in de zinderende
onderstroom droom ik
van liefde en vrede
balans boven en beneden
kom lieve kinderen
kom en stroom mee
in het verlichte
aquamarijne water

ik zeg je
dat ik
geen consent
geef aan jou

nu niet en
nooit meer
toegeven
aan misbruik

kijk je mee
van boven
zweef je
vlieg je
duik je
vang je?

ik vang de zonnen
deel het groen en adem
dennen aroma

Zacht licht
een gezicht
in de wind
zon in de rug
zon in de ogen
gebogen armen
grote schaar
kleine armen
zo …

de middag
in de Landen
van het Patriotten
gewest

onderaan de trap
je had de deur
aan de overkant
al gehoord
Tijger wacht
met smart
op dat laatste
lichte stukje lekkers
van de buurvrouw
je oppas voor drie
weken

we keken uit naar het einde
in die eerste week
we namen met spijt afscheid
aan het einde van
drie weken vakantie
waar het huis weer gevuld is
met twee jonge kinderen
en hun ouders …

als mens
je tijd
en verantwoordelijkheid nemen

vraagt wijsheid
geduld en ondernemingszin
een schepje creativiteit

wat leeftijd …

herrie
onrust
rolkoffer
in een
nachtrijp
Land

rumoer bij de buren
gluren door muren
is niet te doen
en remote vieuwing
kan ik niet zo goed 🙂

Twee poezen
en hun oppas
komen los
en geven (lach) gas
.
eten is na 10 dagen stilte
gemis en gemiauw
niet meer aan te slepen
.
we lachen en nemen
de slingers van plezier
maar even mee
naar hier …
…
…
…
🙂 Tijger en Myra

tussen de wolken
droom ik zweeftijden
we strijden voor vrede
lichte momenten
in vrijheid jij
verblijdt mijn hart
schaduwen van boven
en beneden
kleuren de avond
en vroege morgen

Sylvia Reijbroek

rood, oranje, wit en blauw … in de verte die ene rots
in de branding
als hoop op herstel
van de wet van het land

je leefde je laatste jaar
in een zo een zwaar perspectief
je had je kinderen en kleinkinderen lief
hief je stem zonder verstaanbare klanken
je laatste worden aan ons

Geniet er van

op huwelijksreis nooit aangekomen
waar dromen opnieuw in duigen vielen
wielen keerden en we leerden
hoe een reisverzekering een herinnering

als een tinteling in een zinderende zon
op ons netvlies wist te schrijven
hoe verblijven in de levenspijn olie en azijn
over een salade van liefde en verbinding
met familie wist te schrijven

toen nog …

je raakt een snaar
ik ruik gevaar
maar kan niet zomaar
van daar naar hier
en omgekeerd

ik zoek vertier en afleiding
maak een buiteling in gedachten
de vaststaande normen op hun kop
werelden op de schop en een stop
voor het vertrouwde denken en weten

vergeten de illusie van onvoorspelbaarheid
in een overgangstijd waar waarheid voorgeschreven

wordt is de wijsheid en het dieper weten
uit verbinding overschreven door een
digitale transhumane werkelijkheid
die de menselijkheid heeft overschreven

https://nl.wikipedia.org/wiki/Cognitieve_dissonantie

Psychotherapie

In de psychotherapie en psychiatrie wordt ook gesproken van cognitieve dissonantie. Bijvoorbeeld als iemand een langdurig traumatische ervaring heeft moeten ondergaan die volkomen strijdig is met wat algemeen gedacht wordt over wat moreel aanvaardbaar is. Dit kan bij het slachtoffer leiden tot verandering van die algemeen geldende opvatting. Het slachtoffer gaat zonder dat hij (of zij) daar erg in heeft positiever denken over de motieven van de dader aan wie hij of zij onderworpen is. Dit kan optreden bij gijzelingen (het stockholmsyndroom) en bij langdurig huiselijk geweld zoals bij seksueel misbruik van kinderen.

door de regen heen
alleen op de fiets
niets weerhoudt
het leven van blijdschap
in eenvoudig bewegen
en vol-ledig  zijn

met de elementen
de bomen
bloemen en mijzelf
in ont-moeten
met soms
een Ander

laat de ziel zingen
fluisteren in je hart
verwar geen ratio
met wijsheid

laat de ziel wijsheid
fluisteren in je hart
deel deze voluit nu
in deze tijd

er is een tijd
van komen en gaan
we bestaan
bij de gratie
van een na-tie of zie
staat

laat
het oude kennen los
vervang hem door
haar wijsheid
neem de tijd voor balans
tussen beide

het bevrijd je

in de hitte
zinderen
de bladeren
dor en droog
eten merels
van onrijpe appels

vliegen bijen, hommels
en vlinders
af en aan de lavendel

zoek hoog
vlieg laag
vraag niet

adem liefde
uit de zon

adem rust
uit de maan

zoek hoog
vlieg laag
vraag het

ik gaf het beste
nam het leven

verdedigde met hand en tand
de duisternis der dingen

in het fluisterzingen van het woord
tot mijn hoofd gesproken

ik gaf het beste
nam het leven

verdedigde met hand en tand
de ware aard der dingen

in het fluisterzingen van de wind
tot mijn ziel gesproken

in het midden van het niets
is er iets dat glimt in het duister

een wegwijzer bij volle maan
is soms krachtiger dan volle zon

ik kan en kon de woorden niet meer vinden
opwinden is een gegeven dat is gebleven

in een nagel aan zijn doodskist
het wandelt en ademt nog en is de lijn

met de liefde reeds lang verloren.

we spelen samen op het plein
zijn in het lichte midden verdwenen
er verschenen schaduwen van
afschuw en duwt het niets op de spits

er zijn grote beelden verschenen
over die horror verhalen op straat
hier staat een geheim op
uit het duister en ik luister stil

de wil om te leven is gebleven …
samen dansen we arm in arm, warm
passen we de liefde en gebeden
toe tot het midden beneden is

een controle project
via overgenomen
gedachten en mensen

de programmamaker
tekent en betekent
de beelden die komen

over schermen en
benoemen dat zij
gaslighting kiezen

als doel, via het middel
van hersenspoeling
met de bedoeling

verdeeldheid en verwarring
te zaaien …
te verwonden …

later is niet nu
de jus op de aardappel
verzacht de hardheid
van de ruwe schil

de overvloed
inherent
in jou en mij
aanwezig

de wijsheid
in balans
in jezelf en
rondom jou

waar anderen
hun gelijk in duizend woorden
te kijk zetten

rest mij slechts
de eenvoud
van pure liefde

als ik vooruit loop
de muren rondom sloop
en mij afscherm

bescherm tegen aanvallen
waar vazallen van het duister
hun luister tooien

gooien we ballast af en
laten de aarde transformeren
we jongleren met vertrouwen

dromen en inzichten
bekomen het ego
soms zeer slecht en legt
oud trauma’s soms
keihard bloot

uitvergroot is de man
verkracht in zijn roeping
eigenlijk de vrouw nog meer

een stem fluistert via
de wind en het kind
wil en kan het verstaan

de kraan naar het horen
is voor velen verloren
de mens die het kan, heeft
niet geleerd
waar het verkeerd
kan gaan

anders dan de enkeling
die het weet vanaf
de eerste aardse adem
misleiding heeft geleefd
en heel bescheiden alleen
voor zichzelf

naar deze oer-droom leeft
en in woorden en kunst
de kennis dienstbaar deelt

we dansen en drijven
mee op de wolken
en wateren waar winden
onze veder-licht-heid
zoeken en vinden ..

he lief mensenkind
waar bevind jij je?

neem je rugzak op en ga
besta in verbinding

en los van alles
op eigen benen

handen geheven naar
de hemel en je haren

varen naar de dromen
die voor jou gereed …

verwondering
om een kolibri-vlinder
die op lavendel
landt

kun je vergeven
en nieuwe tapijten
weven

kun je anderen
laten zijn in hun pijn
zonder

oordeel dat zij azijn
pissen, laat hen vissen
in water

bemoei je niet met de ander
als je niet de empathie hebt
en laat zijn

wat de pijn van de ander
werkelijk is en raakt, laat
uit-spreken

Ria: Wethouder van Cultuur
een grote overwinning
duur en zuur betaalde
nederlaag of toch grote winst

Kinderen lopen met het badwater weg
maar weet dat het bruisend inspirerende
van cultuur, op den lange duur, de aderen
waar het bloed door stroomt, verruimt

Weet dat scheppingskracht en humor
helend en zalvend werken op de geest
hiermee geneest het veelal
onzichtbare wonden, indien zuiver
en liefdevol gedragen en gebracht

Heel veel succes Ria

een kruising waar wegen
samenvloeien en uiteen lopen
benepen bekopen wij
de onderliggende hypnose
we kiezen een afslag
dieper in, met de massa
of heel alleen met
een enkeling die ook
nog zelf kan, wil, moet
denken en waarnemen
wat er onder de voeten rolt
gevaren die dreigen

(n.a.v. een interview met Desmet)

in het zacht ontwaken
waken zonnestralen over
de droge bladeren van
een appelboom die hoog
boven alles uit troont

er wonen dieren in
ze dansen in het ochtendlicht
een gedicht geschreven
door vele vleugels
en spinnenragdraden

draaiende zoekende tastende
brakende verslindende monsters

tot in het einde der aarde
bewaarden wij het lint en vindt

een elf onder het gewelf van een grot
de toegang tot de gouden sleutel

voor liefdevol creërend leven

draag mij naar buiten
als het binnen te heet
onder de voeten wordt

als het buiten nog heter is
geef mij dan zuiver water
en een fluisterende wind

een knipoog
uit het verleden
met een blik
op vanmiddag
en morgen

in ogenschouw genomen
dromen de libelles
en waterjuffers
met mij, tussen bunkers

waaruit zelfs vandaag
bloemen bloeien …

waar voeten de straat stenen raken
of stenen voeten dragen en kussen
in hun helende dans voor dieper
geweten en vergeten gedraai …

hier maait een middag, zijn ochtend
woorden voor klanken weg en laat
de mensen achter met hoog en laag
onvermogen om de diep gewortelde

aangeleerde overtuigingen in een
dankbare buiging over te laten aan
wat zich aandient en zo verdient
de middag een plezierig plagerig applaus

dans met mij
en zet jezelf
vrij en vlieg
door werelden
en tijden heen

culturen leren
van elkaar in
zomaar een zondag
middag in Lochem

draag de kracht
die in jou wacht
met trots
en passie

open je hart
voor jouw wegen

tegenover
licht
kan
duister
weinig

geloof je
het leven
beweeg je
mee en draag
je de gedaante
staande
aangaande
het dieper
weten
en ware liefde?