pstaan
brood bakken
kruiden plukken

Avondeten
stoofschotel
kop Koffie

dankbaarheid
is tijdloos
en helend

sta
ga
voel
doe

adem
leef-tocht
leef-tijd

doe
voel
ga
sta

Waar wilde wispelturigheid
ongedurigheid en minderheid

de tijd neemt tot vernietiging
beging de Engel des doods grote

fouten en wordt berecht
elders
ver van hier
en dicht in ons
die weten

Laat de storm maar zijn
de pijn transformeren
we leren dag in
dag uit

niet alleen
we kunnen
er niet om heen

waar mensen
voor God spelen
delen wij in hun

zieke spel
tegen wil en dank
blank gezet

schoon

bewoon

je leven

bezield

lieve god
geef mij
de wijsheid
om liefdevol
te transformeren
en jongeleren
met woorden
die bezieling
uitstralen

we staan hier
dansen
draaien
maaien
de korrels
hoop voor
onze voeten
weg en zaaien
de bloemen
en vormen
voor morgen

we zingen
springen
bewegen
op ritmes
en klanken
zingen
Houtense duiven
van ronde
daken

we staan hier
genieten
gieten
inspiratie
over het plein
zijn zomerzot
blij

en dansen
draaien
schilderen
zwaaien
wij doen
wat ons leven
zin geeft

Mantelzorg event
een vooralsnog onbekend
gegeven, overladen
met vooruitglijdend afscheid
een tijd van komen en gaan
van bestuurders en hulpverleners

voor gezinnen vol zorg niet:
het leven blijft bestaan
en voortgaan in zorgen
in grote en kleine zaken

je zult maar chronisch dagelijks
full-time moeten zorgen voor een geliefde
waarbij het soms te veel is
je vraag om hulp nergens in past

je behoefte niet in het plaatje van
het zoveelste protocol te voegen is
dit kan gaan over het bestaan
van vrager en ontvanger of over beide
en het systeem legt een claim …

laat me leven
en omgeef mij
met stralende
zielen

knielen wij voor
een kleine rups
die nog vrij loopt
op Aarde

tot cocon
en vlindertijd

dan stap je de tuin in, om spinazie, sla en kruiden te oogsten

en zie je kleine druppels broodnodige regen …

het mag meer, zacht, teder raken de druppels de plaatsen waar ze vallen…

… zo zoet wil ik het zien en ervaren …

regen druppelt
verdampt dan weer
en jongleert
met haarp signalen
we herhalen
atlantis
en verder

het is niet dat iets gekmakend is
of rakend in het midden van een hart
dat verward is en zoekt naar waarheid
in het hoofd de wijsheid vergeten
graankorrels bewaard in het diepste
van het bestaan, staan op springen

dat stille
de stilte
wil spreken
in ons hart

disinformatie
sensatie
confrontatie
illustratie

bewegingen
rondom de bron
liefde en wijsheid
door tijden heen

zacht de lente
hard de zon
daar begon zichtbaar
een ingrijpen dat niet
naar natuurlijke wetten
– Natural law –
is

zacht de harten
van zij die
weet, recalcitrant heet
een doorvragen en licht
voelen naar dieper weten
– Natural law –
is

We schrijven 2008 – 2009

Gerard en ik komen elkaar
regelmatig tegen in kerkelijk
verband en naderhand ook
in de zogeheten raadszaal
hij als CDA-politicus
wij als sociaal maatschappelijk
voorvechters
echter, als het gaat
om menselijke waarden
vanuit geheel andere dossiers
blijkt op een terras
in raadsgesprekken over politiek
hoe uniek
-zo weet ik achteraf-
Gerard in eerlijkheid, integriteit
en gevoel voor rechtvaardigheid
beweegt.

We schrijven 2010

In een zaaltje bij de Engel
Groenlinks en ITH uitgesloten
van college overleg
achterkamertjespolitiek en muziek
van gekonkel, kronkelt dramtisch
door de Engelenzaal.

De drama queen gaat helemaal los
iets in mij wordt daar ballorig
schiet -ongepast- hard in de lach
Gerard aan de andere kant
van de zaal
pakt het op
grinnikt mee
wij twee
ontkrachten hiermee
even het toneelspel.

We schrijven verkiezingen 2014 en 2018

Vooroordelen van collega raadsleden
burgemeester en wethouders
blijven de grootste winnaar uitsluiten
van binnen en buiten vele tranen
als Gerard dan toch tussentijds vertrekt

Het nekt zijn partij [ITH] niet
zijn zoon ziet en vervolgt
Nu verbolgen ziet de orde
hoe hun wandorde, dan toch
wordt ontkracht.

Boven lacht Gerard en knipoogt vast
hij verrast Houten met gepaste trots.

Koffie op de bank
thee op de rode stoel
rosé op de witte bank

zoveel rode wangen
van kinderen die
moe rondhangen

tot ze mogen graven
knippen en zaaien
we maaien gras voor

de voet van bomen weg
leggen een bloementuintje
in vrijheid aan …

dat loeder daar
die grote leugen

we nemen teugen
melk, eten bonen

roepen de kittens
roemen de Heer

nemen in gebeden
keer op keer

de dag op
stoppen kan niet

zo de vrede
zo het leven
omgeven
met lichte
lente paarsen

waar lila
een ruimte
deze vinex tuin
over en weer
vervult