spreek mij zacht toe
uit hogere sferen
kom mij leren hoe anders
en lichter
het recht neer te halen
verhalen te hertalen
in een sprankelende
dans

vol licht
liefde
scheppingskracht

zo dat de vernietigende macht
in het niets vergaat

het vuur verbrandt

ach mijn lieve geliefde
omarm mij in de nachten
dat de tranen stromen

ach mijn lieve geliefde
be-aam en beadem de dagen
die wij samen doorleven

de grootste afstand
is deze:  tussen
hoofd en hart

wijsheid wordt verward
met wetenschap
vanuit duister

waar verloren weten
de prijs heeft betaald

hier rekenen wij ons rijk
met leugens en bedrog

kom toch mens en herstel
die zuivere relatie

tussen

hoofd en hart
verbonden in

een heilig huwelijk
waarbij de ziel
weer kan landen

en onze handen
weer kan leiden

zo onzeker
verlegen
wat mag ik?

in zijn eigen wereld
half hier
half daar

gevonden
een grote hond
die rondom

een jongens nek
even groot
vederlicht

rolt en omvat
mee op de fiets
de glijbaan

kom we gaan
samen de dag door
ik hoor een ziel

zie klein geluk

kind kom maar
jij mag er ook zijn

…
…
…

in het midden van het niets
een lege huls gevuld met kralen
we dralen niet en halen zacht
de woorden binnen in muziek
die ludieke danspassen
als pirouette laat cirkelen

speel samen met je geliefde
hef je armen op en stop met
dralen

we halen
de tijd doorheen het midden
ribben bewegen op en neer

ik vind het niet erg als mensen opgesloten worden
als je dat zo zegt heb je een punt

(dollar tekens en macht, leiden tot misbruik, maar alles wat de overheid zegt, moet je doen)

twee innerlijke tegenstrijdigheden
die voor iemand volledig waar zijn

de pijn van de waarheid
ontoelaatbaar en klaarheid

zal er niet komen
als het licht geblokt blijft

bij volle maan in maagd
draagt het samenvallen
in alle gevallen een kans
en risico
in zich(t)

Een kikker
in een schaal
die mij helemaal
alleen ondeugend
aankijkt

licht strijkt
over steen
hout en staal
elementen die
zo samen
een cirkel vormen

in de hangmat
een tegenover

lover aan de randen
van het terras
het is niet zo het was

maar pas nu het later
in vandaag is geland
is er een kans
voor deze kikker koning

kom vraag mij ten dans …

Moeder Aarde
vang me op
als ik val

geef ons eten
drinken en
alles in

overvloed voor
de kind’ren
hier bij ons

Vlieg met mij mee
geef me twee
dagen en drie nachten
met jou

Vlieg met mij op
je grote
rug deze weken vol
onrust

Grote geest is naast
jou en mij
de dagen en nachten
komen

in het midden
van je woning
ben jij koning
in jouw leven

speel en weef met ons
de deken van vandaag
kleurrijke speelsheid

In een klein hoekje
van een overvloedig
groeiende en bloeiende
tuin

ligt
een stapel snoeihout
hier houden muizen
egels en pissebedden
woning

de koningin van deze
oase ben ik zelf het gewelf
vormt de poort naar
klein geluk

Hier plaatsen zich
twee heren en een dame
ze noemen dingen bij naam

samen spelen ze
het inschatten van schat je
tot het liefje
van de kok …

die in het verleden een hok
vulde op een luxe plaats
met naast ons anekdotes
uit herinneringen opgehaald
en opgetekend

De vrouw die haar woorden
stil in haar hart draagt
waagt zich niet aan de
illusies en conclusies
van de heren van stand
die de rand van de afgrond
terstond verafgoden

Kom je
sla jij je
arm om mij heen

als je alleen
in het niets
naar iets
zoekt?

Stappen we
samen het
onbekende
land in …

in geruisloze
vlucht verzucht een uilenveer
om witte winden

In een zachte winterjas
zoeken we geborgenheid
de tijd van aanraking
is onvermijdelijk verstaald

In een zachte winterjas
zoeken we de liefderijken
kijken hoopvol in gebed
naar een donkergrijze wolk

Dans en dankbaar
Weven we het leven
omgeven ons met
het lichte

van de duisternis
ontdaan
staan we
zien de wolken
breken

en een paar kilometer verder
de aarde nog dor en droog

De balans boog door
bevroor in een dichte deur
de geur van rot en ranzig vet

De balans herstelt ooit
ontdooit de zwavel tot een roos
in blauw en witte zuiverheid

de duur betaalde straal vergeten
onverschilligheid en angst die bijt
in de staart van bedrog en illusie

er is geen conclusie
slechts diep verdriet
als je ziet hoe diep
gezonken de meesten zijn
in de massa psychose
met waardeloze dagen

vragen mogen niet meer gesteld
daar de technocraat en sociopaat
elke tel bepalen van wat op
aarde is …

tenminste dat hebben ze
de mensheid geleerd
laten we twaalf artikelen
voorlezen
in het hof
dat waarlijk
recht spreekt

Kleine tijger dwaalt door de straat, kruipt weg en kijkt achter een wiel vandaan naar kinderen … glipt bijna naar binnen bij nummer 7 (waar voer is) en als ik Tijger roep, komt Tijger klaaglijk miauwend en schichtig naar me toe … even aandacht en dan toch weer schrikken, zoekt nabijheid en durft niet … observeert de kletsende buurvrouwen … tja dat krijg je als je ze een week met eten en aandacht verwent 🙂.
Maar nu ga ik niet mee naar binnen want er zorgt nu iemand anders voor de dieren …

Kleine tijger
een blijver
in genieten
van aandacht

projecteer ik nu
de aanklacht van nu
het gemis aan
verbondenheid

of is het tijd
dat het alleenzaam
voorbij glijdt …

en je huisgenoten
weer vulling geven
aan de stilte …

jouw handen
geopend
gesloten

vouwen zich
om wonden
geslagen

door leeftijd
en eeuwen
van voorheen

niet zoals het hoort
scheren we langs
het onmogelijke

met koopjes en restjes
om toch nog iets te maken
dat vooral te gek is

om voor normaal
aan te nemen 🙂

Ach de warmte
van deze omhelzing
het knagende gemis
van dit gedrag
dat de mens niet meer mag

veel gehouden dieren ook niet meer
want kunstmatige bevruchting is eerder
de norm, dan de uitzondering

verbetering van rassen en productie
en uiteindelijk volledige reductie
van al wat licht en liefde is

@ omhels mij

de kinderen spelen
in het grote bos
een los geslagen
windvang spel

Corinne Britzel

ze racen en rennen
spelen het verleden
in een razende vaart
gepaard met gejoel

je voelt het vuur
en de zilverberken
werpen klatergoud
uit zonlicht en blad

met een helikopterview
hiew de engel van het kwaad
alles wat voor liefde staat
kapot

met een liefdevolle blik
zag de Vrouwe het gemis aan
compassie en wijsheid in
de tijd

voedsel dat puur en zuiver
is, is het grootste gemis
door GMO en gif geweld
tel maar