zo in de zorg-vuldigheid
eigen tijden weven draden
naden sluiten de jas
die ons omhult tegen weer
wind en koude

zon en hitte
in een bries over ons uit gewaaid
zaait nieuwe bloemen voor
een ander moment en kent
het geheim van creatie

hoe groot is het sterven
dat leven ondergronds
doet gaan voor de winterkoude

hoe krachtig de zon
die het leven wekt met
zijn warem stralen die moeder

warmen in een grote omarming
vogels zingen en bloemen
bloeien vol lila geest

potentieel
getransformeerd
jongleren wij
met vrije
gedachten
bewegingen

en vieren
met bloesem
het weerkerende
leven

het licht
zwicht niet
in gevecht
met duister

verlicht
en ontdoet
de krachten
van massa

ze komen en gaan
de heren van de nacht

in de tuin wacht
de lente van het leven

mijn adviseur
een heler
die fluistert
diep in mij
ons

zachte signalen
gezongen in de wind
soms door mensen
aangedragen

vragen blijvenkomen
en antwoorden zingen
of stormen
al naar gelang

wees zacht
en sterk

brul niet
om jouw

wil aan de ander
op te leggen

sta goed
en leer

te delen
in liefde

we kennen je niet
uit je leven van toen
ja je neef kent je
uit je kindertijd

je hebt geleden
gebeden, gestreden

… bent overgegaan
we staan langs de rand
reiken handen naar hen
die achterblijven

bij leven verbonden op afstand
in het hiernamaals dansen wij

tezamen rond het feestmaal
dat voor allemaal
gereed staat

ga in liefde en vrede
verder als levende ziel
verbonden met onze dagen

vol de herinneringen

op de top
van een berg
groeten wij
de dagenraad

zij staat
paraat op haar
natuurlijke moment
kent geen slavenklok

waar licht en morgensterren
van verre zichtbaar worden
storten we ons in een nieuwe dag

het mag wat worden
is al van ongekende schoonheid
in overvloedig lente leven

om mij heen
een zachte wind
kinderen spelen
in het donker

leren fietsen met
elkaar, zomaar
een kado aan
een kwetsbaar kind

waar ouderlijk onvermogen
gecompenseerd wordt
in de kleine dapperstraat
zo gaat dat hier

als je bij
alles wat je zegt en denkt een mens
op zijn wenken bedient

voorziend als hij is
weet dit mensenmonster zeker
dat wij naar de hel gaan

we bestaan al zestien maanden
niet als aanvaardbare
levende wezens
we denken en leven verkeerd

het is onze schuld
dat hij ons omhuld
met hel en verdoemenis
wij zijn het die ons
vergissen als we
in liefde en waarheid
willen leven
en onze eigen keuzes
maken
hij geeft ons opdracht
te stoppen met vragen stellen
en verwijt ons dominantie
en hellevuur

hij blijft ons wraken
wij die afsplitsing veroorzaken
waar hij kiest
om ons niet te zien
of te spreken
hij kan
slechts bidden
uit liefde
dat wij toch echt

naar de hemel gaan
en de hel aan ons voorbij gaat
bij alles wat we noemen
een helpuntje erbij
hij praat niet met ons
want wij zijn zijn tijd
niet waard

want hij is in de HERE

God vergeef hem, hij weet niet wat hij doet

waar zaden
hoger vliegen
in de handen
van de vogel
die ons met
de Bron verbindt

waar zaden
losgelaten grond
zoeken en kiemen
vernieuwen wij
de dagen
laten bloeien

wat wil zijn

laat me
niet zijn
in pijn

bemin me
om de talenten
en talen

die mijn ziel
fluistert

een nieuw jaar
begint zomaar
met slapen en dolen
door de stilte

van mijn nacht
het oude laten
opruimen en
in gesprek
met het niets

zachte geliefde
voorbij de dood
vastgehaakt
aan het kruis
van de hel

vertel mij
over liefde
leven en overgave
laven wij ons
aan zonlicht

hoe jij
op beide benen

de leugen
en afgoden vereert

je hebt geleerd
dat wit zwart
en zwart wit is

het voelen
eruit geslagen
verboden en noden
verteren
de hoofd hart
relatie

Live with heart and soul

move in the rays

of the Sun

Open your self to the wind

whispering stories

in the eyes

of your soul

hef het gelaat
naar de boom
waar Magnolia
op bloeien staat

de eerst knoppen
lopen zich open

stralende lente
vrijdag in maart zon

dalen we
in een alleen
om ons heen
een mantel
in duizend
kleuren

in de tuin
tulpen die open
en blad dat
door de jas
van winterkou
heen knapt

kijk

zuiver

huiver

niet

roep

antwoord

aarzel

niet

speel buiten
in de zon en
zoek verbanden
in verbinding …

zachtjes de stille onrust
een vogel kust een knop
en hapt een beestje weg
ik leg een broodje op
een rond bord en wordt
geraakt door het lied
de vogel die je niet ziet
maar hoort, verstoort de
stilte in de tuin …

een blouse
een poes
een collega
de buren
mijn oma

zomaar een kans
die glans geeft
aan de regen en
de wind die tegen
zit

als ik jou in de ogen kijk
blijkt er geen wezen te vrezen
ik zie slechts de kracht
die wakker wordt uit zorg

er is geen borg op eeuwig leven
we worden omgeven
door een deken van wind
het kind geschermd door iets

dat niet in taal te vangen is

foto: facebook

in een zachte ontmoeting
onzichtbaar voor wie
aan de oppervlakte
slechts de wolf
gadeslaat

de raaf vertelt
het witte paard
een stil geheim

straal met zachte nevel
mist over de dagenraad
en praat stilletjes met jouw
eigen weten

waar ik jou nog
in leven hou
breng je dood
in elke dag

als het aan mij lag
zou het anders gaan
toch blijf je staan
in jouw projecties

die verdeel en heers
onbeheerst doen
voortleven
geef mij liefde

en laat zien
wat liefde is
in Christus tijd
en begraaf

je wapens
in het zand
van het land
dat dodenakker heet

op een dag
in het midden
van een week

kijk ik met zachte
dankbaarheid
naar de dagen

voor en na mijn ritten
er zitten gouden momenten

zilte tranen banen zich
wegen door mijn hart
het verharde weerhouden

van verbondenheid door duister
luistert naar geen ander woord
dan STOP

met liefde
omhels ik zacht
het kind dat

diep van binnen
op ons wacht
lichte zeggingskracht

Welkom lief kind
jij vindt je weg wel
als je geliefd
gedragen en geholpen
het leven intrekt

in het midden
liggen begraven
ouders en kinderen

papa je ging
21 jaar geleden
stille gebeden

komen en gaan
je laatste woorden
staan in mijn hart

ach, lieve papa
hoe hard ook
je zoon gaat gewoon

zijn eigen weg
zonder het erfgoed
van mama en jou te horen

verstoten, omdat de bijbel
niet beschrijft wat verborgen
blijft voor een kloppend hart

lieve papa
in het midden
de herinnering

Me, dreaming of another way of living …
Tears in my eyes, because of the dream <> this morning …
soft light … bright eyes …
just a living dream
so sad … this dream
and I´ve to accept it …
be with the feelings around
and standing up
for freedom and love …

waar ik je zie liggen
in het water
afdrijvend

een touw aanpakken
wil je niet meer
je doet het zelf

waar ik je zie gaan daar
in het grote
oceaanland

tranen in mijn hand
en ogen
elfen drogen

mijn wangen