Antonie die naam:
Je was daar
gewaar en ook niet
zag door woorden
een gebouw
en zou het bouwen
onmogelijke droom
die in de zoom
van je laatste deken
is mee gereisd
Ik prijs me gelukkig
dat hier nog wat rest
alles een plaats vindt
in het kind
dat teveel vroeg
je droeg het net niet
net wel
Wat als ik je vertel
dat jouw verstrikking
en overtuiging
de nagel is …
A
ls je eigen licht
een gezicht krijgt
woorden mist
slechts tranen
het gevoel weergeven
leven we in
door en voor
het midden …
When your own light
gets a face
words are missing
only tears
reflect the feeling
we live in
through and for
the middle …
Wenn dein eigenes Licht
ein Gesicht bekommt
fehlen die Worte
nur Tränen
spiegeln das Gefühl
in dem wir leben
durch und für
die Mitte …
Zo een lente dag
waar wij jou de laatste groet
brengen
zacht de bloemen en wind
een kind dat wacht op de bus
voor school
we halen nog bloemen
voor we gaan
je laatste rustplaats
wacht
Such a spring day
where we give you the last greeting
to you
soft the flowers and wind
a child waiting for the bus
for school
we pick up some flowers
before we go
your final resting place
wait
So ein Frühlingstag
wo wir dir den letzten Gruß geben
an dich
sanft die Blumen und der Wind
ein Kind, das auf den Bus wartet
für die Schule
wir pflücken ein paar Blumen
bevor wir gehen
deine letzte Ruhestätte
warten
het deel van jou
verbonden met ons,
in een zachte bries
vertel je
de verhalen
het deel van jou,
dat nuchterheid bracht
in een zwaar trauma
van narcisme
en depressie
het deel van jou
dat niet meer is
ingelijfd in de aarde
wat blijft is
het deel dat
eeuwig is
the part of you
connected to us
in a gentle breeze
you tell
the stories
the part of you
that brought sobriety
into a severe trauma
of narcissism
and depression
the part of you
that is no longer
incorporated into the earth
what remains is
the part that
eternal
Lief mens je was er
toen ik thuis
de draden
uit elkaar rafelde
Lief mens je was er
toen mijn ouders
het leven lieten
vertelde over toen
het begin van ons leven
je ervaring met mijn moeder
alsook mijn opgewekte vader
hoe je als volwassene
zag en ervaarde
waar de ouders liefhebbend
vele grenzen van het redelijke
naar de normen van de tijd
niet geheel verstonden
vanuit eigen trauma
hielp jij de puzzelstukjes
op zijn plaats te leggen
Hoe is het met mijn meidje?
Later vergat je steeds meer
maar je geliefden
kende en herkende je
Dankbaar voor wie je was
wat we samen deelden
het wederzijds vertrouwen
Laat ik je gaan …
die diepe pijn
van verbonden zijn
met je voorouders
die zo onderdrukt
en onbewust
geslagen zijn
in een geniepig
geheim landjepik
waar geweld met een strik
van hun belang, het behang
vol bloemen met DTT
ziekte als sluipmoordenaar
uit het niets als erfelijk
werd geboren
that deep pain
of being connected
with your ancestors
that was so suppressed
and unconsciously
beaten
in an insidious
secret land grabbing
where violence with a bow
of their importance, the wallpaper
full of flowers with DTT
disease as an assassin
out of nowhere as hereditary
was born
der tiefe Schmerz
verbunden zu sein
mit deinen Vorfahren
der so unterdrückt wurde
und unbewusst
unterdrückt
in einer heimtückischen
heimlichen Landnahme
wo Gewalt mit einem Bogen
ihrer Bedeutung, die Tapete
voll von Blumen mit DTT
Krankheit als Meuchelmörder
aus dem Nichts als erblich
geboren wurde
het spelen
met kleuren
en vormen
schilderen
naaien en vouwen
zakjes en tasjes
dansende man en vrouw
schouwspel diep van binnen
zo ook van hoog boven buiten
playing
with colours
and shapes
painting
sewing and folding
pouches and bags
dancing man and woman
spectacle deep inside
so too from high above outside
spielen
mit Farben
und Formen
Malen
Nähen und Falten
Täschchen und Taschen
tanzende Männer und Frauen
Spektakel tief drinnen
so auch von hoch oben draußen
zacht de geluiden
het tikken van de klok
een weg die splitst
soms kijk ik even om
denk terug aan die momenten
dat we samen waren
als kinderen uit een gezin
het begin van de erosie
is een TIA en infarct
de herinneringen verdraaid
en verbroken
aangestoken brand
die alles met de hand
opgebouwd
in seconden laat vergaan
softly the sounds
the ticking of the clock
a road that splits
sometimes I look back
think back to those moments
when we were together
as children of a family
the beginning of the erosion
is a TIA and infarction
the memories twisted
and broken
lit fire
which handily
built up
perishes in seconds
leise die Geräusche
das Ticken der Uhr
eine Straße, die sich teilt
manchmal schaue ich zurück
denke zurück an jene Momente
als wir zusammen waren
als Kinder einer Familie
der Beginn der Erosion
ist eine TIA und ein Infarkt
die Erinnerungen verdreht
und gebrochen
entzündetes Feuer
das sich mit der Hand
aufbaute
vergeht in Sekunden