conclusies
in een veelvoud
aan geloof
dat geen grondslag
vindt
in wijsheid
zing zuiver de zoete
melodie en vergeet
de illusie van licht
als je door de nacht
heen
een
dagenraad wil kussen
he natte meid
ik zie je strijd
je rijdt in tranen
alleen over
de koude dijk
daar bij die sluis
huilend
halverwege
zal ze springen
gewoon gaan
het bestaan
is niet te verstaan
zo leeg en pijnvol
het bordje te vol
de moeder altijd
in bed en zwanger
belet je te praten
over de natte dwijlen
die in de klas
worden gegooid
het getreiter van
de lagere school
gaat frivool door
he lieve meid
ik zie je strijd
je rijdt in tranen
alleen over
de koude dijk
het ijs bijna gezet
iets belet je
te gaan
je moeder kan het bestaan
alleen niet aan
en wie zorgt er voor haar
als jij nu vertrekt?
Een koude band
verkleumde hand
een meisje alleen
tussen school en thuis
geen veilige plek
in haar leven …
Galerie Vol Leven
Sylvia Reybroek
des-informatie
in Van Dale
niet te vinden
bij de overheid al reeds
een pagina geschreven
over een niet bestaand
zelf gemaakte oorlogsterm
die ferm wordt herhaald
en vertaald naar believen
woorden
framing
blaming
ontneemt mensen zicht
op de diversiteit die men predikt
veelal omgekeerd bezigt
betekenis/desinformatie
betekenis/des
1des (bijwoord) 1des te meer daarom nog meer; des te erger dat maakt het nog erger; hoe (of: des te) sneller je werkt, des te eerder ben je klaar 2des (lidwoord; oude genitief m en o) 1van de, van het: de heer des huizes
in het diepe
dichte duister
slapen de
schapen met
de wolf
als wachter
is er nog wel ergens
een begin in het einde
vervlochten nu
de koning en koningin
hun stad vervlechten
en gaan inbedden
op een vierkante hectare
zodat ze de gevaren
van verzet
nog meer controleren
en al het leven beheren
is er nog wel ergens
een einde in het begin
vervlochten nu
de koning en koningin
nog sterker dan de VOC
hun laan laten opgaan
in een digitale waanzin
laat de zon
hart en ziel
verwarmen
en omarm mij
leef mijn naam open
en heropen de levens
die verloren zijn
geraakt
volkomen heel
genezen geboren
de waanzin van de wereld
het grote rad van fortuin
opent wat kruinen
In duizenden tuinen
groeien hoge bomen
die de wind niet kunnen vangen
ze dronen met geweld
de rust terug
eisen waarnaar
ze verlangen
zuiver bloed en geen weldenkend mens
die de grens van de morgen nog zal halen
slechts de AI gekoppelde zombie
zal de norm en normie in duister dragen
Helderheid van geest
leest zich traag doorheen
een vaag vermoeden
één vraag dropt druppels
op een regenboog steen
die alleen haar kleuren
in de zon verdeeld
de stralende waterval
verbleekt
hiermee
dankbaar denk je
aan die jaren
dat je volop op reis
en tegen de prijs
van wijsheid en onderzoek
een hoekje vol schrijft
in gemaakte herinneringen
we zingen in heimwee
reizen nu in dagdromen
en komen wonderbaarlijke
plaatsen en momenten
tegen op onze weg
Zo de heilige vormen
de zonnen verlaten
in gesprek met zielen
laten wij het gaan
zo bestaan wij
bij de gratie
van creatie
hier op Aarde
viert de manipulatie
hierin hoogtij
we zijn vrij om hier
al dan niet van los te komen
we dromen en vliegen
in zachte nachtvluchten
en zien de kleinste puntjes
vuurvliegjes licht
in onze uilenvlucht.
ben j
ij je gewaar
van het gevaar
onverschilligheid
oneindigheid
grote hoogte
gouden zaken
graankorrels
zoeken zich ruimte
om te groeien
vruchtbare aarde
verdort
wacht en zacht
later opent zij
haar baarmoeder
de hoeder
van leven
he lieve jij
sla jij
je armen
om mij heen
laat me niet
alleen en laaf
het samen
aan de omarming
eindeloze verwarming
van Moeder aarde
Lief ik
laaf mij
aan vreemde smaken
ze braken nog gal
immer meer en bang
voor de kracht
van scheppende liefde
Lief jij begiftigd
met een ragfijn geweten
en vergeten kennis
doet er alles aan
om door te gaan
vol scheppende liefde
Lief mens laten wij
samen de vrede in vriendschap
hervatten en respectvol
begiftigd de handen
blad laten raken
laat me
dansen
spelen
met taal
zo helemaal
mentaal
zijn
opdat de pijn
geen azijn voelt
opgetild wordt
in een eindeloze
vlindervlucht
dag lieve
scheppers
weef jij
bewust
en ziels gelukkig
je dagen
stel je je vragen
spreek je jouw dank uit
luidt de bel
sla de trom
en dans
in je regenboog
kleed
Morning dear
Creators
weave you
aware
and soul happy
your days
do you ask your questions
express your thanks
rings the bell
beat the drum
and dance
in your rainbow
dress
de regen
regenpak
nieuwe jas
de plas rechts
van mij, stroomt
vol water
naar later
wachten in Rhenen
koude benen
op kaal beton
geen kachel kon
er meer af
ze gaven me
een extra jas
visboer aan de overkant
rond twaalf de fiets klaar
eerst nog kibbeling om
warm te worden
energie voor de tocht
op te doen …
70 km in weer en nevel
hoe trouw
ben je
bouw je
aan jouw
eigen kracht
wacht je
op groen
ga je
vanzelf
jij jouw gids
hou me vast
je handen warm
omarm me
leer ons
leven als vlinders
kinderen die
verwondering
als leidraad nemen …
hij die kleine dondersteen
komt daar zomaar heel alleen
oplopen
door stropen
langs wegen
tegenover
de stilte
de persona
woont
in duizenden
kaartenbakken
zullie kakken
over namen
zetten hakken
op nekken
en strekken
de fraude
verstrekkend
met grote
kracht en macht
voort
tot het kind
hoort
van het bedrog
en zoekt
tussen de goden
naar de persona’s
hun doel zin
en wanen
die de lanen
met ziekte
vullen
Don Quixote bedot
de mensen die molens
als oplossing
van een probleem ervaren
niet te evenaren schoonheid
waar recyclebaarheid
in deze tijd niet echt
een item is,
hier rot over jaren
het plastic het laatste
restje leven kapot
Don Quixote vecht tegen
volledig verwaande zinnen
tegen spoken en wieken
we spieken in stukken
rukken winden uit plastic
villen draaiend de laatste
insecten, vogels en vissen
verstoren het leven
dat we willen sparen
de upperclass spint garen
bij de waan van de molen
woon je in je hart
beweeg je vlinderend
met je ziel
langsheen de bloemen
bloemen bloeien
uit conceptie
bij hoogzomer inspiratie
en ijskoude winters
waar het l
even
gelijk esculapen
een ring
in cirkels
pulseert
jongleert macht
met laatste kracht
om de volmacht
veilig te stellen
velen bellen aan
met vragen over
het voortbestaan
van fictieve namen
wist je dit
vertel je dat
de lat
laag
presentatie
hoog
geheven
en een bericht
dat een
zeker licht
op vermoedens werpt
aangescherpte blik
een ogenblik van
helderheid
in een bijzondere tijd
stil
draaien
nacht
gedachten
hard
gillen
zij
ongeloof
openen zich rozen
teer en kwetsbaar
gevaar overal
ze waait
oogst traag
tranen uit
velden wanhoop
hij waait
zaait met zorg
zaden uit
in oerlijke grond
dan nog
hier binnen
daar buiten
meer je aan
droom je mee
wandel je
met het hart
in je voeten
rakend
aan barenspijn
licht
vuur
water
zand
lucht
vogels vliegen
en trappelen
schelpen, kreeften, kwallen
eindeloze schaduwen
en pastel gekleurde
wolken 
beelden
dans met het moment in ongekende vreugde
zie dan
ze deugden niet
zochten hangende honger
in machtswellust kusten ze de Baäl
namen een nieuwe religie aan
om hun bestaan
als vazal van de macht
in verkrachting van het leven
voor eeuwig
vorm te geven …
zie het aan en dans in vrede
licht, liefde en blijdschap
vol dankbaarheid en respect
Met Indianen-zusje
aan de wandel
met een opdracht
vol bezieling
zo delen we
gevoelens
gedachten
vragen
wijsheden
wisselen uit
in verbinding
hier kleuren regenbogen
de middag nader in
Neem je mij
vrij en dankbaar
zo ik ben?
Ja, lief kind
spreekt de
oermoeder
ze kijkt het loeder
van bedrog en haat
strak in de ogen
gebogen druipt het af …
Die berichten
te raar om waar
te zijn
de pijn
van het oordeel
en ook
het diep verdriet
omdat die waanzinnige
veronderstellinen altijd
weer fictieve illusies
door feiten en daden
worden onderschreven
kijk
lach
gelijk
kinderen
spring
dans
gelijk
kinderen
kies
wik en weeg
gelijk
een wijze
doe
(be)handel
gelijk
een wijze
Behold
laugh
equal
children
Spring
dance
equal
children
molar weigh and weigh equal a sage
Do (be)trade equal a sage
Behalve je kind
verlies je alles
wat ze zo zorgvuldig
heeft bewaard
vernietigd
door de weduwnaar
die de nare zwarte
kanten toont
verdriet woont in grotten
onvindbaar tot je voelt
en kijkt
Behalve je zus
verlies je alles
en herinneringen
verloren in
ja wat
denk zacht
lief licht
adem je
open
voel zon
zaai licht
spreek je uit
doe maar
Vriendschap
Vrede
Vrijheid
Generaties voorbij
zovelen na mij
in een stroom zielen
die het syndroom
van vergetelheid
verdwazing en schok
achter zich laten
ze vliegt, de zeearend
wiegt zacht
de zon vormt
een schaduw
langs een boom
waar mannelijk
en vrouwelijk
samen het leven
de vrede en vriendschap
respectvol dragen
de vrowe zij speelt
met rood en grijs
wordt red purple
in november zon
harten vormen
een speelse basis
in een huwelijk
met het eeuwige
rollen de lemniscaat
ze praat met de koude
over haar onbedekte
lichaamsdelen
en tekent beweging
scheppingskracht
op herbruikbare
doeken …
de grote zware lagen
van familiaire patronen
die gewoon weer
de kop opsteken en verleiden
beloven venijnige tijden
de grote zware lagen
van systemische patronen
hangen en hellen
vertellen fictieve sprookjes
beloven hemel, geven hel
Laat me zacht
en teder de dageraad
kussen
blussen
de vuren van geweld
met hard
uitgesproken
NEE
leef lang en lief
je creatiekracht
wacht niet op
een ja van een leider
neem je eigen
leefkracht aan
hiermee gaan wij
het leven vieren
foto: Nico Croes
hoe jij jezelf heelt
opdeelt in duizend
facetten
niets kan beletten
dat het leven viert
je zwiert door de nacht
de bezemsteel wacht
in de garage
waar je droom
vrij beweegt …
De gemeente
als bedrijf
of grote kerk
bemerk vandaag
het verschil niet
ril bij de
eeuwige onwetendheid
altijd en immer
de glimmende das
zo een strikje in rood
dat alras
verzwart
in verwarring
(gemeenten zijn bedrijven met automatische ANBI status)
Laat me
dansen
met de wind
die alle
blad
tot regen
raakt
Help me
zingen
in de wind
die alle
stem
tot zegen
dient
foto: Nico Andries
De schoonheid
van samen gaan
opstaan en doorstaan
van begrenzing
zonder grenzen
te hanteren
blokjes jongleren
met fictie
duistere jurisdictie
zwijgt in de praktijk
van schoonheid
van samen gaan …
Overvloed
overvloedig
water en wind
een volle maan
en duisternis
winden woest
de wilden aan
overvloed
overvloedig
vuur en aarde
bewaren diep in
de maan en zon
voeden herinneringen
die verborgen
liggen in de schoot
Johan voert verhalen op …
bevend de kaken
brekende takken
voeden de droom
woorden blijven stromen
als dilemma’s
dilbo’s en diabolische
stokken.
Hier blijven meisjes
stokje haken
sokken stoppen.
Onderwijl tekenen
schilderijen betekenis
kleuren, in lege
woorden.
en als je dan
de lacht ontrafelt
teder de tafel
beroerd met je handen
waar je tong
de ziltzoete smaken
je wezen
raakt
als de tranen
van vermoeidheid
en verdriet
doorheen je stappen
achter een gordijn
doorlopen
je ont-moet dan
iemand die je groet
met een handhaakje
haak je vanzelf
het licht weer
aan
leef je samen
met dansmariekes
muziekles is alles
waar je dromen
heen gaan
je bestaan bestaat
uit dans en baren
die beren verleiden
tot stille lachjes
het mag
leef
in harmonie met je natuur
lief mensenkind die zo puur
tast naar zuivere waarheden
illusies schrijven sprookjes
brookers knippen strookjes
van liefde, vrede en waarheid
de tijdbom tikt voort en ongehoorde
wanen banen zich wegen in duisternis
doorheen de oeroude erfenis
vanuit de ware oorsprong
Zie je de kringloop?
Een grote hoop
in- en uitloop
van kippen zonder
kop die buigen
voor een enkele haan
die pontificaal
koning kraait en helemaal
de tijd kwijt is
sta stil
bij dit
kleine
geluk
dat hier
in mij
leeft
waai maar en zwaai
de takken leeg opdat
wintermaanden hun
koesterende inkeer
in gang zetten
in de knop
hervinden wij
het midden
meer niet
minder kan
overvloed, beperkende
ruwe regelingen
die verbeteringen
bezingen voor hen
die het alles menen
te bezitten
waar God de mens schiep
transformeren zij zo dwaas
helaas de genen en benen
zo het leven zo het was uit
stralen treffen elkaar daar
zomaar in het midden van ruimten
zien we strijklicht met uitzicht
over duizend tinten bruin oranje
met hier en daar wat water
met glinsterende franjes
keer op keer
jongleren
met de dag
dagelijkse
zin en waanzin
met binnenin
het kloppend hart
………..
Balans (gedicht uit 2013)
Als ik jou zie
de Kolibri
in mij zoek
de balans
herstel
waar twee vrouwen
en één verdwaalde
man gillen om winnen
staat het innerkind stil
mijn wil even op uit
hier sluit zich een boek
sla ik de regenboogdoek
om mijn schouder
zacht ontwaken
braken en verzaken
is opnieuw voorbij
voor mij een dag
waarbij het gezag
slechts bij een ligt
het gezicht gericht
naar een kloppend hart
zoeken naar
zuiver vergeten
helder weten
alleen met jou
omarmen wij
de dagen en gaan
in wit licht
bestaan langer
levenslustig
hier clusteren wij
de vrede
vorstelijke wijsheid
die altijd het niets
overtekent, betekent
hier echt iets
de denker stapt
in de basis
en legt zacht
jonge eieren
in het nest
opdat zij traag
de broedsels van
morgen naar
vandaag kunnen
halen
zacht en geruisloos
vangen we levenslicht
verlangend gezicht
dicht woorden via
handen die de randen
van toetsen raken en
maken
zacht en geruisloos
fluistert de ziel een doel
in de hart-e-lijke oren
van die ene vrouw
dat onbevangen kleine kind
die het willen horen …
Een meisje
zwart jasje
geel tasje
roze witte dolfijn
fijn moment
van samen
spelen en delen
van liefde
in zonlicht
Was vanmiddag met manlief op Castellum, meisje van ongeveer 4 jaar, met een plastic Jumbo tas … stond achter haar moeder bij de pin automaat …
Wij staan daar te wachten … komt ze naar me toe, ik heb hier met dolfijn iets met een kleur … beetje slecht te verstaan …
Natuurlijk wil ik kijken … komt er een knalroze met witte dolfijn boven de rand uit kijken … in een kinderhand, ik vind hem mooi, vraag of ik hem mag aaien … stralend koppie … En ik aai de dolfijn met aandacht. Het kleine meisje dat nog in mij leeft, blij.
Wat een lieve dolfijn en wat een lief meisje … krijg een bedankje van de moeder…
Bijzonder moment.
we vliegen hoog en droog
over de vlakte
vol gekleurd en vallend
blad
dat
kleine overvolle veld dat
groen was en nu vol-ledig
vele aarde kleuren bevat
de zegen en regen van blad
knispert onder ons
dons en vertering leerkringen
over kringlopen hopen op
we fly high and dry
across the plain
full colored and falling
leaf
this small crowded field
that green and now full-empty
contains many earth colors
the blessing and rain of leaves
crackling among us
down and digestion learning circles
about cycles hope for
puur momentje
presentje
van de dag
aan momenten
van klein geluk
per ongeluk
een stukje dag
achtergelaten
in stof van een stoel
waarvan ik voel
dat ze mooi wil glimmen
in een donkere ruimte
haar schoonheid en gemak
als ondersteuning aanbiedt
mijn oude trouwe grenen
eetkamerstoel van toen …
.
in het midden
van het oude woud
houdt zij uw kaarten
dichtbij in de hand
land je zacht
op mos- en bladrijke
ondergrond
jonge vrouwen dragen
bevruchte wezens
mannen vol jaloezie
in een illusie van
maakbaarheid nemen
de strijd om leven en dood
onverdroten uitvergroot
leven in nood
leg me de wegen voor
keuzes op kruisingen
de bezuinigingen dragen
hun kruis en per abuis
mengen we overheden
met commerciële bedrijven
we lijven de leugen in
als zijnde waarheid
omdat het altijd zo is geleerd
omgekeerdheden uit verledens
tot zeven generaties door en voort
bordurend gaan wij …
De kippen
wippen
hun zacht
tetterend
onderonsje
in de zon
bij de boom
vol vlaggen
bewaken zij
de veste
waar blikken
kunnen blinken
en verwerpen …
pok pok pok
dansen over de wolken
die grauw en grijs over
ons dekenen
zorgzaam en teder
levens toestoppen
wat licht en helderheid
had kunnen zijn
deze verstilde
vrijdagmorgen in
oktober waar blad
zich laat ontkleuren
en verkleuren in
een dansend lover spel
Ze wandelt
met een kind
in haar hart
raakt jonge knoppen aan
ziet elven langs de takken
dansen, het leven
van het voorjaar kussend
ze wandelt
met een kind
in haar hart
ziet blad verdrogen en huilt
raakt het droge schors met
mededogen aan en
blijft hierbij staan
ze wandelt
met grootmoeder
in haar hart
ziet blad verkleurend vallen
vazallen van de herfst
stormachtige dagen
blijft vragen
om bezielde open ogen …
Zij die weet ... verbonden met de natuur, verloren kennis en vaardigheden
geen korte broek
niet te bloot
uitvergrote wellust
seksualiteit
sensualiteit
ze dansen kwetsbaar
breekbaar rondom
een niet te verwoorden
woord akkoord
niet te bloot
uitvergrote wellust
blust de liefde
tedere aanraking
vergroot haar
de moeder van
alle leven
pure liefde
Mannen van Mars en Vrouwen van Venus ...
Mag ik bij jou uithuilen
in je armen schuilen
als mijn stem verstomt
de wereld woest bromt
mag ik met jou uitlachen
met je door de plassen
stampen als mijn stappen
verloren wegen zoeken
mag ik mij verbinden
met jouw liefdevolle
begrip en de stip op
de horizon verplaatsen?
De kracht van vriendschap, volledig jezelf mogen zijn in vreugde en verdriet ...
liefdevol mijn tranen
en wanen verborgen
intens puberverdriet
mijn ouders zien het niet
gebroken het leven
in het vier- of vijfkoppig gezin
een vriendin komt met drop
we lachen en gieren non-stop
als ontkrachting van een
overladen spanning die
de bemanning sprakeloos
achterlaat …
Toen ik net naar de Mavo ging, was mijn moeder zwanger ... kind overleed na geboorte binnen 24 uur ... het verdriet was intens ... toen kwam er een vriendin ... na uithuilen, puberale slappe lach, was toen bang dat mijn ouders boos zouden worden ... gelukkig niet ... Hoe je spanning kunt ontladen door simpelweg te lachen ...
de seksuele misvorming
wormvormig aanhangsel
achter het behang geplakt
ze fluiten niet meer vanaf daken
zijn ingesloten achter hoge
verre hekken, vertrekken
met lege koelboxen naar huis
te uitgeput om te bemoeien
en groeien
uitgedoofde hormonale vertalen
zich in gebrek aan verhalen vol
eigenwaarde …
Over de fietstocht naar school, waar je als jonge meiden soms nagefloten werd door bouwvakkers, ik zie het hier in mijn woonplaats niet meer. Ook de vermindering aan conditie en vruchtbaarheid hierin verwerkt.
wate
r en vuur
in puur samengaan
bestaan in
de gunst van leven
omgeven door stilte
schoonheid
vogels en mensen
die ont-moeten
van hart tot hart
de overvloed
is vrij beschikbaar
kijk maar
het blad valt
kringloopt
in hopen die
verteren
volgend jaren
leren we opnieuw
hoe leven cirkelt
op het ritme
van zon en maan
de storm raast
hij staat daar
onder een oude ijk
kijkt zorgvuldig rond
herkauwende mond
de storm raast
regen op het laatste
boomblad
Het Hert
De dans
een jurk
vol geluid
genaaid
met de hand
alle borduursels
naar bijna
verloren
naaldkunst …
naaldkunst en dansdocent
naar oorspronkelijk idee
niet vrij van generationeel trauma
dat geheel wordt
in het samenvallen van
onderdrukker en slachtoffer
waar de vredesmakers
zacht de vogels roepen
en balans brengen
G
a je mee
op stap
reizen naar
het midden
van de cirkel
je eigen hart?
De macabere dans
tussen leven en dood
onveranderlijk
aanwezig …
D
e bewegingen
wegen hier letters
gebundeld
in een biografie
de illusie
van relaties
sensaties
van gedeelde tijd
die mettertijd
door de daad
van onachtzaamheid
aan erosie lijdt.
We maken vlaggen
en slingers
van afval
en restjes
uit een winkel
die ooit was
We hangen ze op
met de buurkinderen
klein geluk tussen
het stil verdriet
door
We hangen slingers
op om ook
het goede
te vieren
samen met het
kind in mij
zacht de regen
stratenmakers
vroeg aan de klop
en hamer
zacht de regen
tegenover mij
een scherm letters
toetsenbord
Het kostte veel tijd
om de mens levend
te begraven
niet om het zelf aan pijn
te laven
een onbevredigende zoektocht
naar duizenden puzzelstukjes
onduidelijke dynamiek
ongeloof
zij schoof
het intuïtieve beeld
niet aan de kant maar hield
die droom nog even
voor waanzin aan
vandaag staan de laatste
antwoorden in de mail
want spreken is voor hem
gods onmogelijk …
haar hobby’s maken hem ziek
geven onrust en dus hoge bloeddruk
en tia’s en cva’s
hun wereldbeeld is zo anders, daarmee negatief
het geeft woede, onrust en dus hoge bloeddruk
en tia’s en cva’s
leugens en beschuldigingen
losgelaten
boeken verbrand en vervreemd
vorig jaar deze tijd
na een half jaar
lezen dat zij naar de hel
gaan, komt het hoge woord
eruit …
meldingen overal en nergens
laat de psycholoog hen maar veranderen.
Hun hobby’s maken hem ziek
geven onrust en dus hoge bloeddruk
en tia’s en cva’s
hun wereldbeeld is zo anders, daarmee negatief
het geeft woede, onrust en dus hoge bloeddruk
en tia’s en cva’s.
En zij draagt van binnen
een zwarte rouwband
om haar hart.
ergens staat
geschreven
waar we zijn
gebleven
in de tijden
die cirkelen
rond de Bron
het begon
met milde waanzin
werd krankzinnig
bio-technocratisch
voor een deel
van de schepping
ergens staat
geschreven
waar we gaan
de morgen
straalt
laat me dan zacht
waaien dan maaien
wij de bladeren
die vallen in liefde
op
he lieve, laat het gevoel
door het water gaan
een bestaan van gisteren
uit overmorgen
zorgen voorbij in vrij
beleven en omgeven
door gedachten
die je toe lachen
in speelse dwaasheid
de vrouwe straalt
haalt de haat hier
traag van de onder
pek en veren
ingemetselde
waanzin
de vrouwe straalt
haar hart haalt adem
traag streelt zij alles
wat op Aarde
van harte beaamt
en leeft
vorm zacht de namen
op mijn rode roze lippen
er glippen vervormingen
doorheen de woorden
akkoorden van de ziel
zijn te horen in het hart
klanken soms te ver
van het moederlijke in
de oertaal is het verhaal
mogelijk
nog
beschikbaar
