he lieve jij
sla jij
je armen
om mij heen
laat me niet
alleen en laaf
het samen
aan de omarming
eindeloze verwarming
van Moeder aarde
Lief ik
laaf mij
aan vreemde smaken
ze braken nog gal
immer meer en bang
voor de kracht
van scheppende liefde
Lief jij begiftigd
met een ragfijn geweten
en vergeten kennis
doet er alles aan
om door te gaan
vol scheppende liefde
Lief mens laten wij
samen de vrede in vriendschap
hervatten en respectvol
begiftigd de handen
blad laten raken
laat me
dansen
spelen
met taal
zo helemaal
mentaal
zijn
opdat de pijn
geen azijn voelt
opgetild wordt
in een eindeloze
vlindervlucht
dag lieve
scheppers
weef jij
bewust
en ziels gelukkig
je dagen
stel je je vragen
spreek je jouw dank uit
luidt de bel
sla de trom
en dans
in je regenboog
kleed
Morning dear
Creators
weave you
aware
and soul happy
your days
do you ask your questions
express your thanks
rings the bell
beat the drum
and dance
in your rainbow
dress
de regen
regenpak
nieuwe jas
de plas rechts
van mij, stroomt
vol water
naar later
wachten in Rhenen
koude benen
op kaal beton
geen kachel kon
er meer af
ze gaven me
een extra jas
visboer aan de overkant
rond twaalf de fiets klaar
eerst nog kibbeling om
warm te worden
energie voor de tocht
op te doen …
70 km in weer en nevel
hoe trouw
ben je
bouw je
aan jouw
eigen kracht
wacht je
op groen
ga je
vanzelf
jij jouw gids
hou me vast
je handen warm
omarm me
leer ons
leven als vlinders
kinderen die
verwondering
als leidraad nemen …
hij die kleine dondersteen
komt daar zomaar heel alleen
oplopen
door stropen
langs wegen
tegenover
de stilte
de persona
woont
in duizenden
kaartenbakken
zullie kakken
over namen
zetten hakken
op nekken
en strekken
de fraude
verstrekkend
met grote
kracht en macht
voort
tot het kind
hoort
van het bedrog
en zoekt
tussen de goden
naar de persona’s
hun doel zin
en wanen
die de lanen
met ziekte
vullen
Don Quixote bedot
de mensen die molens
als oplossing
van een probleem ervaren
niet te evenaren schoonheid
waar recyclebaarheid
in deze tijd niet echt
een item is,
hier rot over jaren
het plastic het laatste
restje leven kapot
Don Quixote vecht tegen
volledig verwaande zinnen
tegen spoken en wieken
we spieken in stukken
rukken winden uit plastic
villen draaiend de laatste
insecten, vogels en vissen
verstoren het leven
dat we willen sparen
de upperclass spint garen
bij de waan van de molen
woon je in je hart
beweeg je vlinderend
met je ziel
langsheen de bloemen
bloemen bloeien
uit conceptie
bij hoogzomer inspiratie
en ijskoude winters
waar het l
even
gelijk esculapen
een ring
in cirkels
pulseert
jongleert macht
met laatste kracht
om de volmacht
veilig te stellen
velen bellen aan
met vragen over
het voortbestaan
van fictieve namen
wist je dit
vertel je dat
de lat
laag
presentatie
hoog
geheven
en een bericht
dat een
zeker licht
op vermoedens werpt
aangescherpte blik
een ogenblik van
helderheid
in een bijzondere tijd
stil
draaien
nacht
gedachten
hard
gillen
zij
ongeloof
openen zich rozen
teer en kwetsbaar
gevaar overal
ze waait
oogst traag
tranen uit
velden wanhoop
hij waait
zaait met zorg
zaden uit
in oerlijke grond
dan nog
hier binnen
daar buiten
meer je aan
droom je mee
wandel je
met het hart
in je voeten
rakend
aan barenspijn
licht
vuur
water
zand
lucht
vogels vliegen
en trappelen
schelpen, kreeften, kwallen
eindeloze schaduwen
en pastel gekleurde
wolken 
beelden
Neem je mij
vrij en dankbaar
zo ik ben?
Ja, lief kind
spreekt de
oermoeder
ze kijkt het loeder
van bedrog en haat
strak in de ogen
gebogen druipt het af …
Die berichten
te raar om waar
te zijn
de pijn
van het oordeel
en ook
het diep verdriet
omdat die waanzinnige
veronderstellinen altijd
weer fictieve illusies
door feiten en daden
worden onderschreven
kijk
lach
gelijk
kinderen
spring
dans
gelijk
kinderen
kies
wik en weeg
gelijk
een wijze
doe
(be)handel
gelijk
een wijze
Behold
laugh
equal
children
Spring
dance
equal
children
molar weigh and weigh equal a sage
Do (be)trade equal a sage
Behalve je kind
verlies je alles
wat ze zo zorgvuldig
heeft bewaard
vernietigd
door de weduwnaar
die de nare zwarte
kanten toont
verdriet woont in grotten
onvindbaar tot je voelt
en kijkt
Behalve je zus
verlies je alles
en herinneringen
verloren in
ja wat
denk zacht
lief licht
adem je
open
voel zon
zaai licht
spreek je uit
doe maar
Vriendschap
Vrede
Vrijheid
Generaties voorbij
zovelen na mij
in een stroom zielen
die het syndroom
van vergetelheid
verdwazing en schok
achter zich laten
ze vliegt, de zeearend
wiegt zacht
de zon vormt
een schaduw
langs een boom
waar mannelijk
en vrouwelijk
samen het leven
de vrede en vriendschap
respectvol dragen
de vrowe zij speelt
met rood en grijs
wordt red purple
in november zon
harten vormen
een speelse basis
in een huwelijk
met het eeuwige
rollen de lemniscaat
ze praat met de koude
over haar onbedekte
lichaamsdelen
en tekent beweging
scheppingskracht
op herbruikbare
doeken …
de grote zware lagen
van familiaire patronen
die gewoon weer
de kop opsteken en verleiden
beloven venijnige tijden
de grote zware lagen
van systemische patronen
hangen en hellen
vertellen fictieve sprookjes
beloven hemel, geven hel
Laat me zacht
en teder de dageraad
kussen
blussen
de vuren van geweld
met hard
uitgesproken
NEE
leef lang en lief
je creatiekracht
wacht niet op
een ja van een leider
neem je eigen
leefkracht aan
hiermee gaan wij
het leven vieren
De gemeente
als bedrijf
of grote kerk
bemerk vandaag
het verschil niet
ril bij de
eeuwige onwetendheid
altijd en immer
de glimmende das
zo een strikje in rood
dat alras
verzwart
in verwarring
(gemeenten zijn bedrijven met automatische ANBI status)
Laat me
dansen
met de wind
die alle
blad
tot regen
raakt
Help me
zingen
in de wind
die alle
stem
tot zegen
dient
foto: Nico Andries
De schoonheid
van samen gaan
opstaan en doorstaan
van begrenzing
zonder grenzen
te hanteren
blokjes jongleren
met fictie
duistere jurisdictie
zwijgt in de praktijk
van schoonheid
van samen gaan …
Johan voert verhalen op …
bevend de kaken
brekende takken
voeden de droom
woorden blijven stromen
als dilemma’s
dilbo’s en diabolische
stokken.
Hier blijven meisjes
stokje haken
sokken stoppen.
Onderwijl tekenen
schilderijen betekenis
kleuren, in lege
woorden.
en als je dan
de lacht ontrafelt
teder de tafel
beroerd met je handen
waar je tong
de ziltzoete smaken
je wezen
raakt
leef
in harmonie met je natuur
lief mensenkind die zo puur
tast naar zuivere waarheden
illusies schrijven sprookjes
brookers knippen strookjes
van liefde, vrede en waarheid
de tijdbom tikt voort en ongehoorde
wanen banen zich wegen in duisternis
doorheen de oeroude erfenis
vanuit de ware oorsprong
Zie je de kringloop?
Een grote hoop
in- en uitloop
van kippen zonder
kop die buigen
voor een enkele haan
die pontificaal
koning kraait en helemaal
de tijd kwijt is
sta stil
bij dit
kleine
geluk
dat hier
in mij
leeft
waai maar en zwaai
de takken leeg opdat
wintermaanden hun
koesterende inkeer
in gang zetten
in de knop
hervinden wij
het midden
meer niet
minder kan
overvloed, beperkende
ruwe regelingen
die verbeteringen
bezingen voor hen
die het alles menen
te bezitten
waar God de mens schiep
transformeren zij zo dwaas
helaas de genen en benen
zo het leven zo het was uit
stralen treffen elkaar daar
zomaar in het midden van ruimten
zien we strijklicht met uitzicht
over duizend tinten bruin oranje
met hier en daar wat water
met glinsterende franjes
zacht ontwaken
braken en verzaken
is opnieuw voorbij
voor mij een dag
waarbij het gezag
slechts bij een ligt
het gezicht gericht
naar een kloppend hart
zoeken naar
zuiver vergeten
helder weten
alleen met jou
omarmen wij
de dagen en gaan
in wit licht
bestaan langer
levenslustig
hier clusteren wij
de vrede
vorstelijke wijsheid
die altijd het niets
overtekent, betekent
hier echt iets
de denker stapt
in de basis
en legt zacht
jonge eieren
in het nest
opdat zij traag
de broedsels van
morgen naar
vandaag kunnen
halen
zacht en geruisloos
vangen we levenslicht
verlangend gezicht
dicht woorden via
handen die de randen
van toetsen raken en
maken
zacht en geruisloos
fluistert de ziel een doel
in de hart-e-lijke oren
van die ene vrouw
dat onbevangen kleine kind
die het willen horen …
we vliegen hoog en droog
over de vlakte
vol gekleurd en vallend
blad
dat
kleine overvolle veld dat
groen was en nu vol-ledig
vele aarde kleuren bevat
de zegen en regen van blad
knispert onder ons
dons en vertering leerkringen
over kringlopen hopen op
we fly high and dry
across the plain
full colored and falling
leaf
this small crowded field
that green and now full-empty
contains many earth colors
the blessing and rain of leaves
crackling among us
down and digestion learning circles
about cycles hope for
puur momentje
presentje
van de dag
aan momenten
van klein geluk
per ongeluk
een stukje dag
achtergelaten
in stof van een stoel
waarvan ik voel
dat ze mooi wil glimmen
in een donkere ruimte
haar schoonheid en gemak
als ondersteuning aanbiedt
mijn oude trouwe grenen
eetkamerstoel van toen …
.
in het midden
van het oude woud
houdt zij uw kaarten
dichtbij in de hand
land je zacht
op mos- en bladrijke
ondergrond
jonge vr
ouwen dragen
bevruchte wezens
mannen vol jaloezie
in een illusie van
maakbaarheid nemen
de strijd om leven en dood
onverdroten uitvergroot
leven in nood
leg me de wegen voor
keuzes op kruisingen
de bezuinigingen dragen
hun kruis en per abuis
mengen we overheden
met commerciële bedrijven
we lijven de leugen in
als zijnde waarheid
omdat het altijd zo is geleerd
omgekeerdheden uit verledens
tot zeven generaties door en voort
bordurend gaan wij …
De kippen
wippen
hun zacht
tetterend
onderonsje
in de zon
bij de boom
vol vlaggen
bewaken zij
de veste
waar blikken
kunnen blinken
en verwerpen …
pok pok pok
dansen over de wolken
die grauw en grijs over
ons dekenen
zorgzaam en teder
levens toestoppen
wat licht en helderheid
had kunnen zijn
deze verstilde
vrijdagmorgen in
oktober waar blad
zich laat ontkleuren
en verkleuren in
een dansend lover spel
Ze wandelt
met een kind
in haar hart
raakt jonge knoppen aan
ziet elven langs de takken
dansen, het leven
van het voorjaar kussend
ze wandelt
met een kind
in haar hart
ziet blad verdrogen en huilt
raakt het droge schors met
mededogen aan en
blijft hierbij staan
ze wandelt
met grootmoeder
in haar hart
ziet blad verkleurend vallen
vazallen van de herfst
stormachtige dagen
blijft vragen
om bezielde open ogen …
Zij die weet ... verbonden met de natuur, verloren kennis en vaardigheden
geen korte broek
niet te bloot
uitvergrote wellust
seksualiteit
sensualiteit
ze dansen kwetsbaar
breekbaar rondom
een niet te verwoorden
woord akkoord
niet te bloot
uitvergrote wellust
blust de liefde
tedere aanraking
vergroot haar
de moeder van
alle leven
pure liefde
Mannen van Mars en Vrouwen van Venus ...
Mag ik bij jou uithuilen
in je armen schuilen
als mijn stem verstomt
de wereld woest bromt
mag ik met jou uitlachen
met je door de plassen
stampen als mijn stappen
verloren wegen zoeken
mag ik mij verbinden
met jouw liefdevolle
begrip en de stip op
de horizon verplaatsen?
De kracht van vriendschap, volledig jezelf mogen zijn in vreugde en verdriet ...
liefdevol mijn tranen
en wanen verborgen
intens puberverdriet
mijn ouders zien het niet
gebroken het leven
in het vier- of vijfkoppig gezin
een vriendin komt met drop
we lachen en gieren non-stop
als ontkrachting van een
overladen spanning die
de bemanning sprakeloos
achterlaat …
Toen ik net naar de Mavo ging, was mijn moeder zwanger ... kind overleed na geboorte binnen 24 uur ... het verdriet was intens ... toen kwam er een vriendin ... na uithuilen, puberale slappe lach, was toen bang dat mijn ouders boos zouden worden ... gelukkig niet ... Hoe je spanning kunt ontladen door simpelweg te lachen ...
de seksuele misvorming
wormvormig aanhangsel
achter het behang geplakt
ze fluiten niet meer vanaf daken
zijn ingesloten achter hoge
verre hekken, vertrekken
met lege koelboxen naar huis
te uitgeput om te bemoeien
en groeien
uitgedoofde hormonale vertalen
zich in gebrek aan verhalen vol
eigenwaarde …
Over de fietstocht naar school, waar je als jonge meiden soms nagefloten werd door bouwvakkers, ik zie het hier in mijn woonplaats niet meer. Ook de vermindering aan conditie en vruchtbaarheid hierin verwerkt.
wate
r en vuur
in puur samengaan
bestaan in
de gunst van leven
omgeven door stilte
schoonheid
vogels en mensen
die ont-moeten
van hart tot hart
de overvloed
is vrij beschikbaar
kijk maar
het blad valt
kringloopt
in hopen die
verteren
volgend jaren
leren we opnieuw
hoe leven cirkelt
op het ritme
van zon en maan
de storm raast
hij staat daar
onder een oude ijk
kijkt zorgvuldig rond
herkauwende mond
de storm raast
regen op het laatste
boomblad
Het Hert
De dans
een jurk
vol geluid
genaaid
met de hand
alle borduursels
naar bijna
verloren
naaldkunst …
naaldkunst en dansdocent
naar oorspronkelijk idee
niet vrij van generationeel trauma
dat geheel wordt
in het samenvallen van
onderdrukker en slachtoffer
waar de vredesmakers
zacht de vogels roepen
en balans brengen
G
a je mee
op stap
reizen naar
het midden
van de cirkel
je eigen hart?
De macabere dans
tussen leven en dood
onveranderlijk
aanwezig …
D
e bewegingen
wegen hier letters
gebundeld
in een biografie
de illusie
van relaties
sensaties
van gedeelde tijd
die mettertijd
door de daad
van onachtzaamheid
aan erosie lijdt.
We maken vlaggen
en slingers
van afval
en restjes
uit een winkel
die ooit was
We hangen ze op
met de buurkinderen
klein geluk tussen
het stil verdriet
door
We hangen slingers
op om ook
het goede
te vieren
samen met het
kind in mij
zacht de regen
stratenmakers
vroeg aan de klop
en hamer
zacht de regen
tegenover mij
een scherm letters
toetsenbord
Het kostte veel tijd
om de mens levend
te begraven
niet om het zelf aan pijn
te laven
een onbevredigende zoektocht
naar duizenden puzzelstukjes
onduidelijke dynamiek
ongeloof
zij schoof
het intuïtieve beeld
niet aan de kant maar hield
die droom nog even
voor waanzin aan
vandaag staan de laatste
antwoorden in de mail
want spreken is voor hem
gods onmogelijk …
haar hobby’s maken hem ziek
geven onrust en dus hoge bloeddruk
en tia’s en cva’s
hun wereldbeeld is zo anders, daarmee negatief
het geeft woede, onrust en dus hoge bloeddruk
en tia’s en cva’s
leugens en beschuldigingen
losgelaten
boeken verbrand en vervreemd
vorig jaar deze tijd
na een half jaar
lezen dat zij naar de hel
gaan, komt het hoge woord
eruit …
meldingen overal en nergens
laat de psycholoog hen maar veranderen.
Hun hobby’s maken hem ziek
geven onrust en dus hoge bloeddruk
en tia’s en cva’s
hun wereldbeeld is zo anders, daarmee negatief
het geeft woede, onrust en dus hoge bloeddruk
en tia’s en cva’s.
En zij draagt van binnen
een zwarte rouwband
om haar hart.
ergens staat
geschreven
waar we zijn
gebleven
in de tijden
die cirkelen
rond de Bron
het begon
met milde waanzin
werd krankzinnig
bio-technocratisch
voor een deel
van de schepping
ergens staat
geschreven
waar we gaan
de morgen
straalt
laat me dan zacht
waaien dan maaien
wij de bladeren
die vallen in liefde
op
he lieve, laat het gevoel
door het water gaan
een bestaan van gisteren
uit overmorgen
zorgen voorbij in vrij
beleven en omgeven
door gedachten
die je toe lachen
in speelse dwaasheid
de vrouwe straalt
haalt de haat hier
traag van de onder
pek en veren
ingemetselde
waanzin
de vrouwe straalt
haar hart haalt adem
traag streelt zij alles
wat op Aarde
van harte beaamt
en leeft
vorm zacht de namen
op mijn rode roze lippen
er glippen vervormingen
doorheen de woorden
akkoorden van de ziel
zijn te horen in het hart
klanken soms te ver
van het moederlijke in
de oertaal is het verhaal
mogelijk
nog
beschikbaar
zacht de westen 
wind
het kind van binnen
begint te tekenen
rekenen met liefde
om vrede te dragen
vragen helpt niet
je ziet het in meer
of minder
hinder ondervinden
wij allen
getallen
schrijven
verhalen
vertalen
kunnen we slechts
een klein onderdeel
veel vindt een geheim
in simpel zijn
ontwaken
met een zwaar hoofd
ongeoorloofd het
bezette land
aan de tand
voelen
bedoelen
het niet zo kwaad
doch het loof stoft
het verlatene
met een hand
zacht af
Vlieg
zweef
weef
dromen
inzicht
licht
gezicht
ademt
open
Waar voorouders
zich inhouden en schouder
aan schouder de toekomst
beginnen en draaien
nemen en geven doorheen
een dag vol zon en blauw
blauw aan de hemel
vertelt een geheim
in stilte
stilte
rust
stilte
rust
liefde
balans
tussen
boven
en
beneden
we glijden
beneden van
een hoge
glijbaan
staan met
open mond
omhoog te staren
gevaren voorbij
averij gemeten
vergeten de pijn
woorden van azijn
we zijn
levend
mens van vlees
en bloed
bezield
naar ik hoop
balance
sheet between
above
and
downstairs
we slide
below from
a high slide
stand with
open mouth
stare up
beyond dangers
damage measured
forget the pain words
of vinegar
we are alive
man of flesh and blood
Animated I hope
loop zorgvuldig
plaats je voeten
als op water
in de halmen
van gras in dauw
we werpen
een blik
uit een hoog raam
langzaam
de zon over
havens
en bladgoud
op rijke oudheden
verleden en heden
omarmen het oog
vanaf vijf hoog
w
aar we gaan
bestaan in
zijn en bewust
de stappen
en verhalen
delend
vervelen we
de winden niet
kinderen ontwaken
in de armen
van de groot-moeder
zeg je mij
waar je staat
ga je mee
alleen op weg
leg me je
woorden voor
en deel
geluk stil
mee-levend
daar dan
hier mee
overal
rondom
zon
spel van stralen
die verhalen
doorheen winden
vlechten
laat me zacht
het lachen horen
van het kind
dat diep van binnen
is
laat me zacht
het huilen horen
van de moeder
die diep van binnen
ziet
dat de pijnen
uitvergroot zijn
deze dagen
diep van binnen bij
velen
wat als water door vuur
wordt aangestoken en brandt
dan landen daar duivels tussen
kinderen en hinderen slechts
de moedigen, een goeden
stukjes van de restanten
van het oude paradijs dat
als draak tegen elke prijs
vernietigd en verslagen
dient te worden met een Lucifer
van oud hout
de angst voor waarheid roept
neemt de overheid altijd op
met messen meneer de heer
breekt het met vlijmscherp steekspel
zon en regen
tegenover
regenbogen
drogen op
slaan stoppen
door en voor
we weten
is de frequentie
van hoop
vergeten
de eeuwige cyclus
die spiraleert
jongleert vandaag
met een kleine vraag
gestaag komen zij
en nemen mij
in dromen mee
naar verre oorden …
waar je gevoel gevangen is
in oude karmische pijnen
azijn in wonden voelt
je wezen bedoelt het leven
kun jij je vol-le-dig omgeven
met wijze introspectie
helend verwarmen wij ons
in eigen en universele armen?
can you surround yourself
fully with wise introspection
healing we warm ourselves
in your own and universal arms?
gevangen in denken
doemgedachten en vrachten
regenwater dat stort
wordt nat gedreven deze
burendag …
het ligt niet aan ons
en lag niet voor de hand
nu het land de waterzegen
opzuigt voor balans
regendans …
in vroege schemering
is de ontreddering
groot alsook
de verwondering
at early dusk
is the upheaval
large as well
as the wonder
The word Aq’ab’al signifies “darkness.” In K’iche’ Maya, the term “good night” is Xoq aq’ab’. But this sign is also the first light of dawn upon the horizon. It is the moment when darkness and light are equal. It is dusk and dawn, the equal night and day of the equinoxes, the “in between” times. We cannot come fully to the light until we have recognized and understood our own darkness. This is a time when we may easily “walk in between the worlds.”
Vier en drie is zeven
ze weven samen
een groot
multi-culti bedrijf
dat stijf staat
van spanning
de bemanning
wisselt dagelijks
toezicht per bedrijf
ik lijf verwondering in
om de onzin en waanzin
van privaat en publiek
domein dat samen
een plein vult.
https://organisaties.overheid.nl/38261/Gemeente_Houten…
Contactgegevens Gemeente Houten | Overheid.nl
waar wij weven
omgeven door bomen
en helder blauw
ontvouwen wij schitteringen
doorheen wolken en over water
vogels vliegen
waterjuffers dansen
kansen tot scheppen
te over
blauwe lucht
een lichte wind zucht
fluistert muziek
in harten
birds fly
damselflies dance
opportunities to create
In abundance
blue sky
a slight wind sigh
whispers music
in hearts
de wolken kruipen
traag voorbij
in een rij komen zij
nabij, zij aan zij
mensen nippen koffie
in hun daag’lijkse sloffie
drommen samen in illusie
trekken oerlijke conclusies
zijn er nog normen
en waarden die stormen
en groeizaamheid
versterken en werken
aan een wereld
van liefde
en vrede
zijn er nog harten
die open staan voor licht
het gezicht naar binnen
en buiten willen
richten?
Laat ons dan samen
de handen ineen slaan
opstaan tegen onrecht
en langzaam het ware
ontdekken en hervinden
verborgen verhalen ophalen
uit het verboden gemaakte
verbonden met al het leven
De denker die het grondt
de mond opent om waarheid
te toetsen en leren aan
de kinderen die omgekeerd
leren aan de ouden
waar gisteren uit morgen
samenvalt op de heilige
plaats
in het Zelf
Zoals de Uilen schuilen
en zich neerleggen in de bomen
Havik die mijn zweefdromen vult
met een vier die voor mijn voeten ligt
zomaar langs de rand
van de Molenbeek
streek deze
voor mij neer
laten we liefhebben
alles wat anders is -dan jij-
mensen die vrij zichzelf
willen leven, zo van harte
gezichtspunten delen
laten we liefhebben
alles wat groeit en geen mens
is, doch geschapen door Haar
de moeder van alle leven
dat zij van harte draagt
(geïnspireerd op een interview met Mattias Desmet)
Het is de narcist
die de waanzin
opdist en zich niet vergist
in het slopen
van liefde
en vertrouwen
En jij
ga jij
jouw weg
vol elan
vertrouwen
verwondering?
we spelen buiten
tracktoren en poppenwagens
later zal er een
springkussen voor de deur
staan en gaan de
barbeques aan we staan
voor een burendag
met een lach om het
ongeduld van onschuldige
uitgelaten kinderen
waar jij een
bijdrage
in souvereiniteit
van uit eigen-heid
en eigen-wijsheid
meeneemt ..
naar het zien
wat komen gaat
en hoe je samen
voortgaat
verbonden met
mede-leven