waai onder de vliegende witte bloesem
mijn dromen de lente zon in
tot in de hemel hoog heilig heffend
voeg verlangend armen rondom de verre zon
Reageer
Categorie archief: Gedichten
waar licht en morgensterren
van verre zichtbaar worden
storten we ons in een nieuwe dag
het mag wat worden
is al van ongekende schoonheid
in overvloedig lente leven
o de onrust
in de ether
breed uitmeet
vergeten wij
de oorlog
en dansen
in de zon
wij vrouwen
van de wereld
besneeuwd
met roze bloemen
om mij heen
een zachte wind
kinderen spelen
in het donker
leren fietsen met
elkaar, zomaar
een kado aan
een kwetsbaar kind
waar ouderlijk onvermogen
gecompenseerd wordt
in de kleine dapperstraat
zo gaat dat hier
in diepe rust
sust de oudere
het verstopte kind
omringt het
met lichte roze
magdalena
bloemen mantel
als je bij
alles wat je zegt en denkt een mens
op zijn wenken bedient
voorziend als hij is
weet dit mensenmonster zeker
dat wij naar de hel gaan
we bestaan al zestien maanden
niet als aanvaardbare
levende wezens
we denken en leven verkeerd
het is onze schuld
dat hij ons omhuld
met hel en verdoemenis
wij zijn het die ons
vergissen als we
in liefde en waarheid
willen leven
en onze eigen keuzes
maken
hij geeft ons opdracht
te stoppen met vragen stellen
en verwijt ons dominantie
en hellevuur
hij blijft ons wraken
wij die afsplitsing veroorzaken
waar hij kiest
om ons niet te zien
of te spreken
hij kan
slechts bidden
uit liefde
dat wij toch echt
naar de hemel gaan
en de hel aan ons voorbij gaat
bij alles wat we noemen
een helpuntje erbij
hij praat niet met ons
want wij zijn zijn tijd
niet waard
want hij is in de HERE
God vergeef hem, hij weet niet wat hij doet
oplossingen van
verstrengelingen
verschikkelijke
verstrikkingen
dienen zich aan
bij het stilstaan
en luisteren
naar de wind
waar zaden
hoger vliegen
in de handen
van de vogel
die ons met
de Bron verbindt
waar zaden
losgelaten grond
zoeken en kiemen
vernieuwen wij
de dagen
laten bloeien
wat wil zijn
zachte voetstappen
van de vrouwe die met
haar schoonheid
de straat stralend vult
vele harten doet zingen
bloemen omringen ons
tomeloos liefdevolle
omarming vol schoonheid
die Maria Magdalena nalaat
laat me
niet zijn
in pijn
bemin me
om de talenten
en talen
die mijn ziel
fluistert
ik ga mijn weg
in stilte
laat het zilte
in mijn midden
verboden en
geboden
laten aan het verleden
gebeden in het nu
vol dankbaarheid
om de tijd
waarin het nu
een paraplu
van magnoliabloemen
zegen benoemt
een nieuw jaar
begint zomaar
met slapen en dolen
door de stilte
van mijn nacht
het oude laten
opruimen en
in gesprek
met het niets
ik leef
adem
leg vast
laat los
zachte geliefde
voorbij de dood
vastgehaakt
aan het kruis
van de hel
vertel mij
over liefde
leven en overgave
laven wij ons
aan zonlicht
Open je ogen
en kijk
zie het water
en strijk
je handen
over je hart
Night Stalke
hoe jij
op beide benen
de leugen
en afgoden vereert
je hebt geleerd
dat wit zwart
en zwart wit is
het voelen
eruit geslagen
verboden en noden
verteren
de hoofd hart
relatie
twijfelmodus in groot en klein
genot en geluk
uit een stuk deze man
die vrouw wil zijn
en vice versa
gemaakt voor de doeken
en schermen
noch mens, noch geest
geschapen en gebruikt
voor manipulatie en telepatische
misleiding van de mensen
die zonder het te weten
gegijzeld zijn
l
angzaam
hij en zij
verdeeld
getraumatiseerd
jongelerend
met een terugkerend
thema
waar macht
handel
misbuik
een gedogmatiseerde
tweeluik heeft getekend
we breken de banden
en bouwen aan de
natuurlijke stapstenen
tot in een hemel
vol heelheid
waar passie
danst met
verlangen
en liefde
waar creatieve
scheppingskrachten
wachten op ons
be-amen
ademen wij
de dageraad …
Live with heart and soul
move in the rays
of the Sun
Open your self to the wind
whispering stories
in the eyes
of your soul
in het dichte van de stam
cellen die schreeuwen om
heling en deling van licht
hef ik mijn gezicht naar
de lentezon
en bid
lichte wiegende wolken
met gouden stralen doorheen
het hemeldek wekken ons
op zaterdag en het mag traag
het landen op oerlijk koude grond
tot in een ademronde schoonheid
zij wekken op en roepen tot leven
wij omgeven ons met licht
ons gezicht naar de zon
om de kracht die wacht in het niets
tot iets zuivers te scheppen …
Lief leven wat wil jij doorgeven?
Wat voor schoonheid breng jij ons?
Mens, wat is jouw geschenk aan het geheel?
We schenken talenten in overvloed …
doen wat de dagen ons vragen …
dienstbaar leiderschap en de tijd …
en adem geschonken aan de dag …
waanzin
onzin
beweging
de bloemen
vogels, zon
het kon nog
doorgaan
vandaag
bestaan wij
bij de gratie
van creatiekracht
een meester
in het doorleven
doorgeven
van de wijsheid
die liefde en overgave
teweeg brengen
zo brengt het
een nieuw woord
zelfschenking
hef het gelaat
naar de boom
waar Magnolia
op bloeien staat
de eerst knoppen
lopen zich open
stralende lente
vrijdag in maart zon
dans vrouwe
voel je kracht
lach en speel
deel hartvolle
liefde
straal jezelf
tot diep in
en ver uit
deel harten uit
aan alles
wat is
dalen we
in een alleen
om ons heen
een mantel
in duizend
kleuren
in de tuin
tulpen die open
en blad dat
door de jas
van winterkou
heen knapt
Wolves and wolfpuppys
Beweeg met mij mee
doorheen werelden
waar kinderen spelen
we samen delen in
het genoeg
Draag samen bij aan
het minnelijke dat
de kolibri in mij streelt
mijn pijnen lieflijk heelt
ik, jij, wij
kijk
zuiver
huiver
niet
roep
antwoord
aarzel
niet
speel buiten
in de zon en
zoek verbanden
in verbinding …
Wolves and wolfpuppys
een kind
in de wereld
vertelt
een verhaal
tot taal verstilt
een vrouw
zit op de grond
monden
vertellen
bij foto beeld
HIJ
je hebt dit en dat gezegd
en ik heb je steeds voorzegd
dat ik je jouw weg laat
en je niet meer welkom bent
je sterft in eenzaamheid
als jij je niet inkeert
kom terug, dat gebied ik je
ik hou van je en verban je
je gaat naar de hel
en ik vel biddend een oordeel
heel je door gedwongen
voorbede, want ook al wil je
dit niet
ik weet en ben wijs
ZIJ
ik heb je altijd voorgeleefd
na mijn herstel en heling
dat herverdeling van gaven
delen van verhalen, samen leven
omgeven is van aanvaarden
en verschillen eren
leren van elkaar
er zijn in vreugde en pijn
elke keer dat jij mij naar de hel denkt
bid en bid en bid
in wanhoop willen redden
spiegelt het terug op jou
spijtig
ik gun je zo je vrede
HIJ
Ik zie dat het jullie niet goed gaat
dat je naar de hel gaat en meer
omdat mijn gebed terugkomt
alle verbanning heb jij aan jezelf te danken
ik zeg je, bekeer je …
Ik zie je speelsheid en creativiteit niet meer
ZIJ
ik hoef niet gered
ik hoef geen gebed
ik hoef geen ggd melding
uit zorg om mijn welzijn
slechts jouw telefoontje
hoe het gaat
slechts jouw nabijheid
desnoods in stilte
als enige gezinslid
van mijn kindertijd
nog zo gezegd
in leven …
dat je de speelsheid
en creativiteit niet ziet
is omdat je ons in de hel
zet
alles wat creatief is
een helpunt geeft
HIJ
Ik zeg je
stop en bekeer je
je spullen krijg je niet terug
het is maar materie
Wolves and wolfpuppys
Kijk
luister
schouw
weeg woorden
boek beelden
en luister zacht
niets houdt af
van het dieper
en hoger doel
zachtjes de stille onrust
een vogel kust een knop
en hapt een beestje weg
ik leg een broodje op
een rond bord en wordt
geraakt door het lied
de vogel die je niet ziet
maar hoort, verstoort de
stilte in de tuin …
het afsluiten
van een tijdperk
familie laten
daar ze ons
de hel in praten
we hebben ons
af te schermen
bermen vol bloemen
groeien op de resten
van een vorig leven
we weven een kleed
hoe het heet
zal blijken …
Kazaarse maffia
heb je dat wel eens
gehoord of gelezen
zuid Rusland
sataanse trekken
betrekken we
het oude testament
bij het duiden
dan luiden de klokken
van de oude kerk
het dansende koord
van mijn leven omgeven
ontheffing van dienstplicht
geeft een lichte kans
om de dans en de spiraal
helemaal te leven
een blouse
een poes
een collega
de buren
mijn oma
zomaar een kans
die glans geeft
aan de regen en
de wind die tegen
zit
vandaag een vraag
kijk terug naar wat ik had
waar het wad in eb en vloed
beweegt, kreeg ik een
dag kado met een vlo
in beeld die vergeeld
het laatste bloed verdeelt
vandaag een vraag
kijk vooruit met wat ik heb
beweeg traag met eb en vloed
als ik jou in de ogen kijk
blijkt er geen wezen te vrezen
ik zie slechts de kracht
die wakker wordt uit zorg
er is geen borg op eeuwig leven
we worden omgeven
door een deken van wind
het kind geschermd door iets
dat niet in taal te vangen is
een ster springt
over de angsten
van de nacht
en de dagmerrie
die zich raapt
staakt
het wraken
intussen
kleuren wij de avond
in harmonie
tot het onderwerp
de wijsheid kraakt
hier raakt angst
het innerlijk weten
en overschrijft
wat overblijft
het midden
omwandelen
handelingen
voetstappen
ontsporen
laat verhoren
stilvallen
in de verte
een gebrul
traag vult een
glas zich met
witte wijn
foto: facebook
in een zachte ontmoeting
onzichtbaar voor wie
aan de oppervlakte
slechts de wolf
gadeslaat
de raaf vertelt
het witte paard
een stil geheim
jij vrouw
kom, sta op
en bouw
het leven
omgeef je
met licht en
liefde en
trouw jou
Hier het stil stormachtige klimaat
in gesprek met het hoger weten
vergeten we niet ons verstand in
te zetten om inzichten in taal te
vatten
Vlinders vliegen af en aan en spelen
hun spel met het zout op haar vel
vertellen fluisteringen vol troost
op het water schitttert zijn licht
haar zijn
er schuiven vensters
doorheen het midden
van de smalle wegberm
tussen de brede weg
langszij, verblijven
de winden en vinden
we antwoorden …
straal met zachte nevel
mist over de dagenraad
en praat stilletjes met jouw
eigen weten
laat je woorden bewegen
doorleven en afgeven
aan de wind
de gedachten die het kind
zo raakten en maken dat
jij de droom
in een stroom aan de hemel geeft
en over de aarde uit wilt spreiden
… 000 …
waar ik jou nog
in leven hou
breng je dood
in elke dag
als het aan mij lag
zou het anders gaan
toch blijf je staan
in jouw projecties
die verdeel en heers
onbeheerst doen
voortleven
geef mij liefde
en laat zien
wat liefde is
in Christus tijd
en begraaf
je wapens
in het zand
van het land
dat dodenakker heet
als het dichte duister
aan het licht komt
de beer bromt
uit winterslaap
en vaak hongerig
alles zoekt wat
maagvulling heet
weet dan dat de lente
krenten in de pap brengt
zich mengt met hoop
en groei
in een wormhol
dik dolle wind
kinderen onrustig
huilend naar school
de geesten dolen
holen gevuld met
slapende wezens
grenzen voorbij
vrij met mijzelf
door weer en wind
vind ik genade
sla simpel gade
waar jij je spiegelt
in een middenin
welke buitenom
tot je hart spreekt
waar jij je spiegelt
en het duister ziet
dat het licht verdringt
verdrinkt het kwaad
de krijgers van het licht
richten het gezicht op
dat wat zwartgallig de bal
op de stip van het midden
heeft gelegd en zegt strak
en trefzeker:
Stop!
op een dag
in het midden
van een week
kijk ik met zachte
dankbaarheid
naar de dagen
voor en na mijn ritten
er zitten gouden momenten
zilte tranen banen zich
wegen door mijn hart
het verharde weerhouden
van verbondenheid door duister
luistert naar geen ander woord
dan STOP
met liefde
omhels ik zacht
het kind dat
diep van binnen
op ons wacht
lichte zeggingskracht
zo hoog jij
zo laag ik
zo zweven
weven wij
zacht en stil
een sprookje
in liefde
schilderen
vrede op
maagdelijk
doek
onbekende artiest
doorheen de wouden en stille gronden
schreeuwen woest wilde wezens
zich als een slag hellehonden en staan
in een baan uitgelijnd met onmachtige
mensenkinderen die het ver-hinderen
van liefdevolle en respectvolle taal
zat zijn
If you are so scared
be aware
off the dark
that claims to be light
if you are so sacred
that the dark
is teasing you
you should be the light
Welkom lief kind
jij vindt je weg wel
als je geliefd
gedragen en geholpen
het leven intrekt
Lente klokjes slaan
weer aan in wintertuinen
bazuinen leven
in het midden
liggen begraven
ouders en kinderen
papa je ging
21 jaar geleden
stille gebeden
komen en gaan
je laatste woorden
staan in mijn hart
ach, lieve papa
hoe hard ook
je zoon gaat gewoon
zijn eigen weg
zonder het erfgoed
van mama en jou te horen
verstoten, omdat de bijbel
niet beschrijft wat verborgen
blijft voor een kloppend hart
lieve papa
in het midden
de herinnering
een lontje ontbrandt
in de hand gesleten
blaten en blaffen
de dieren in het veld
welgeteld een herder
is gebleven en waakt
raakt vermoeid en
wordt vergroeid met
een boom, loom en lui
aangetroffen met de kudde
grazend om hem heen
alleen met elementen …
Me, dreaming of another way of living …
Tears in my eyes, because of the dream <> this morning …
soft light … bright eyes …
just a living dream
so sad … this dream
and I´ve to accept it …
be with the feelings around
and standing up
for freedom and love …
Lego bevat een logo
dat steentjes omvat uit
succes, opgang en neergang
een levensgang vol struikelstenen
we nemen zo dadelijk de benen
en breken al het oude af
om nieuwe allodiale dromen
tot leven te laten komen
Lego bevat vele kansen
om in het klein de landen
vorm te geven
nieuwe dromen
op te bouwen
vertrouwen in
het leven
omgeven door
liefde
in liefde
omhelzen wij
… bouwen onze droomtuin!
waar ik je zie liggen
in het water
afdrijvend
een touw aanpakken
wil je niet meer
je doet het zelf
waar ik je zie gaan daar
in het grote
oceaanland
tranen in mijn hand
en ogen
elfen drogen
mijn wangen
Ik beleef in het nabije
een verdere stroom
van overvloed aan liefde
verbonden met je eigen
innerlijke kind vindt je
als mens voetstappen
doorheen het veld waarin
jij je mag bewegen
Toen we nog samen konden zijn en het leven spelen … I.m. de familie-relatie
stevige hoekstenen
lenen zich niet voor
minder uit meer
keer op keer laten
wij de haat over
haar kwetsbaar gelaat
snijden
stevige hoekstenen
lenen zich niet voor
meer uit minder
kinderen, verhinder
ze niet bespeel vandaag
gouden creatie golven
in een beweging
de hemel
op aarde
niet te evenaren
vooruitziende blikken
slikken nu
een stille
ontroering
weg
onbekende artiest
Oefenen in dankbaarheid
de wijsheid
die zich aandient
in een fluisterend
zielenlied
—-
To the Creator, for the ultimate gift of life, I thank you. To the mineral nation that has built and maintained my bones and all foundations of life experience, I thank you. To the plant nation that sustains my organs and body and gives me healing herbs for sickness, I thank you. To the animal nation that feeds me from your own flesh and offers your loyal companionship in this walk of life, I thank you. To the human nation that shares my path as a soul upon the sacred wheel of Earthly life, I thank you. To the Spirit nation that guides me invisibly through the ups and downs of life and for carrying the torch of light through the Ages. I thank you. To the Four Winds of Change and Growth, I thank you.
You are all my relations, my relatives, without whom I would not live. We are in the circle of life together, co-existing, co-dependent, co-creating our destiny. One, not more important than the other. One nation evolving from the other and yet each dependent upon the one above and the one below.
All of us a part of the Great Mystery. Thank you for this Life.
~ Aho Mitakuye Oyasin
sterven wij
minuten lang
geest uit
stoffelijke
werelden
antwoorden wij
uren en dagen
lang op
vragen van nu
hemelen
zweven voorbij
het tij keert traag
mijn maag
draait verdriet
tot kaviaar
dankbaar stapelen
bewijzen zich open
op een zonne altaar
de zwarte zon begon
een terugtrekkende
schijnbeweging om
tegen alle wetten in
de macht te bewaren
bezwaren zijn ingediend
het spel wordt gespeeld
er wordt gedeeld en geheeld
in het stil schoonheid dromen
van het innerlijke kind
o kom kind lach
het is gedichtendag
schrijven mag
ik zag dat vandaag
een maag zich draaide
het maaide goud zand
onder blote voeten af
en in die schitterende
lach, mag jij dwalen
gevangen in generaties
verdeeldheid en tijd
rovende vergetelheid
verslaafd aan vermaak
en een smaak die herhaling
activiveert en jongleert
met gezond evenwicht
we zwichten nog immer
keer op keer en zo leer
je geduld en vergeving
met en aan je Zelf …
doorheen de lagen
van honderden levens
duizenden jaren
schijnt een klein lichtje
in de dicht donkere nacht
in het midden wacht een zaadje
op het rapen en weer planten …
waai de dagen in stilte
doorheen het minnelijke
strelend stralen handen
en ogen over de huid die
dorstig de warmte aanvaard
waar draken op jouw weg
en die van mij het tij te veel
hebben verdraaid en gekeerd
leert het leven beheerst
te laveren en manoeuvreren
tussen gisteren en morgen
in vandaag waar vragen gesteld
worden en borden gevuld met
voedsel
als de condor
en de adelaar
elkaar vinden
de beer
los is
de kinderen
van de maan
het bestaan
verhalen
de weg van de wijze vrouw
langs diepe ravijnen
over hoge bergen
zwervend, zoekend en tastend
naar de fasen van de tijden
vermijden gevechten en slechten
conflicten tussen haat en nijd
in een tijd die zielen bevrijdt
door de lichte nevel uit zwaarden
vol vergeving en klein genieten
een kind nog die
blonde jongen
lange haren
fijne kin
breed voorhoofd
heldere blik
snelle gedachten
woorden bevangen
door mijnen
en treinen
hij luistert stil
naar volwassenen
en tekent aan het eind
een gouden belofte
waar heling van binnen
in het hart begint
bezint de ochtend zich
koert een duif uren
op mijn huis onder panelen
verdelen we aandacht
en wacht er
een mooie dag
Welkom
we komen
in vrede
en liefde
wil een ieder
die niet in vrede
en liefde is
nu het plein verlaten
We spreken en zingen
over van harte zijn
de pijn daargelaten
in gesprek met het kind
dat niets leuker vindt
dan met lampjes
door de nacht dwalen
we halen de waanzin
van de kast
en lassen een pauze
vol plezier en spel
in
waar je het zwaard
in woorden bewaard
mee beweegt
de takken wegveegt
van de overhangende
takken op
je levensweg is de uitleg
vergeven en verdreven
de wanen van het oordeel
leef en speel zo veel
je kunt
en gun
het iedereen …
Hoe maak jij jouw parelketting
weer sterk, heel en volledig
in gebeden besteden we aandacht
aan het leven dat ons toelacht
zelfs in het diepste duister
steken wij het licht aan
artiest : staat op foto
kijk dan
droom jij
ons
de wegen
van morgen
en hier
zien wij
dieper in
de verte
van boven
naar beneden
glijden wij
verblijden ons
leveren slapeloosheid
door de onrust
in de ether
of zijn het de masten
die op hel staan
in de nacht?
een boom is
staat en praat
niet in woorden
slechts in stromen
van water
aarde en wind
een kind tekent
haar hartje met pijl
op de oerlijk dikke stam
onder de borst van een
afgebroken tak
zij sluipt en wandelt
door dichte wouden
we houden stil en
luisteren naar het
fluisteren van de wind
een kind op de rug van een vrouw
snelt een jaguar in een rouwe kreet
voorbij en laat deze mensen voor nu
vrij voortgaan
hun bestaan staat al op de rand
van de afgrond
een kratermond
is voorbij de bocht
ze zoeken verder op hun
levenstocht
natuurlijk
zijn wij
mensen
een stukje
natuur
zure regen
tegen
ramen
geslagen
pijnhoop
natuurlijk
zijn wij
mensen
ook adem
leven
in de stilte
van de nacht
wacht een heks
uit de hel
onderweg
op haar bezem
sleept ze
verloren
zielen mee
…
in de stilte
van de nacht
wacht een fee
vol lichtheid
onderweg
op de lichtwind
nodigt ze
zoekende
zielen uit
Sabrina Seck
zacht komt de ziel
terug en bevalt zich
bevallig in een open
houding
verhoudingen
op scherp
een werk dat
is getekend
het midden
als mijn tranen
wegen banen
langs koude wangen
in wandelgangen
bespreken fluisteringen
kringen vormen zich
dans met mij
rondom de leegte
zwarte zon
zwarte gaten
in gesprek
over onze hoofden
ze beloofden
gouden bergen
herbergen
reptilianen
in witte gewaden
zeggen Plejaden
maar ook daar
is het de onware
volheid
die de leegte
heeft gevuld
ze hebben gesmuld
van de lichte liefde
haar gebroken
geloken ogen
kijken haar aan
door het duister
kijken en schouwen kan zij
berouw komt na
de zonde
daarboven
daarbuiten
daaronder
buiten het binnen
waar de gouden draad
gereed ligt
en de kunstenaar
bijstaat
in de scheppingskracht
de liefde lacht
heel zacht
Neem mij
vooral hier
niet altijd
al te serieus
ik wrap graag
papier door
woorden
Onderweg
op de vlucht
een zucht
van verlichting
een kring
van stenen
bescherming
gegeven in
water staan
ondergaan
doorgaan
verstaan …
laat het hof
zijn stem verheffen
effen de wegen
plavei het pad
de ratten slingeren
hun tanden in armen
verlammen de weerstand
in elk land
denken ze
laat de lof
zichzelf herscheppen
behep mij met moed
het goede te doen
en het lot te
draaien tot in de poriën
van de zielsverlangens
die stil begraven wachten
tot jouw hand
alles heelt
De dievin is diep in haar hol
gekropen,
want er lopen heldere geesten
die doorzien
heb jij haar misschien gezien?
Met haar boeveggen belegt
zij de harten en levens van onwetenden
vergeten zijn de vroedvrouwen die
de kennis hebben begraven om deze
tegen dievinnen te beschermen
waar zijn deze geheimen
vandaag de dag gebleven?
waar je licht
angst voor jou
oproept
waar jouw kracht
wacht op jou
sta jij
trillend naar
de macht te
staren
waar jouw licht
helder straalt
ben jij
Heb jij nog enige illusie
over democratie nu een groepsfiets
met zeven mensen nauw verbonden
aan een bierfiets en K(l)ausaal verband
waarin Nederland is uitgeleverd
aan wat grote monsters die
Satan soms nog overtreffen
we heffen het glas
op een gezond
gelukkig jaar
met een pathocratisch verzet
op uit oud ijzer gevormde fiets
bulchirona
klinkt als
geen woord
maar wel
grappig
bulchirona
weldra een nieuw
woordenboek
maken
vanuit
deze vijf jaren
corona lockdowns
laten we aanvangen
met verzamelen
van nieuwe taal
die ooit
prachtige
herinneringen
uit trauma
tekent
sta daar
neem mij
mee
lig daar
rust maar
zacht
spreek waar
oprecht
zeg
liefde
is echt
nu
generaties
levens
duizenden
jaren
overmacht en zachte
misleiding in lichte
overmaat oogsten zij
zielen
en bloed
draken bestaan
en ondergaan
gedaanten veranderingen
in de hemelen zingen
de godinnen en roepen
een halt, dat traag
gestalte krijgt …
dag lief wezentje
een ezeltje staat
aan een touw vast
te wachten op jou
hij zal niet lopen
tot jij jezelf vindt
ontbindt de huid
en fluit jouw liedje
als ik je mis
mij steeds weer
vergewis
van een stille
leegte
als ik je mis
mij dagelijks
bewust van
het groot zwijgen
jij mens
die het leven
overgaf aan
krachten die je
koste wat het kost
wilde weren
in het dienen
van verkeerde goden
uit dwaalleer
aan je toegebeden
in onschuld aanvaard
de sekte
heeft een ziel genomen
en demonen gekomen
om jou te besturen
Lucy Campbell
ik mis je