in den beginne
sprak een stem
en blies
bezieling
in de stof
aan het einde kwam
zwarte ziel
en nam
bezieling
ruw uit jou
Reageer
Maandelijks archief: december 2021
in het dichte midden
van een grote leegte
spelen generaties
onwetendheid de tijd
uit en spelen door in
een storm vol regen
tegenwind zet het kind
lachend tegenover
…
…
…
Lieve God
zonder een naam
en beeld te scheppen
je te willen vangen
in geschreven of
gesproken woorden
waaraan jij voorbij
tot mij komt en fluistert
op de golven van de wind
mij wil warmen in de stralen
van de zonne-armen
Lieve God
zonder een naam
en beeld te scheppen
je te willen vangen
in geschreven of
gesproken woorden
waarin wij mensen een
gevangenis van waarheid
bouwen en jouw vertrouwen
ten diepste niet aanvaarden
omdat woorden zo beperkt
een muur bouwen rondom
een niet te vangen Geest
vandaag is kaas
helaas de baas
over spek en vlees
helaas vandaag
een relaas
met de rasp
in stukje gevouwen
en geschoven
doorheen gaatjes
in de pan gevallen
vandaag is kaas
het vlees van gisteren
en het verbod
van overmorgen
als de heilige Claus
zijn klauwen verder
om ons leven vouwt
of vertrouw jij je leven
toe aan het goede
lichte en vredevolle
droomverhaal van ooit
dat morgen ook nog
mag bestaan als je
de vonkjes in je bestaan
en sprankeltjes van je ziel
als enige liefdevol
houvast handhaaft
door de nacht sluipt zij
hij op sokken
zij op sokken
ze dansen en sjokken
wat af over mos
door de nacht sluipt hij
zij op handen
hij op handen
ze spelen en delen
verbonden met de plaats
waar zij zijn
ik ben papa’s en mama’s prinsesje
een lesje bij een hete plaat
mama die in de keuken staat
en honing haalt
tussentijds een lamp vol liefde
een kusje troost en honing helen
tijd verdeeld tussen rust en troost
liefde is het groot geheim
ze straalt betoverend de mensen
aan, speelt met harten, laat kaas
smelten in een pan en dan is er
dat bijbel verhaal dat ze helemaal
verstaat
geef heilige huisjes
hun kruis en blijf
in zachte herinnering
de tinteling
voelen
ervaren
niet te evenaren wensen
aan de grens van een wisseling
die geforceerd in de tijd
voorbij gaat en niet verstaat
wat de gedaante in het midden
heeft gedroomd.
He, ga je mee op weg
tevreden met de zon
de zoete zilveren draden
op schijnbaar
gestorven
takken
en verdorde bloemen
die de winter
leven
is het kerst
in de verste
verte
de stilte
komen we
dichterbij
en de
kinderen
dansen
in het midden
van de cirkel
Hoe trouw
ben je
aan jou
je levensmissie?
Hoe trouw
ben je
aan jou
levenslied patroon?
tussen kerst
en oud en nieuw
vallen stukjes
kalkoen tussen ballen
van zilver en vet
we hebben zacht uiteengezet
let niet op de trage woorden
akkoorden vervagen
vlagen geluk en verlangen
rijgen een ketting
waar water ons voedt en vervloeit
met het grondleven onder haar
gelijk een bed van zand en steen
waar vuur ons aanzet tot leven
actie en groeikracht maken zij
samen zingen zij een bijzonder duet
wat belet jou om deze beweging
in liefde en passie te volgen en hierin
de centrale zon te ontmoeten
ik groet u
waar in het zacht midden
de ogen vol hebzucht
schaarste verslinden
binden heren van stand
met vaste hand een kater
op vet groen spek
hun nek vet en buik vol
met holle vaten die praten
over samen en hun namen
op platen van beelden plaatsen
hun naasten zijn archonten
waar in het zachte midden
de kinderen stil bidden
om genade brood
en groot geworden dromen
stromen de landen vol
met dol blij dansbaar geluk
een droomrijk bloemstuk
ijskoude laagjes
op de tuin en ramen
benemen adem
aan een hongerend
warmte minnend mens
de grens is bereikt
we gaan dieper
het duister in
om hier het begin
van het einde
op te rapen
draag jij
de krachten
mee in jouw
hart en geweten
vergeten de dagen
minuten in
het mindere
naar het meeste
vragen
beantwoord
nog nooit
over deze
feiten
gehoord
de maan is vol en verloren geraakt
achter duizenden stukjes
regen en nevel die heel veel
zicht ontnemen en je dwingen
in het binnenin te zingen
zacht raken we de snaren en maken
het lichte uit het duister
we luisteren in de minne
waar in den beginne van dit tijdperk
een levenswerk
verloren ging
we zingen met de elf
het gewelf traag open
en lopen hand in hand
naar een beloofd land
dat in ons leeft
waar we kettingen rijgen
op de golven van wind
en zijn stille wenken aan
ons mensenkinderen
zinderen de donkere dagen
klagen kinderen over ongezien
gevaar dat daar dreigt
kunnen wij hen horen?
jouw grootsheid
gebedskracht
en gewichtige overmacht
in overgave
aan de Creator
ben jij
Draag mijn ziel
op handen
lieve vader moeder God
zo samen aan de wandel
vol praatstof over het leven
woorden waaien mee
op de wind
nevel sfeert sprookjes
door de ruimte van een
december morgen
zorgen stil
waar bewegen de vrouwen zich nog
vol gratie hun dans dansend ter
dankbaarheid en zegening in een overgave
die alle verstand te boven wil gaan
bewegen in cirkel met bezieling
alles in overgave aan het leven dat
zich oorspronkelijk verbonden
heeft geopenbaard en is gekaapt
waar herleven de vrouwen vandaag
vol gratie hun dans dansend ter
dankbaarheid en zegening in een overgave
die de schoonheid van leven uitdrukt
waar hij
aan haar raakt
waar zij
aan hem raakt
dansen door
dag en nacht
zacht het hart
de ziel ontmoeten
zo begroeten wij
het leven
ons gegeven
waar het leven
je hoeken en gaten
van verdriet
pijn
en toch ook wat
vreugde en verdriet laat
ervaren
daar
ontmoeten we
onszelf in het midden
van alle
licht
Tekening: Amanda
waar vroeger thuis
geloof een hoofdzaak was
met de Bijbel als
leidraad
het oude testament
als basis deels ontkent
verwent een kind zich
met dagdromen
geschreven woorden
uitgelegd naar politiek
weloverwogen juistheid
is het altijd de vraag
geweest
hoe je wandelt met God
een gesprek van Ziel tot Ziel
vertaald kan in een hart
tart alle geschreven taal
al helemaal
wanneer geheimen
zijn herschreven
overgebleven zijn de
ver weg geslagen
dag- en nachtdromen
die komen en gaan
in wandelen
met de onnoembare
Bron
Slechts zijn
en de handtekening
in alle aard-lingen
weer leren zien
slechts zijn
…
…
…
Geef je ons nog tijd
om te leven en lieven
beminnen en een begin
te maken aan bevallen
in bevalligheid gevat
het kind geboren uit
liefde
volkomen
bezield
geaard
geweten
volgroeid
als ik je wakker droom
lief mensenkind
de stroom van het bloed
dat je kloppend hart
voortbeweegt
jij lief mensenkind
vindt vandaag de dag
zelden de veiligheid die
je fysiek en in denken
hoopt en toch
je bent veilig
verzorgt
gedragen
je ziel is geschreven
en Michaël zal je
met hand en tand
beschermen
waar Maria Magdalena
je in haar stille genade
wil voeden met helder
weten en vergeten
waarheden
zullen aantreden.
In het gaan
bestaan wij
door de stappen
in het leven …
onbekende artiest
waar ze vliegen en zweven
eindeloos de lucht berijden
bevrijden zij zich van alles
wat als ballast het hart raakt
verderop maakt hun nest een test
vol verlangen tot een veilige haven
zij laven zich aan de rotsvaste
vrij onbereikbare hoogte daar
ver van het dal
de heilige jaguar
Galerie Vol Leven
Sylvia Reybroek
die haar stappen
elegant en sierlijk
op heilige grond
heeft gezet let
op het geweten
ze laten ons weten
dat niets is wat het lijkt
er blijken godinnen
die gezinnen van toen
in morgen hebben
uitgetekend
de heilige jaguar
met haar oerkreet
weet als geen mens
hoe het een grens
heeft bereikt
zij herijkt
en vertelt
het verhaal
van ziel
tot hart
in ziel
Draag je de kandelaar
in het licht vanuit
het dicht diepe duister?
heb je gezicht op en
straal het zachte licht
van december rondom
je zware lijf en leden
harten betreden stil
heilige binnen ruimten
vorm je mij
maak het blijde
van morgen
het zorgeloze
een kind dat
nieuw geboren
wordt
in vandaag
de schepping
geurt naar
afsterven
loslaten
verkleven
verkleuren
verliezen
mensen denken
na over
hun sterven
vertellen
verzoeken
tonen aan
staan half in
leven
overgaan
andere
dimensies
betekenen
de reis
hoe trouw ben jij
aan je eigen roeping
die onder bergen
modder en gedachten
vermorzeld onderaards
bastaard kinderen
heeft gebaard
hoe trouw ben jij
aan je eigen roeping
die over bergen
de hemel aan kan raken
we maken leven hier
tot een overgaande
transformatie
draag mij
door dromen
werelden
dicht in
ver uit
door de duisternis
reizen we onderlangs
er overheen
dwars er doorheen
na regen
de zon
het begon
zo nat
dat de
hoop op
licht zacht
verdween
daar scheen
de zon
en kon
het licht
gevangen
worden
stenen
stralen
leef in je vrouwelijke dans
pak de kans tot rust en adem
met beide handen aan
en kom in vol ornaat staan
op de top van een rots
kijkend over bergen en dalen
hier halen wij inspiratie
delen het leven in samen
en schrijven onze namen in de maan
die op Antarctica zijn zon
verduistert
wie fluistert hier?
de balans
eeuwige beweging
lemiscaten
in gesprek
met de helende
kracht
van volledig
zijn
hier
op
Aarde