Heide hier
van
dichtbij
geniet jij
mee
met mij
Reageer
Maandelijks archief: augustus 2021
Vlieg met mij mee
geef me twee
dagen en drie nachten
met jou
Vlieg met mij op
je grote
rug deze weken vol
onrust
Grote geest is naast
jou en mij
de dagen en nachten
komen
Verbonden met natuur
puur in het midden
omgeven door wolken
lucht en zon
het begon grijs
eindigt wonder
schoon
zacht stapt ze door de jungle
huppelt over oerlijk oud mos
los van alle gedachten
leeft zij haar koninklijke kracht
en wacht
op …
in het midden
van je woning
ben jij koning
in jouw leven
Traag leggen wij
wegen voor ons uit
en spellen woorden
uit letters
tot zinnen
Traag trekken wij
lijnen door het land
en fietsen dagen
door velden
vol bloemen
speel en weef met ons
de deken van vandaag
kleurrijke speelsheid
de balans
tussen mannelijk
en vrouwelijk
in gelijkwaardigheid
is tegelijkertijd
een min
en de plus
die uitwisselen
in een spiraal
gevormde
levensdans
In een klein hoekje
van een overvloedig
groeiende en bloeiende
tuin
ligt
een stapel snoeihout
hier houden muizen
egels en pissebedden
woning
de koningin van deze
oase ben ik zelf het gewelf
vormt de poort naar
klein geluk
Hier plaatsen zich
twee heren en een dame
ze noemen dingen bij naam
samen spelen ze
het inschatten van schat je
tot het liefje
van de kok …
die in het verleden een hok
vulde op een luxe plaats
met naast ons anekdotes
uit herinneringen opgehaald
en opgetekend
offer jezelf niet op
sta het leven toe
zich te winden
en ontwinden
we vinden het recht
een gevecht op leven en dood
de gevolgen zijn vrij groot
in het verleden
ligt een overleden
herinnering
engelen zingen
springen en dansen
zien de kansen
voor mensen
grenzen voorbij
vrij in het zijn
in over morgen
ligt toekomst geschreven
stroomt daar voor ons 
in een stil moment
waar in het duister
alles los trilt
en zichtbaar wordt
de horren sluiten
kamers af voor muggen
of toch stiekem niet
je ziet het kleine
in de ogen van een nacht
die toch ook stilte bracht
fijne maandag
een vlindervrouw
gek op onzin
avontuur
en duur
betaalde
experimenten
waarin centen
geen rol spelen
slechts een
open geest
en een glimlach
het mag gezegd
goed of slecht
bestaan hier niet
ze spelen ridder
en ik doe mee
Tussen zonnestralen
regen en kleuren
tegenlicht
en rugdekking
de strekking
is dat de natuur
in alle puurheid
geen tijd kent
alleen seizoenen
de slang wikkelt
licht en leven
we zweven in
niemandsland
aan de randen van
het mindere is meer
dan dit ene
geboortegrond
voor morgen
De vrouw die haar woorden
stil in haar hart draagt
waagt zich niet aan de
illusies en conclusies
van de heren van stand
die de rand van de afgrond
terstond verafgoden
nagerecht
dat echt
het vage vuur
dooft
je gelooft
je ogen en smaak
niet
ziet
wit ijs in bruine espresso
met een blonde kruin
de smaak is bitter zoet
texturen van vloeibaar
naar half vast
en kruim dat knispert
verrast
de smaakpapillen
ze willen veel
meer
uitgenodigd
voor een
avond
bij Miro
als vriend
en vriendin
van het concept
saté menu kado
voor de show
begint
een lint aan
mensen
en een volle
ruimte
het eten is heet
en ik vergeet
de koude
van de regen
bluswater tegen
de sambal zal
niet de oplossing
bieden
wel het nagerecht
dat het vuur blust
dit menu
mag gerust
vast op de kaart
als de waard
dit geheim
als uniek verklaart
speel mij de vlindermelodie
tot in een geniale serenade
die boven alles uit in het
hart stilvalt en resoneert
met het innerlijk verlangen
in het droomleven
is al omgeven door licht
een prachtig uitzicht
schrijf dit ene gedicht hier
als buitengewoon zwijgzaam
de dwaas is het haasje
breekt wild uit
en springt door
de hoepel
Op dagen als deze
dat je lief jarig is
dat je twee mensen
aan het leven bent
verloren
omdat wij hun geloofssysteem
niet meer toebehoren
het went nooit
wat aan het licht komt
een gezicht dat glimlacht
vermag veel
ik deel het minste
opdat het minimale
groot wordt
wat is jouw water
hoe waait jouw wind
er zijn gevoelens
die het bedoelen tot
in het gemiddelde
van een totale zet
1606 Amsterdam en het Vaticaan
staan nauwer in contact dan ooit tevoren …
hoe stroomt jouw water
waar waait jouw wind
in een zachte bries
weven wij herinneringen
uit verder weg
tot in
dichterbij
de wind vertelt
zijn verhalen
en gedachten
hertalen
betaalde
liefde
het leven dat wij weven
vol hoop en nabijheid
een vrijheid die eeuwen
verloren ging
hangt als onbekende
belofte
voor ons
Kom je
sla jij je
arm om mij heen
als je alleen
in het niets
naar iets
zoekt?
Stappen we
samen het
onbekende
land in …
een bericht
met een gezicht
vol verborgen
boodschappen
hij lapt alles
aan zijn laars
vergeet de ouders
en zichzelf
het wezen
is verloren in
een dochter die
illusies
tekent van
harmonie
en haat leeft
zodat dit
wat altijd
in je leven was
voorgoed gewist
wordt in jou
…
een spraak bericht
met een zwart gezicht
wij richten ons alleen
op de naaste familie
verloochent zijn
andere kinderen
en zijn enige zus
uit het gezin
van herkomst
ik kan niet anders dan
dit accepteren
hiermee leren omgaan
is levens pijn
…
…
…
in geruisloze
vlucht verzucht een uilenveer
om witte winden
zacht vliegen zij hoger en hoger
verbinding zoekend met Grote Geest
er is een tijd geweest dat
de verstofte spiegels een muur vormden
langzaam verweren zij …
Wat een injectie vermag
ik zag een onvergelijkbare
uitleg van een oude rot
die mij tot opnieuw herijken
en ontwijken van vragen
stellen aanzet
in de nacht drijft zij
het vrouwelijke naar
de top van haar kracht
zo nodig
overbodig
ontkenning
in gewenning
en beter
weten
afgeknepen
in de nacht sluipt zij
op zoek naar het gif
de verkrachting
van om het even
welk leven
als haar blik je raakt
een hart braakt gal
angst en verval gezien
een ander opent en
geeft het leven
een herkansing
open jij je hart
voor de liefde
gegeven bij geboorte
je hoort er niet
veel over
de kracht van liefde
het belang van familie
wie dat verstoort
behoort tot een
ander soort …
dan de Moeder van de Plejaden
welke ongeëvenaard het baren
…
…
…
In een zachte winterjas
zoeken we geborgenheid
de tijd van aanraking
is onvermijdelijk verstaald
In een zachte winterjas
zoeken we de liefderijken
kijken hoopvol in gebed
naar een donkergrijze wolk
in een niet te verwerken stroom
Corinne van Britzel
prikkelen gedachten, werkelijkheden
en beelden mijn bestaan
ontstaan in de nacht brengen zij
verwarring en heling in een enkel
moment van stilte en pijn
waar het zich omvormt
naar een weg die elke uitleg
onzinnig laat zijn
Dans en dankbaar
Weven we het leven
omgeven ons met
het lichte
van de duisternis
ontdaan
staan we
zien de wolken
breken
en een paar kilometer verder
de aarde nog dor en droog
De balans boog door
bevroor in een dichte deur
de geur van rot en ranzig vet
De balans herstelt ooit
ontdooit de zwavel tot een roos
in blauw en witte zuiverheid
laat het recht nu maar
zegevieren en sta op
tegen dat onrecht
de duur betaalde straal vergeten
onverschilligheid en angst die bijt
in de staart van bedrog en illusie
er is geen conclusie
slechts diep verdriet
als je ziet hoe diep
gezonken de meesten zijn
in de massa psychose
met waardeloze dagen
vragen mogen niet meer gesteld
daar de technocraat en sociopaat
elke tel bepalen van wat op
aarde is …
tenminste dat hebben ze
de mensheid geleerd
laten we twaalf artikelen
voorlezen
in het hof
dat waarlijk
recht spreekt
daar in het stille water
later uit gisteren
voorbij gedreven
Corinne Britzel
Kleine tijger dwaalt door de straat, kruipt weg en kijkt achter een wiel vandaan naar kinderen … glipt bijna naar binnen bij nummer 7 (waar voer is) en als ik Tijger roep, komt Tijger klaaglijk miauwend en schichtig naar me toe … even aandacht en dan toch weer schrikken, zoekt nabijheid en durft niet … observeert de kletsende buurvrouwen … tja dat krijg je als je ze een week met eten en aandacht verwent 🙂.
Maar nu ga ik niet mee naar binnen want er zorgt nu iemand anders voor de dieren …
Kleine tijger
een blijver
in genieten
van aandacht
projecteer ik nu
de aanklacht van nu
het gemis aan
verbondenheid
of is het tijd
dat het alleenzaam
voorbij glijdt …
en je huisgenoten
weer vulling geven
aan de stilte …
in het zachte licht
van de ochtendgloren
worden gedachten
en dromen geboren
de zon staat stralend
achter grijze sluiers
welke door mensen
gemaakt en aangeraakt
in het niets
jouw handen
geopend
gesloten
vouwen zich
om wonden
geslagen
door leeftijd
en eeuwen
van voorheen
loslaten in praten
over de gaten geslagen
in het leven
transformerend in dagen
de pijn en levensvragen
waar dagen weer
korter worden en licht
zich terug trekt om duister
te verlichten
niet zoals het hoort
scheren we langs
het onmogelijke
met koopjes en restjes
om toch nog iets te maken
dat vooral te gek is
om voor normaal
aan te nemen 🙂
Art by Tamara Laporte
een zachte boodschap
gefluisterd naar een vlinderkind
vindt stromend en zonnig
de weg naar een gewond hart
tart het duister en de pijn
zoet de azijn van het leven
in vissen
een zachte boodschap
gefluisterd naar een vlinderkind
heelt met lichte vingervlugheid
de voorbij gegane tijd