als wij het geheim
van het leven
uitspelen
in een schimmelspel
vol schimmen
dimmen de geluiden
bij volle maan
as we learn the secret
of life
play out
in a shadow play
full of shadows
dim the sounds
at full moon
wenn wir das Geheimnis des Lebens lernen
des Lebens
ausspielen
in einem Schattenspiel
voll von Schatten
die Geräusche dämmern
bei Vollmond
Foto: René vd Brandt
in een zachte parabel
een tel van onac
htzaamheid
bewegingen, ze slingeren
door de stilstanden heen
alleen met de vogels
die stoelen onder poepen
gefloept uit het achtergat
zonder onderin te zien
of grijze stoelen te zien
als te bevruchten aarde
in a gentle parable
a beat of negligent
movements, they meander
through the stillnesses
alone with the birds
who defecate chairs under
fluttered out of the back hole
without seeing underneath
or seeing gray chairs
as earth to be fertilized
in a gentle parable
a beat of negligent
movements, they sway
through the silences
alone with the birds
defecating chairs under
fluttered out of the back hole
without seeing below
or seeing grey chairs
as earth to be fertilised
Eer uw vader en u
w moeder
deze moederdag die wat
immer de wezenlijke kracht is
in traagheid commercieel
toelacht en hier toedicht
eer uw kinderen en hen
die na hen komen, hun dromen
staan in onze D N A codes
diep verborgen ingeschreven
leven we hier bewust …
Honor your father and your mother
this mother’s day which is what
is ever the essential force
in inertia commercial
smiles and here dedicates
honor your children and those
who come after them, their dreams
are inscribed in our D N A codes
inscribed deep within
we live here consciously …
Ehre deinen Vater und deine Mutter
an diesem Muttertag, der das ist, was
ist immer die wesentliche Kraft
in der Trägheit kommerziell
lächelt und hier widmet
ehrt eure Kinder und diejenigen
die nach ihnen kommen, ihre Träume
sind in unseren D N A Codes eingeschrieben
tief verborgen eingeschrieben
wir leben hier ganz bewusst …
Zo ik praktisch
met de handen
naar de zon
geheven
zacht over
de aarde wandel
en dans
en dans
en dans
om te voelen
te laten
in gesprek
met het Zelf
en later
de leegte …
So I practically
with my hands
toward the sun
raised
softly over
the earth
and dance
and dance
and dance
to feel
let
in conversation
with the Self
and later
the void …
daar sta je
oerlijk
moederlijk
omvat gras
water
wilgen
bloemen
daar sta je
mooie boom
krullend vul je
loom de zon
vangend
water
slurpend
Draag je mij
spiegellicht
gezichten
ter aarde
gelegen
Zij beweegt
traag van buiten
naar binnen
van binnen
naar buiten
Tonny van Banning
vorm je mij
lieve liefde
scheppende
handen …
D
raag je de doeken
wikkel jij je in en over
de daken vliegen
laatste vrije vogels
neem jij je oren
en boor je licht
in de dag
zacht geboren
ochtendgloren
You wear the cloths
you wrap yourself in and over
the rooftops fly
last free birds
You take your ears
and drill your light
in the day
softly born
dawn
Trägst du die Tücher
hüllst du dich ein und über
die Dächer fliegen
letzte freie Vögel
du nimmst deine Ohren
und bohrst dein Licht
in den Tag
sanft geboren
Morgengrauen
Slaap je nog
diep verstopt
op de bodem
van je hart
ligt de gouden kraal
je verdwaalt in denken
wenkt de bode die
node het verraad
onschuldig
aan elkaar praat
Slaap je nog
diep verstopt
in de aarde
van je droom
ligt de gouden kraal
je verdwaalt in bossen
hoort de vogels
leert hen stil verstaan
Are you still sleeping
deep down
at the bottom
Of your heart
lies the golden bead
You get lost in thought
beckons the messenger who
node the betrayal
innocent
talks together
Are you still asleep
deep down
in the earth
of your dream
lies the golden bead
you get lost in forests
hear the birds
learns to understand them silently
Schläfst du noch
tief unten
auf dem Grund
deines Herzens
liegt die goldene Perle
du verlierst dich in Gedanken
winkt der Bote, der
Knoten den Verrat
unschuldig
spricht zusammen
Schläfst du noch
tief unten
in der Erde
deines Traumes
liegt die goldene Perle
du verlierst dich in Wäldern
hörst die Vögel
lerne sie in der Stille zu verstehen
daar staan ze
mijn voorouders
op hun schouders
bekijk ik de dagen
hun vragen
krijgen antwoorden
we hoorden
de vogels
vanmorgen
nog weer …
there they are
my ancestors
on their shoulders
I watch the days
their questions
get answers
we heard
the birds
this morning
yet again …
Da sind sie
meine Vorfahren
auf ihren Schultern
Ich beobachte die Tage
ihre Fragen
bekommen Antworten
wir hörten
die Vögel
heute Morgen
wieder …
Zilveren muiltjes
hilariteiten
binnen en buiten
gevormd
gespoten
zo zilver zoet
Waar karma een warme hand
over het ijskoude getijde
strijkt
blijkt
dieper gelegen waanzin
het begin van een einde
aan te jagen
hier dragen wij
in vrijheid
vlaggen naar haarden
aanvaarden schoonheid
die de lentetijd
ons aanbiedt
het ziet er stralend
veelbelovend uit
Where karma extended a warm hand
over the icy tide
strokes
turns out
deeper madness
the beginning of an end
chase
here we
in freedom
flags to hearths
accept beauty
that springtime
offers us
it looks radiant
promising
Draag je mij
omhoog in droog
gevallen hemelen
waar woestijnen
weer gaan bloeien
hier geboeid
door de veerkracht
die in de Aarde
op de Hemel wacht.
Carry me
up into dry
fallen heavens
where deserts
will bloom again
here captivated
by the resilience
that in the Earth
awaits Heaven.
Dan mag ik niets
uit iets dat stil
ongewoon en sloom
de dagen vult
rul zand zo nat
waait en braait
rondom mijn wezen
vrezen de koude
mijn tere wangen
kleuren rood
uitvergroot de leegte
van de duinen
Then I may nothing
out of something silent
unusual and sluggish
fills the days
loose sand so wet
blows and brays
around my being
fear the cold
my tender cheeks
color red
magnify the emptiness
of the dunes
Dromen tegen de ijzige wind
op een avondlicht spiegelende
witte schuimgolven
Texel
native american pride
Dat landschap
waar ze renden
nog de beelden
uit de aarde
beschikbaar
aldaar
we liepen daar
gewaar van de aard
en herinneringen
die renden
om aandacht
wuif maar
naar laag
hangende
klokjes
blokjes
tellen
stokjes
afval
dat zal verteren
en leven eren
als voedsel
voor wat na komt …
wij twee gemeenschappelijk
in bewegingen die wiegen
lieven en verheffen
we leggen ons neder in een
enclave onder ceders, op mos
een trosje bessen en druiven
strelend kleuren zij de wangen
verlangen vurig en geaard
baart een liefderijk …
we two in common
in movements that sway
love and exalt
we settle down in an
enclave under cedars, on moss
a bunch of berries and grapes
caressing they color the cheeks
Longing ardent and grounded
gives birth to a loving …
ze lacht en geniet
in een grijs gebied
waar leegte zwijgt
stilte fluisterend
spreekt, breekt zij
trauma door en boort
levensvreugde aan …
she smiles and enjoys
in a gray area
where emptiness is silent
silence whispering
speaks, she breaks through
trauma and taps into
joie de vivre …
Deze vond ik:
leef je naam
open het geheel
en dans
met vreugde
in regen
onder grauw
wolkendek
de heks
slaapt
tot in de lente
als de elfjes
haar wakker
kussen frist zij
het duister
kleurrijk
aan en op-licht
Helderheid van geest
leest zich traag doorheen
een vaag vermoeden
één vraag dropt druppels
op een regenboog steen
die alleen haar kleuren
in de zon verdeeld
de stralende waterval
verbleekt
hiermee
dans met het moment in ongekende vreugde
zie dan
ze deugden niet
zochten hangende honger
in machtswellust kusten ze de Baäl
namen een nieuwe religie aan
om hun bestaan
als vazal van de macht
in verkrachting van het leven
voor eeuwig
vorm te geven …
zie het aan en dans in vrede
licht, liefde en blijdschap
vol dankbaarheid en respect
Met Indianen-zusje
aan de wandel
met een opdracht
vol bezieling
zo delen we
gevoelens
gedachten
vragen
wijsheden
wisselen uit
in verbinding
hier kleuren regenbogen
de middag nader in
foto: Nico Croes
hoe jij jezelf heelt
opdeelt in duizend
facetten
niets kan beletten
dat het leven viert
je zwiert door de nacht
de bezemsteel wacht
in de garage
waar je droom
vrij beweegt …
Overvloed
overvloedig
water en wind
een volle maan
en duisternis
winden woest
de wilden aan
overvloed
overvloedig
vuur en aarde
bewaren diep in
de maan en zon
voeden herinneringen
die verborgen
liggen in de schoot
als de tranen
van vermoeidheid
en verdriet
doorheen je stappen
achter een gordijn
doorlopen
je ont-moet dan
iemand die je groet
met een handhaakje
haak je vanzelf
het licht weer
aan
leef je samen
met dansmariekes
muziekles is alles
waar je dromen
heen gaan
je bestaan bestaat
uit dans en baren
die beren verleiden
tot stille lachjes
het mag
keer op keer
jongleren
met de dag
dagelijkse
zin en waanzin
met binnenin
het kloppend hart
………..
Balans (gedicht uit 2013)
Als ik jou zie
de Kolibri
in mij zoek
de balans
herstel
waar twee vrouwen
en één verdwaalde
man gillen om winnen
staat het innerkind stil
mijn wil even op uit
hier sluit zich een boek
sla ik de regenboogdoek
om mijn schouder
Een meisje
zwart jasje
geel tasje
roze witte dolfijn
fijn moment
van samen
spelen en delen
van liefde
in zonlicht
Was vanmiddag met manlief op Castellum, meisje van ongeveer 4 jaar, met een plastic Jumbo tas … stond achter haar moeder bij de pin automaat …
Wij staan daar te wachten … komt ze naar me toe, ik heb hier met dolfijn iets met een kleur … beetje slecht te verstaan …
Natuurlijk wil ik kijken … komt er een knalroze met witte dolfijn boven de rand uit kijken … in een kinderhand, ik vind hem mooi, vraag of ik hem mag aaien … stralend koppie … En ik aai de dolfijn met aandacht. Het kleine meisje dat nog in mij leeft, blij.
Wat een lieve dolfijn en wat een lief meisje … krijg een bedankje van de moeder…
Bijzonder moment.
foto: wolves en wolvespuppies
Ademloos
schouwend
het zwaard
van het
laatste
of eerste
oordeel
gedragen
we vragen
zoveel malen
in duizend talen
hoe
wanneer
kom …
De vrouwe
in voor
en tegenspoed
Obsidiaan
in een traan
vol kracht
en passie
hartsverbonden
de geliefde
wordt gemist
een laagje
overlevingsvernis
dat zichtbaar
wordt in volle dagen
in een beeld
dat gezocht
en gevonden is
van serpentijnsteen
alleen en samen
in herinnering
het is de liefde
de relatie die zoveel
pijn heeft opgevangen
als de wereld je gevangen
hield in een overval
op het buitenste
en binnenste zelf
langzaam delf je het
leven verder open …
haar wijsheid loopt
onzichtbaar wijzend
met je mee
een en een
is altijd meer dan twee
als samen een team
van kennis, weten en wijsheid
samenvoegt …
en de ogen blijven stralen
met koud geperste lijnzaadolie
dans je met mij in de zon
voel je de druppels regen
fietsend langs de Mark
springen sparkels op
in mijn dankbaar hart
thuisgekomen stromen
tranen van onderweg
uitleg daar gelaten
spelen wij met alles
wat het leven
van mijn oma’s door mij heen …
alleen vandaag opnieuw
de vraag
waarom?
Vederlicht
gedichten
en gevoel
tastend
gedeeld
met een wonder
van leven
uit beton
Compositie :Anja. Foto Mark Werkman
Natuur sterker
dan vestingswerken
door mannen
ter oorlog
gemaakt
De vrouwen ontvangen
het leven en zien de engelen
de zachte wind (s)temmen
praktische daden
geïnspireerde bewegingen
bezingen de zomerdag
waar vakanties aanvangen
verlangen naar samen
rust en genot
alleen met de vogels
de zon en werkzaamheden
in de vinex straat
een man die op scherp staat
overprikkelend en overladen
baden in stilte
maar niet zonder duistere
ruimten waar zon buiten
en dromen binnen …
Vlieg je mee
hoger en dieper
gaan we
vandaag
na de regen zon
vooruit dan maar
een paar minuten
pauze
ondertussen bloeien
duizenden bloemen
het haasje
loopt over
het zandpad
en rent
het land in
te bang
voor de heks
op haar fiets
de sensatie van een zomermorgen
waar de dauw de bloemen heeft
begroet en verfrist
waar bladeren van bomen
krullen en traag regen roepen
poepen vogels op de tafel
in hun vlucht van en naar
de bessen van de krentenboom
loom gevoel met een doel voor ogen
met droge voeten de tocht door
de schaduw gaan
met de geliefde
en de uil
zit wijs
te zijn
staart krachtig
naar dat
wat daar
voor mensen
onzichtbaar
gevaar is
de norm
stormt door
de nevel
een zon
verwarmt
de aarde
traag stappen voeten over een he
ideveld
heet de zon die ver boven ons uitreikt
hier blijkt het leven onder te gaan in
het gemekker van de Elspeterschaapskudde
we scherpen de verbinding en verbond
aan …
Het mag weer
koningsdag
en ik zag
mensen in de zon
genieten op kleedjes
bij kraampjes
krioelen door elkaar
het is eigen raar
dat gewoon menselijk gedrag
er jaren uit lag en soms elders
nog verboden is
het mag weer
koningsdag
lach nog na
die sfeer …
de wegen doorheen het leven
vegen de drama’s weg
en de zon, begint
zijn zomer …
de aar
dse vader
roept moeder wakker
bij conceptie
kinderen komen en gaan
staan samen op de Aarde
bewaren nog jaren
het geheim
tot de fontanel
sluit en dogma
weldra wijsheid
verovert tot later
het zielenlied …
de potentie
van de zielszaden
die in jou
verborgen
wachten
op de lentezon
de potentie
mag groeien en
bloeien tot
in het midden
buiten
alle chaos om
Amanda Malinka
geweven relaties
tussen zielen
bewustzijn en
de pijn van zijn
uit duizenden jaren
slavernij
we zijn vrij
krijgen het niet
je ziet de ogen
schitteren
vol liefde en
verlangen
warm je aan de steen
die in de zon achter
de olijf boom ligt
zacht straalt zij haar
zoete kracht en wacht
op een mens die weet
zij die weet vergeet
nimmer meer en eer
nog status, tellen nog
de ijsschots en oertijd
spreken het hart aan
wachten op ommekeer
een wilde waanzin
spettert gedachten
en dromen doorheen
een etherisch venster
gericht op een fractie
van het geheel
er valt ons schoonheid
ten deel indien wij zien
waar de lente haar
geschenken in lover
voor ogen tovert
waar geiten kazen
pannenkoeken vullen
of uitsmijters dragen
waar diep belegen smaken
gaatjes in woorden hullen
smaken de man raken
daar zij informatie delen
droge kelen smeren
met boerengeluk
aan een tafel uit een stuk
aan het water, tussen hanen
die zich koning wanen
zit daar een broerder op kop
heren langszij met daarbinnen
een dame in het paars
een gebroken laars
glasscherven vol dromen
vergaan in boeken
zij delen geluk met dromen
uit een enkel stuk verlangen
naar een liefdevolle wereld
waar god
ons het leven gaf
en de zon
het leven warmt
dat geschapen is
met één woord
waar afgoden
het leven nemen
en zij de zon
kopiëren in zwart
vele kinderen
geofferd worden
bloed gedronken
als voeding van Moloch
kerkelijk symbool
gegeven, als de kopieën
van een oud wetend geloof
waar liefde en verbinding
leven wilden weven
ik herroep de programma’s
wis duizend harde schuiven
verbreek verbanden
hef mijn handen
naar de hemel
met mijn voeten op
de aarde …
allodiaal recht
met slechts
de zon en mens
op een stukje aarde
geen grond bezit
bodem gebruik
mineralen
schone lucht
water en het vuur
dat door de ether
en het zijn beweegt
in bewust zijn
met alles
dat is en komt
krommen mensen
onder het juk
tot ze het stuk slaan
en er voor gaan …
de overvloed
het goede
de vrouwe
in alles
gedragen
door het leven
omgeven
door schoonheid
die alleen
creatie brengt
laat je scheppende gaven
en talenten stralen in de zon
waai alle belemmerende
overtuigingen uit je hoofd
opdat je hart kan spelen
met je handen en creatiekracht
Zo jij de eenzaamheid
en het stille gemis
tot donkere zware energie
in je leven opneemt en doorslaat
zo jij hunkert naar die
ene arm die onvoorwaardelijk
jouw verdichting mee beleeft
en omgeeft met stralen zon
zo omarmen wij samen
het dicht diepe duister
dat ons wezen nog kan vullen
omhullen dit met zachte
aanvaarding
in dit ontmoeten
groeten wij de aspecten
maken slingers
van rozenkwarts
die ons hart verbinden
met scheppende
lichte liefde
die ons wil doordrenken
eindeloos zuiver
blijft schenken
ons met open armen
onder de waterval zuivert
en wil verwarmen
open je ogen
tot in de duizendste
hemel en neem
waar wat daar
tot je spreekt
smeek niet,
ga terug naar het oerlijk
besef, dat nu weer
bereikbaar wordt
voor jou en mij
de beer en de jaguar
leven in een zowaar
gelijk perspectief
de vrouw hief haar zwaard
en keek naar de hemel
tegen haar pijnappel
een wakkere droom
stromen vol leven verschijnen
en zacht verdwijnen
de twijfels
Een minuutje
van mijn tijd
verblijdt mij
maar met zon
en
dankbaarheid
in dat minuutje
eigen tijd
lief het leven
geef je over
lover in knoppen
niet te stoppen
cirkels vol leven
artiest onbekend
dromen
komen
varen
traag op
netvlies
voorbij
foto van facebook
ergens
in niets
vindt mijn geest
de wind
.
hij zingt
een taal
die zoet
oproept
.
tot fluisterluister kinderen
Laten we spelen
en de prins
zoeken als
een princes
die buiten speelt
en vlinders vangt
terwijl
de vogels zingen
afbeelding van het web
Als de wolven
in jou huilen
en je gek
van alle prikkels
de wikkels laat
en in stilte
in gaat tot
de diepste lagen
van jouw bestaan …
waar voorlopers
de weg banen
voor vele mensen
met meer angst
vrees en terughoudendheid
is het soms goed
tijd te nemen
om diep te schouwen
doorleven
doorgronden
draag jij mij in je armen
en warm jij je aan de namen
van hen die ons voor gingen
en na ons zullen komen?
Hoe trouw
aan je opdracht
zielspad
dat mogelijk
verstoort
en verloren
is gegaan, in de banen
die de aarde verstoren
omdat het onbehoorlijk
perspectief als dief
in de nacht
in zijn vuist lacht
Het rilt en trilt
in een vergeten
waarheid
wijsheid
gelegenheden
betreden
een zacht
bed
spelen is delen
spetter, stippel en spatter
op linnen doeken
kinderen ontspannen snel
glimlachen daar 
de moeders
leef in je vrouwelijke dans
pak de kans tot rust en adem
met beide handen aan
en kom in vol ornaat staan
op de top van een rots
kijkend over bergen en dalen
hier halen wij inspiratie
delen het leven in samen
en schrijven onze namen in de maan
die op Antarctica zijn zon
verduistert
wie fluistert hier?
als we niet meer mee doen
houdt het op
de strop om de nek van vrijheid
lijkt steeds vaster en sterker
gewonden en verstreken
we blijk bekeken met ogen vol
haat, sociopathy en de illusie
van leiding waar de bevrijding ligt
in je eigen-wijs-heid, die er altijd is
voor jou en mij
in het lichte
niets
vol grijs
grauw
en een jaar
strijd
vertwijfeling
duizenden tranen
waant de dag zich
na een ontmoeting
en wandeling
in bed
Een slimme meid
is op de toekomst voorbereid
met oplopende benzineprijzen
bewegen we met afgrijzen
naar een afgrond die rondom
opdringerig
onze levens indringt
en kopen we
een goede nieuwe fiets
en deze lieve trouwe maat
gaat door …
in de diepte
van waanzinnigheid
helle-tijd uit merries
van de nacht
brachten een wereld
vol verdeeldheid
geweld en wraak
ik braak uilenballen
vazallen spreken over
legers in aantocht
ik zocht het
elders
namiddag licht in de tuin
waar het even helemaal
in het nu verbonden was
met een verwonderd hart
zingend en tastend bewegen
de stromen van licht en kleur
als een nieuwe geur
en voedsel voor de ziel 
in een stil moment
waar in het duister
alles los trilt
en zichtbaar wordt
de horren sluiten
kamers af voor muggen
of toch stiekem niet
je ziet het kleine
in de ogen van een nacht
die toch ook stilte bracht
fijne maandag
waai in fluisterzangen
storm je berichten uit
protest tegen de zwarte
magie die je verkracht
Onooglijke stukjes
gekocht voor iets
dat niets werd
omdenken en dan
schakelen en iets
maken dat
lekker gek kek
anders dan anders
is en ook
nog draagbaar op
een warme zomer
dag met bruin
gekleurde kuiltjes
in de kuiten van een spier
hier daar gelaten
paarse rokjes met
stokjes aan de rand
vaal wit kant
zo het leven
krult in een baarmoeder
omhult door vliezen
kiezen kinderen
voor dood of leven
omgeven door de Geest
die leven schept
zo het zonlicht
bladeren laat leven
omgeven door stammen
en granen
sporen banen zich
onzichtbaar weven onder
de oppervlakte
straal lieve
hef je hoofd
naar het licht
dans lief kind
wind speel traag
met een haar
alleen met de elementen
regenten uitgeschakeld
door een krachtige stroom
geldmonsters en
machtswellustelingen
de mensen zingen luiduit
we willen leven en mens zijn
en in die levenspijn
geven ze alles weg
wat hun leven nog tot waarlijke
bezieling en levenslust heeft
gemaakt
wijzen dragen
een kaars
tot cherubijnen
verschijnen
en dan de serafijnen
genoemd in een lichte
zin
het begin
uit het einde
onze bijbel
incompleet
het is heet
Bewegen wij nog
traag bewaren wij
de geheimen
van natuurlijk leven
omgeven door
machten en krachten
niet niet meer wachten
op ons verstand
geen land is veilig
heiligheid verloren
de paar die horen
bidden
ergens in het midden
uit het einde
een net dat alles
verstrikt dat blik
en plastic stromen
op doet komen
geen vis te vangen
slechts producten
uit een tijd van arrogante
geldmakerij
zomaar
zonder
vergunning
of
toestemming
dakgasten
ze koeren
ze voeren
ze trippelen
ze slapen
ze poepen
ze trekken
soms aandacht
zomaar
zonder
vergunning
of
toestemming
dakgasten
De overgang
dag en nacht
die stralen
van een zomerzon
over het balkon
van de schaduwrijken
kijken mij
wild en woest aan
in het opstaan
vergaan de wilden
daar de zon hen
pijnlijk raakt
Grensgevallen
waar onduidelijk is
op welk grondgebied
je nu echt ben
of is het simpelweg
de aarde
met haar bomen
en bloemen
die vogels huisvesten …
