Laat weer en wind
regen en storm
alles weg razen
dat pijn en verdriet
onrecht en zorg
als juk op de mensheid
heeft gelegd
deze 26.000 jaren
wo
derlijk
zachte tranen
in het midden
leegte in al
haar schoonheid
hef je gezicht op
open je geweten
opdat vergeten wijsheid
de prijs leert zien
van onbevangenheid
altijd het medicijn
in om het even
welke levenspijn
raise your face
open your conscience
that forgotten wisdom
learns to see
the price of open-mindedness
always the drug
in any case what
pain in life
wakker worden
met tranen in je hart
in je lijf
manlief opgerold
opgesloten in zichzelf
onbereikbaar
dan troost ik mij
met bekers gemberthee
verwarmende genade
jij de adem
van het buiten
in het midden
door en daar
gelaten
ze spreken niet
praten in cirkels
zonder taal in vol zwijgen
helemaal opgerold
onder een dekbed
belet niets je alles
te laten en stilte
uitvergroot te leven
het gesproken wo
ord
wordt in de ziel vernomen
als de dromen stromen
het verzwegen woord
wordt in het hart verborgen
tot de dromen stromen
de denker
met handen
in het haar
laat maar
kom hier
de stier los
vrouwen praten
laten het leven
vieren …
spookboeking op een nota
hoe leg je de lat
lager en een
zesentachtig jarige uit
hoe nummers en betalingen
werken
diensen die garen spinnen
bij diensten waar
geen mens om vraagt
we dagen Ziggo uit
de dame vriendelijk
hulpvaardig sluit
wat opties toe en dan
wordt het spookbedrag
gecrediteerd
nu de rust hervatten
het Kerstvieren herstellen
bellen doen we minder
en weten wat je doet
is met enig roet beslagen
ouder in dagen
jong in hart
leef je nog
laat je mij
zijn?
zoek je nog
in je zelf
naar jou?
als ik hoog vlieg
en onder mij
een prooi ontdek
er geen plek is
in mijn maag
zweef ik voort
als ik hoog vlieg
en onder mij
een prooi ontdek
maag en lijf leeg
duik ik diep
in vertrouwen
when I fly high
and below me
discover prey
there is no place
in my stomach
I float on
when I fly high
and below me
discover prey
stomach and body empty
I dive deep
in confidence
Jager, jij daar
in de moeraswouden
zo stil je
voortgaat op je
zachte voeten
we groeten
het leven en
omgeven ons
met een warme jas
en tas proviand
op weg
naar het beloofde
land
Hunter, you there
in the swamp forests
so quiet
you continues
on you soft feet
we salute
life and surround
us with a warm jacket
and bag provisions
under way
to the promised
land
In het (zee)graf graven wij
een kleine onderdeur en kleuren
de basis entiteiten rood
en groen en doen alsof
het leven een protocol gedreven
gegeven is
niets is minder waar
het gevaar van dit inzicht is
dat je dagen overhoop gegooid
en het midwinterfeest ontdooit
in een tafel
met Lev.
In the (sea) grave we
dig a small underdoor and colors
the basic entities red and green
and pretend life a protocol driven
is given
nothing could be further
from the truth the danger of this insight
is that your days
are turned upside down
and the midwinter festival
thaws in a table with
Lev.
een wandeling met een vriend
koffie met relatietips, met manlief erbij
samen aan de wandel
gesprek met de bank
met een verre kennis
nichtje levend in Calgary
dan de illusie van een antwoord
op een WOO verzoek dat het doek
van nevel nog niet voldoende
weet op te trekken
we plakken er een vervolgvraag aan
dan bestaat het een vriendin het
om uit een twijfelachtige bron
weer heel andere informatie te geven
en denk ik aan die belastingdienstbrief
heeft het over belastingdiensten die
Anbi status hebben bij wetsfictie …
al de antwoorden van verschillende overheidsdienaren spreken elkaar tegen hoe komen al die spookverhalen of wat ze in Den Haag desinformatie noemen toch naar boven drijven … 🙂
lieve, leg je mij
neder en teder
je handen
op mijn rug
en buik
als warme kruik
het leven in
yin en yang
ademend
zo vloeien
onze wegen
samen in een
en weer uit
namen getekend
in handen van
een schepper
en de onze
als scheppers
van deze dag
leef je naam
open het geheel
en dans
met vreugde
in regen
onder grauw
wolkendek
de heks
slaapt
tot in de lente
als de elfjes
haar wakker
kussen frist zij
het duister
kleurrijk
aan en op-licht
in de diepte
van het midden
uitgaande
van zogeheten
bolsters
in pitten
verhitten de
troubadour
tourmalijn groen
vult het hart
en heelt traag
de wonden
Die stilte
ijzige wind
een zilverreiger
krijgt de schrik
van de middag
om een vrouw
op een paarse fiets
een racer haar voorbij
ze vliegt vrij
vol paniek
van ons af …
haar kwetsbare schoonheid
en zoektocht naar gaten
in bevroren ijswater
Een uitnodiging voor een kerstborrel in Doorn … op de fiets, door de prachtige buitengebieden … kom ik daar, zijn de mensen die mij hebben uitgenodigd er niet … ken er niemand.
Een ruimte overvol met mensen, druk en gezellig in gesprek. Een stereo met muziek en discobollen die draaien. Twee blaffende honden. Ik heb een kop thee gedronken en ben weer naar huis gefietst … De prikkels en diverse geluiden vormden een groot contrast -met de stilte van een wintermiddag in de vrieskoude- op de fiets.
2,5 uur van huis … 33 km gefietst … alleen, met de natuur en soms een file van boeren en buitenlui onderweg, over landweggetjes, met witte reiger die haar middag met mij deelde …
dan in de diepte
dalen wij in stilte
een ruimte vol
genegenheid en
tederheid in
ondanks de wanhoop
en het vreemde beloop
tekent het patroon
van een eenvoudig
te oogsten gewas
het was daar dat
de moeders hun tranen
als voeding voor leven
in een streven naar waarheid
ondergronds in kelders
gezet, op scherp stellen
ze vertellen verhalen
traumatische hertaling
een ervaring die
generaties sporen zal
tekenen in waanzin
en misbruik ontstaan
Woorden die automatisch
naar voren stromen
stembanden in beweging gezet
strengen totale beweringen
in-tonatie zet door een man
op een stoel naast dat beeldscherm
een zware zwerm woorden en vragen
benemen zwaarden hun slagkracht
de macht van het woord beschouwt
dat beeld wordt stevig opgebouwd
totaliteiten en rariteiten in een hypnotisch verdienmodel
idealen en idiomen brouwen een basismodel uit niets
sluit je oren op, je geweten toe en doe dat wat
de groot ultieme God zegt die jouw alle macht geeft
of niet …
Wie durft het denken te wisselen
voor vergeten weten in onwetendheid?
fijne lijnen
ingelijst
prijzen
bijzondere
mensen
de hemel uit
en helemaal
leeg
de aarde in
de beweging verstaat
het geheim van de
vrije metselaars en
broederschappen
die aan de weg timmeren
met leugens en bedrog
de beweging danst haar
geheimen tot in de
verre toekomst, voorbij
alle leugens en bedrog
zijn ontmanteld
wederom omgeven
door zon en zuiv’re liefde
einde
samen
namen
handen
tasten
oren
horen
tonen
wonen
node
in ons
daar dan
hier stil
willen
samen
in taal
wonen
Houten in 2030
een huis met een hart
op een groot plein
tussen mooie eikenbomen
cirkels van licht
stralen uit het pand
inspiratie alom in de kunst
op podia
in ateliers
in ontmoeten
toneelspelen om het mooie
en pijnlijke vorm te geven
waar het omgevormd wordt
tot een gouden dans
een huis met een hart
op een groot plein
gevuld met mensen
die scheppen en spelen
van groot tot klein
gelach vult het plein
de baarmoeder
draagt het kind
van de laatste
vrouw die nog
kan baren
grote gevaren
op de loer
een vloer vol bloemen
een beek helder water
voor later
de vruchtbaarheid
begeleid gedachten
schapen scheppen
illusies buitengewone
conclusies
in een veelvoud
aan geloof
dat geen grondslag
vindt
in wijsheid
zing zuiver de zoete
melodie en vergeet
de illusie van licht
als je door de nacht
heen
een
dagenraad wil kussen
he natte meid
ik zie je strijd
je rijdt in tranen
alleen over
de koude dijk
daar bij die sluis
huilend
halverwege
zal ze springen
gewoon gaan
het bestaan
is niet te verstaan
zo leeg en pijnvol
het bordje te vol
de moeder altijd
in bed en zwanger
belet je te praten
over de natte dwijlen
die in de klas
worden gegooid
het getreiter van
de lagere school
gaat frivool door
he lieve meid
ik zie je strijd
je rijdt in tranen
alleen over
de koude dijk
het ijs bijna gezet
iets belet je
te gaan
je moeder kan het bestaan
alleen niet aan
en wie zorgt er voor haar
als jij nu vertrekt?
Een koude band
verkleumde hand
een meisje alleen
tussen school en thuis
geen veilige plek
in haar leven …
Galerie Vol Leven
Sylvia Reybroek
des-informatie
in Van Dale
niet te vinden
bij de overheid al reeds
een pagina geschreven
over een niet bestaand
zelf gemaakte oorlogsterm
die ferm wordt herhaald
en vertaald naar believen
woorden
framing
blaming
ontneemt mensen zicht
op de diversiteit die men predikt
veelal omgekeerd bezigt
betekenis/desinformatie
betekenis/des
1des (bijwoord) 1des te meer daarom nog meer; des te erger dat maakt het nog erger; hoe (of: des te) sneller je werkt, des te eerder ben je klaar 2des (lidwoord; oude genitief m en o) 1van de, van het: de heer des huizes
in het diepe
dichte duister
slapen de
schapen met
de wolf
als wachter
is er nog wel ergens
een begin in het einde
vervlochten nu
de koning en koningin
hun stad vervlechten
en gaan inbedden
op een vierkante hectare
zodat ze de gevaren
van verzet
nog meer controleren
en al het leven beheren
is er nog wel ergens
een einde in het begin
vervlochten nu
de koning en koningin
nog sterker dan de VOC
hun laan laten opgaan
in een digitale waanzin
laat de zon
hart en ziel
verwarmen
en omarm mij
leef mijn naam open
en heropen de levens
die verloren zijn
geraakt
volkomen heel
genezen geboren
de waanzin van de wereld
het grote rad van fortuin
opent wat kruinen
In duizenden tuinen
groeien hoge bomen
die de wind niet kunnen vangen
ze dronen met geweld
de rust terug
eisen waarnaar
ze verlangen
zuiver bloed en geen weldenkend mens
die de grens van de morgen nog zal halen
slechts de AI gekoppelde zombie
zal de norm en normie in duister dragen
Helderheid van geest
leest zich traag doorheen
een vaag vermoeden
één vraag dropt druppels
op een regenboog steen
die alleen haar kleuren
in de zon verdeeld
de stralende waterval
verbleekt
hiermee
dankbaar denk je
aan die jaren
dat je volop op reis
en tegen de prijs
van wijsheid en onderzoek
een hoekje vol schrijft
in gemaakte herinneringen
we zingen in heimwee
reizen nu in dagdromen
en komen wonderbaarlijke
plaatsen en momenten
tegen op onze weg
Zo de heilige vormen
de zonnen verlaten
in gesprek met zielen
laten wij het gaan
zo bestaan wij
bij de gratie
van creatie
hier op Aarde
viert de manipulatie
hierin hoogtij
we zijn vrij om hier
al dan niet van los te komen
we dromen en vliegen
in zachte nachtvluchten
en zien de kleinste puntjes
vuurvliegjes licht
in onze uilenvlucht.
ben j
ij je gewaar
van het gevaar
onverschilligheid
oneindigheid
grote hoogte
gouden zaken
graankorrels
zoeken zich ruimte
om te groeien
vruchtbare aarde
verdort
wacht en zacht
later opent zij
haar baarmoeder
de hoeder
van leven
he lieve jij
sla jij
je armen
om mij heen
laat me niet
alleen en laaf
het samen
aan de omarming
eindeloze verwarming
van Moeder aarde
Lief ik
laaf mij
aan vreemde smaken
ze braken nog gal
immer meer en bang
voor de kracht
van scheppende liefde
Lief jij begiftigd
met een ragfijn geweten
en vergeten kennis
doet er alles aan
om door te gaan
vol scheppende liefde
Lief mens laten wij
samen de vrede in vriendschap
hervatten en respectvol
begiftigd de handen
blad laten raken
laat me
dansen
spelen
met taal
zo helemaal
mentaal
zijn
opdat de pijn
geen azijn voelt
opgetild wordt
in een eindeloze
vlindervlucht