de verstrikking
en verstrengeling
een beweging
cirkels in het water
stralen van de zon
ik ben en kom
4
Categorie archief: Gedichten
overwegingen
in dromen
uit dromen
stromen zo ver
diep en ik laat
een traan
om het gemis
Art by Nicolaos Gyzis
waar de bewegingen
doorheen het stoffelijke
zich verbinden met jouw
oorsprong en eerste adem
je vandaar het geboorterecht
claimt
ontheemd het leven in leugen
bedrog en zwendel
zetten we van harte
een hendel om
Zonneleen een woord dat zon en Midgard
intens en volmaakt verbindt
het inner-kind raakt in de basis van haar
vergeten gedachten en dieper weten
de krachten wachten op herschepping en herinneringen
die de kinderen van morgen bij geboorte nog dragen
en door pillen en prikken verdreven tot de nadagen
van de kinderen van Jormungand, die hun zeeën over land
hebben uitgespreid met golven die meer bedolven
dan gewenst is voor het leven dat Midgard
haar kinderen heeft willen geven.
Ooit komt de dag, dat dit zonneleen weer volledig
gedragen de aarde kinderen zal helpen bij hun leven
door de eeuwigheid omgeven met de kracht van Asgard
Zo de wind waait
en de vrouwen inzaait
in harten en voeten
waar handen helen
zo de wind waait
het eeuwig scheppende
een draai naar binnen
maakt en stilte raakt
in het delen
van een weg
delen van verhalen
hertalen wij
op een bruine bank
een stukje verleden
opstellingen over en weer
en een hele keer in weten
en ervaren
een middag met een
gouden rand en handen
ineen geslagen
voor een betere wereld
die zo wordt verteld
bij jezelf begint
als je vrede en vrijheid
voor levende mensen bepleit
ben je een misdadiger in de ogen
van de luceferianen
die hun lanen te vol vinden
omdat ze de grip verliezen
zo winden ze er geen doekjes om
en grommen naar het volk
geen donderwolk
die hen stopt
of toch …
… dat de enige ware scheppende God ons helpen en nabij zijn …
de draak die het midden
van de hoekstenen verslindt
en vertrapt hapt naar kinderen
we verhinderen vooralsnog geen
pedofiel slechts hun jagers waar
de haatmails zich verspreiden
door de hoofden waar de draak
de vuurballen spuwt en huwt
en danst met de dood
Het koninklijke
van een wens
gevangen
in beelden
bij woorden
tussen waken
en zweven
zo zacht de armen
van een engel
over de stengel
ter bescherming
en omarming
in het midden
groeit gedragen
nog altijd
de turkoois getinte
indianentooi
sta naast mij lieve God
als ik opnieuw tot op
de bodem van pijn
en verdriet afdaal
geef me engelen die hun
vleugels om mij heen slaan
en mij bijstaan op
deze duistere weg
Het weer doet zijn naam
eer aan, hij waait en zwaait
ruw en wild
zij spettert en dendert wit gif
uit haar muil
een zuil van waanzin als baard
aan een verrotte zin een kind
draait rondom
de wens om vrede en speeltijd, die
lijdt onder haat
zij aanbidden de goden die doden
donder- en straffende vragen om offers
van levende mensen en kinderen
ter lering
en de vermaak steken zij messen
en naalden in lichamen
die zijn toe-ge-eigend in een
honger naar …
ja, naar wat eigenlijk …
Zij kijkt en huilt haar tranen, zij banen
zich een weg, van hart en oog naar buiten
ze sluiten haar in en slaan met geweld
zij kijkt en wapent zich met iets dat zij
niet kennen en wat de waanzin vergroot
tot de dood intreedt
Galerie Vol Leven
Sylvia Reybroek
Boosteren we de muziek
en boosteren er op los
de rijen zijn de klos
trossen in bossen staan
in het gelid om dit
boosteren te koesteren
verlangen naar rust
in hoofd en leven
geen gedoe meer en vrij
om te gaan en staan
welaan de vrijheid
gekoppeld aan de booster
computer en alles
verbonden in de boostercloud
en gedachten uiteen gejaagd
belaagd als attractie vol
beweging in hoeken
Betekenis booster: Aanjager, Attractietype, Kermisattractie, Merk van een scootmobiel, Radioversterker
in het stille moment
waarin heling zich aandient
verdient de dag zich
terug in een midden van buiten
waar het binnenste
zich opent
in den beginne
sprak een stem
en blies
bezieling
in de stof
aan het einde kwam
zwarte ziel
en nam
bezieling
ruw uit jou
in het dichte midden
van een grote leegte
spelen generaties
onwetendheid de tijd
uit en spelen door in
een storm vol regen
tegenwind zet het kind
lachend tegenover
…
…
…
Lieve God
zonder een naam
en beeld te scheppen
je te willen vangen
in geschreven of
gesproken woorden
waaraan jij voorbij
tot mij komt en fluistert
op de golven van de wind
mij wil warmen in de stralen
van de zonne-armen
Lieve God
zonder een naam
en beeld te scheppen
je te willen vangen
in geschreven of
gesproken woorden
waarin wij mensen een
gevangenis van waarheid
bouwen en jouw vertrouwen
ten diepste niet aanvaarden
omdat woorden zo beperkt
een muur bouwen rondom
een niet te vangen Geest
vandaag is kaas
helaas de baas
over spek en vlees
helaas vandaag
een relaas
met de rasp
in stukje gevouwen
en geschoven
doorheen gaatjes
in de pan gevallen
vandaag is kaas
het vlees van gisteren
en het verbod
van overmorgen
als de heilige Claus
zijn klauwen verder
om ons leven vouwt
of vertrouw jij je leven
toe aan het goede
lichte en vredevolle
droomverhaal van ooit
dat morgen ook nog
mag bestaan als je
de vonkjes in je bestaan
en sprankeltjes van je ziel
als enige liefdevol
houvast handhaaft
door de nacht sluipt zij
hij op sokken
zij op sokken
ze dansen en sjokken
wat af over mos
door de nacht sluipt hij
zij op handen
hij op handen
ze spelen en delen
verbonden met de plaats
waar zij zijn
ik ben papa’s en mama’s prinsesje
een lesje bij een hete plaat
mama die in de keuken staat
en honing haalt
tussentijds een lamp vol liefde
een kusje troost en honing helen
tijd verdeeld tussen rust en troost
liefde is het groot geheim
ze straalt betoverend de mensen
aan, speelt met harten, laat kaas
smelten in een pan en dan is er
dat bijbel verhaal dat ze helemaal
verstaat
geef heilige huisjes
hun kruis en blijf
in zachte herinnering
de tinteling
voelen
ervaren
niet te evenaren wensen
aan de grens van een wisseling
die geforceerd in de tijd
voorbij gaat en niet verstaat
wat de gedaante in het midden
heeft gedroomd.
He, ga je mee op weg
tevreden met de zon
de zoete zilveren draden
op schijnbaar
gestorven
takken
en verdorde bloemen
die de winter
leven
is het kerst
in de verste
verte
de stilte
komen we
dichterbij
en de
kinderen
dansen
in het midden
van de cirkel
Hoe trouw
ben je
aan jou
je levensmissie?
Hoe trouw
ben je
aan jou
levenslied patroon?
tussen kerst
en oud en nieuw
vallen stukjes
kalkoen tussen ballen
van zilver en vet
we hebben zacht uiteengezet
let niet op de trage woorden
akkoorden vervagen
vlagen geluk en verlangen
rijgen een ketting
waar water ons voedt en vervloeit
met het grondleven onder haar
gelijk een bed van zand en steen
waar vuur ons aanzet tot leven
actie en groeikracht maken zij
samen zingen zij een bijzonder duet
wat belet jou om deze beweging
in liefde en passie te volgen en hierin
de centrale zon te ontmoeten
ik groet u
waar in het zacht midden
de ogen vol hebzucht
schaarste verslinden
binden heren van stand
met vaste hand een kater
op vet groen spek
hun nek vet en buik vol
met holle vaten die praten
over samen en hun namen
op platen van beelden plaatsen
hun naasten zijn archonten
waar in het zachte midden
de kinderen stil bidden
om genade brood
en groot geworden dromen
stromen de landen vol
met dol blij dansbaar geluk
een droomrijk bloemstuk
ijskoude laagjes
op de tuin en ramen
benemen adem
aan een hongerend
warmte minnend mens
de grens is bereikt
we gaan dieper
het duister in
om hier het begin
van het einde
op te rapen
draag jij
de krachten
mee in jouw
hart en geweten
vergeten de dagen
minuten in
het mindere
naar het meeste
vragen
beantwoord
nog nooit
over deze
feiten
gehoord
de maan is vol en verloren geraakt
achter duizenden stukjes
regen en nevel die heel veel
zicht ontnemen en je dwingen
in het binnenin te zingen
zacht raken we de snaren en maken
het lichte uit het duister
we luisteren in de minne
waar in den beginne van dit tijdperk
een levenswerk
verloren ging
we zingen met de elf
het gewelf traag open
en lopen hand in hand
naar een beloofd land
dat in ons leeft
waar we kettingen rijgen
op de golven van wind
en zijn stille wenken aan
ons mensenkinderen
zinderen de donkere dagen
klagen kinderen over ongezien
gevaar dat daar dreigt
kunnen wij hen horen?
Draag mijn ziel
op handen
lieve vader moeder God
zo samen aan de wandel
vol praatstof over het leven
woorden waaien mee
op de wind
nevel sfeert sprookjes
door de ruimte van een
december morgen
zorgen stil
waar bewegen de vrouwen zich nog
vol gratie hun dans dansend ter
dankbaarheid en zegening in een overgave
die alle verstand te boven wil gaan
bewegen in cirkel met bezieling
alles in overgave aan het leven dat
zich oorspronkelijk verbonden
heeft geopenbaard en is gekaapt
waar herleven de vrouwen vandaag
vol gratie hun dans dansend ter
dankbaarheid en zegening in een overgave
die de schoonheid van leven uitdrukt
waar hij
aan haar raakt
waar zij
aan hem raakt
dansen door
dag en nacht
zacht het hart
de ziel ontmoeten
zo begroeten wij
het leven
ons gegeven
waar het leven
je hoeken en gaten
van verdriet
pijn
en toch ook wat
vreugde en verdriet laat
ervaren
daar
ontmoeten we
onszelf in het midden
van alle
licht
Tekening: Amanda
waar vroeger thuis
geloof een hoofdzaak was
met de Bijbel als
leidraad
het oude testament
als basis deels ontkent
verwent een kind zich
met dagdromen
geschreven woorden
uitgelegd naar politiek
weloverwogen juistheid
is het altijd de vraag
geweest
hoe je wandelt met God
een gesprek van Ziel tot Ziel
vertaald kan in een hart
tart alle geschreven taal
al helemaal
wanneer geheimen
zijn herschreven
overgebleven zijn de
ver weg geslagen
dag- en nachtdromen
die komen en gaan
in wandelen
met de onnoembare
Bron
Slechts zijn
en de handtekening
in alle aard-lingen
weer leren zien
slechts zijn
…
…
…
Geef je ons nog tijd
om te leven en lieven
beminnen en een begin
te maken aan bevallen
in bevalligheid gevat
het kind geboren uit
liefde
volkomen
bezield
geaard
geweten
volgroeid
als ik je wakker droom
lief mensenkind
de stroom van het bloed
dat je kloppend hart
voortbeweegt
jij lief mensenkind
vindt vandaag de dag
zelden de veiligheid die
je fysiek en in denken
hoopt en toch
je bent veilig
verzorgt
gedragen
je ziel is geschreven
en Michaël zal je
met hand en tand
beschermen
waar Maria Magdalena
je in haar stille genade
wil voeden met helder
weten en vergeten
waarheden
zullen aantreden.
In het gaan
bestaan wij
door de stappen
in het leven …
onbekende artiest
waar ze vliegen en zweven
eindeloos de lucht berijden
bevrijden zij zich van alles
wat als ballast het hart raakt
verderop maakt hun nest een test
vol verlangen tot een veilige haven
zij laven zich aan de rotsvaste
vrij onbereikbare hoogte daar
ver van het dal
de heilige jaguar
Galerie Vol Leven
Sylvia Reybroek
die haar stappen
elegant en sierlijk
op heilige grond
heeft gezet let
op het geweten
ze laten ons weten
dat niets is wat het lijkt
er blijken godinnen
die gezinnen van toen
in morgen hebben
uitgetekend
de heilige jaguar
met haar oerkreet
weet als geen mens
hoe het een grens
heeft bereikt
zij herijkt
en vertelt
het verhaal
van ziel
tot hart
in ziel
Draag je de kandelaar
in het licht vanuit
het dicht diepe duister?
heb je gezicht op en
straal het zachte licht
van december rondom
je zware lijf en leden
harten betreden stil
heilige binnen ruimten
vorm je mij
maak het blijde
van morgen
het zorgeloze
een kind dat
nieuw geboren
wordt
in vandaag
de schepping
geurt naar
afsterven
loslaten
verkleven
verkleuren
verliezen
mensen denken
na over
hun sterven
vertellen
verzoeken
tonen aan
staan half in
leven
overgaan
andere
dimensies
betekenen
de reis
hoe trouw ben jij
aan je eigen roeping
die onder bergen
modder en gedachten
vermorzeld onderaards
bastaard kinderen
heeft gebaard
hoe trouw ben jij
aan je eigen roeping
die over bergen
de hemel aan kan raken
we maken leven hier
tot een overgaande
transformatie
draag mij
door dromen
werelden
dicht in
ver uit
door de duisternis
reizen we onderlangs
er overheen
dwars er doorheen
na regen
de zon
het begon
zo nat
dat de
hoop op
licht zacht
verdween
daar scheen
de zon
en kon
het licht
gevangen
worden
stenen
stralen
de balans
eeuwige beweging
lemiscaten
in gesprek
met de helende
kracht
van volledig
zijn
hier
op
Aarde
in de armen
van de dood
uitvergroot
de pijn
van de mensen
en kinderen
in de armen
van de dood
de zon gezien
en daar
gevoeld dat het
leven vol is
de dood zag
zoveel pijn
en tranen
dat hij
excuus bracht
er wacht zacht
verlangen
naar
vrijheid
waar ik sta
uitkijk
uitzie
overzie
daar sta ik
wetend
tastend
zoekend naar
die ene waarheid
die is, was, zal zijn
Durf jij
te laten
in gesprek?
Durf jij
op te staan
voor vrede?
zacht van binnen
hard van buiten
sluiten we
woorden in
beginnen
zacht de zondag
het mag nog
even duren
door de gordijnen
gluurt de dageraad
waar jouw ziel
het leven buiten
tijd en aarde
overziet
laten de heren
en dames van stand
jouw hand in
houdgreep
waar jouw ziel
gevangen in angst
karaktermoorden
ondergaat
staat stiekem de liefde
gereed om te helen
Verover met zuivere winden
waai rond de haard en pannen
vol voedsel dat heelt
droom met een waterjuffer
vlieg met regenbogen door
het zonlicht over helder water
droom de getijden in dualiteit
een eigenschap van onze aarde
die reptielen niet kon weren
omdat menslingen zich tegen
de waarheid gingen keren.
vrouwe van het licht
je gezicht verscholen
achter de sluiers
van onwetendheid
door de tijd heen
hier op Aarde vermoord
vermorzeld, verbrand
een land van leegte
achter latend waar
verkrachting en verminking
de norm zijn geworden
en niemand het ziet
omdat het zo normaal lijkt
en als de bomen fluisteren
je de wind door ziel ziet verduisteren
sterren en manen
verbleken de zonnen
en zingen de elfen
waar de ziel zich hecht
aan het licht gedreven lijf
blijf ik zoeken en tasten
naar diepere waarden
en zin
van het bestaan
als het mes
alle wonden
zuiver
langs
de huid
opent
etter laat
verdampen
stampen
de
laarzen
voorbij
als het mes
alle levens
zuiver
ziet
het oog
zegent
laat liefde
leven zijn
strelend
handen
elkaar
waar je te gast bent
in de huiskamer
van een ander
mag hij jou niet schenden
echter
de huisregels van een ander
zijn wel
zijn haar recht
dat wil zeggen
de huiskamer van mijn eigendom
is stomweg mijn heilige ruimte
en als jij je daar niet veilig voelt
is daar het gat
van de voordeur
als je al voorbij de drempel
komt
als je mijn huisregels leest 🙂
welke bloedlijnen
verdwijnen
komen en gaan
hoeveel moeten er
nog komen en
gaan voor zielen
hun vrijheid claimen
en dansen in de tuinen
van licht en liefde …
Vlieg je
droom je
zweef je
naar het licht
je gezicht
in de zon
waar je ooit
nieuw begon
jij vrouwe vol leven
waar is zij gebleven
haar heilige passie
als theewater
kokend heet
in vergeten
momenten
van waanzin
over de tafel rolt
je mag hier niet zijn
kinderen die de pijn
meedragen en vragen
naar liefde voorbij gaan
verstoten en weggezonden
als melaatsen omdat ze
plaatsen bezetten voor
mensen met gezondheidsbewijzen
die niets anders dan onzin prijzen
… laten vrijheid verdampen
en doen stampende laarzen
soldaten van verraad
in een waanzinnige hel …
als theewater
kokend heet
over de balie
gutst, is het
heilige woede
die stormt
sluip zacht door de wouden
zie bomen zwiepen
hoor geesten joelen
bedoel je dat het einde
nu dan echt in zicht is
of dat de oorlog groeit?
sluip zacht door de wouden
vouw verlangen in flessen
beziel een stille stem
Galerie Vol Leven
Sylvia Reybroek
Foto; Anke de Vrij
lach niet
als je ziet
en geniet
voel slechts
en open
hart en ziel
Ik heb het nog nooit gedaan en ik denk dat ik het wel kan … gewoon doen, en je overgeven aan het moment … even die innerlijke criticus naar achter schuiven en het heeft in elk geval voor een aantal mensen zeer zeker gewerkt …
Poëzie is de taal van de ziel … en hoe kun je dat nog verder uitbouwen … ?
welke wegen
bewandel jij
en liggen
nog open?
morgen
Galerie Vol Leven
Sylvia Reybroek
gisteren
vandaag
ze voegen
zich samen
adem
gestokt
in vergif
geraakt
door niets
dat morgen
doorleeft
dans
speel
schrijf
schrijf
taal
ziel
verwoord
akkoorden
van leven
hoe trouw ben je
aan je eigen waarheid
in een tijd vol waanzin
waar tegenwoordigheid
bestaat uit schermen
die ons beschermen
tegen virussen die alleen
in modellen zouden bestaan
de waan van de dag mag
dan afstompen
oom Jan loop op klompen
en we dragen
water naar de zee
Klein lief
vogeltje
symbool
voor het eindeloze
onmogelijk
dat mogelijk wordt
zo het toonbeeld
van kwetsbare
kracht
Artist Kerri McCabe
waar het karma
dharma aantast
verrast de dag ons
zonsopkomst
beneveld
in novembermist
Karma hier bedoelt als: handelen of actie Dharma hier bedoelt als: Metafysisch de grondslag waarop de schepping en de universele wetten van de natuur berusten. 2. Individueel een factor tot bewustzijnsontplooiing.
in een schitterende
poging om in het midden
het uiterste
tot in het minder
te verbinden
blijf kind van God
en sta niet toe
dat je slaaf van Satan
of welke gevallen
engel ook
Jij zorgt
en borgt
het welzijn
welbevinden
ondanks de last
past de dag
zich dagelijks aan
aan het bestaan
van jou
mijn zorgen kind
mijn zorgen geliefde
mijn zorgen buur
zo in een kamer
op een grijze stoel
anderen op een
oranje bank
we drinken koffie met vlaai
maken een zwaai naar het leven
we zijn in gesprek gebleven
over luisteren en kijken
in dat kleine doosje
ligt een gouden zaad
kraal zo je wilt
een belofte
voor morgen
een kind
geboren
en schepping
getekend
in betekenis
zacht bewegen de huiden
laten schubben los
een tros druiven aan een
herfstkleurende tak, waar blad
al loslaat en in gesprek gaat
met de elementen rondom
zacht strelen we de handen
van een kwetsbaar kind
dat verloren bestemming zoekt
een gele stempel die
de tempel verzuurt
door ziektewaan
we bestaan nog
bij de gratie
van een god
die mensen tot
bloed-spraak-smaakt
raakt-Baäl
in zijn buik kinderen
en bange mensen
krachtvoer voor macht
als het nodig is
komt er een frisse
wind die gratis
en voor niets
iets verschoont
bewoon jij
jou?
durf jij te spelen
en te delen
vanuit een kinderlijk
open hart?
Artwork by Lee Bogle
in het licht
ontvangen
wij de
geboorte
van het AL
in onszelf
In droomwerelden
diep onder oppervlakten
voelen en beleven wij
de getijden
Ach
wil jij
met mij
spelen?
Ach lieve
wil jij
vandaag
luisteren?
Laat de geest
en de vogel
dansen op de wind
laat de geest
adem blazen
in het lichte kind
Laat de wind
verhalen vertellen
die vergeten zijn
hoe zij draken en reptielen
veranderen in mens en weerom
ik kom in het midden van de waan
terug
speel nu
en verdeel de spelen in leugen en waarheid
wat is nu eigenlijk integriteit
als de eed, het leven meed
kom lieve mensenkind de vrouwen
wachten op jou en sturen nieuwe kinderen
die wijzer en lichter zijn een kinderjacht
is hier
vandaag
zet ik in op onderkennen en verwen
de kinderen in mijn leven met licht
speelse aanwezigheid met soms wat strengheid
lief mens leef liefde
dat wat inktzwarte marteling is
hier aangekeken wordt en erkent
transformeert met zachte hand
te midden van vier mensen
is er een norm
die wijzer is
dan liefde
creatie
vanuit de bron?
Artist Violetta Boyadzhieva
Hou jij
mijn hand
opdat
mijn hart
kan
kloppen?
in het licht
van duisternis
waarin dat
ene waakvlammetje
van leven
nog brandt …
landt zacht jij
lief innerkind
en vindt de
ruimte om te dansen
vol leven
vandaag …
kom lieve
jouw leven
jouw ziel
is vrij
van jou
leef naar de wetten
van liefde en respect
en alles komt goed
is goed
Geef mij de wijsheid
van de creator
vrije ruimte verbonden
met de hemelen
kraamkamers ver van hier
die wij in materie
zo verliezen door
misverstanden
rafelranden vol bedrog
en structurele slavernij
in het licht van de nacht
duisternis en woeste wind
een kind dat stil wacht
verkracht door heren
van stand
in de hand
een klein rond steentje
de benen gebonden gekuist
er bruist woede in mij
laat het tij keren …
in het leven
vliegen we
over bergen
en dalen
als adelaar
in het leven
lopen we
over mossen
en wouden
als jaguar
bereken in stilte
de stappen in het duister
ik luister naar niets
tot iets het overlaat
en in gesprek bestaat
een ruimte waar
voetstappen de trappen
naar de hemel
op aarde betreden
in den beginne
was het woord
en het woord
gaf adem
het einde de richting
voorzichtig in beweging
tegen alles in
een tegen de binnenste
buitenranden
vertekenen de beelden
het aangenomene
een weg te gaan
alleen staan
hand in hand
met zielsverwanten
zo de opperste staat
van allertheid
een tekening op
papier en glas
zo de opperste staat
van creatie leven
tekent op een
oppervlakte van zand
landen we
in de speelruimte
en vieren
het leven
Als je ziel geraakt en gekraakt is
in honderden eeuwen misleiding
mag het dan even kosten om de
trossen los te gooien en de ankers
elders te laten landen?
ach als ik het vrouwelijke opoffer
en in het midden het slachtoffer
op het altaar deponeer
keert de Saturnus kracht onverwacht
heftig terug
als ik het vrouwelijke omarm
en het slachtoffer verwarm en haar
haren zacht recht kam
neemt zij wat hij nam
in zichzelf op
In mijn dromen
de beer
en een pauw
als vrouw met
dromen
een dageraad
Jennifer Lommers
die zich opent