vandaag een vraag
kijk terug naar wat ik had
waar het wad in eb en vloed
beweegt, kreeg ik een
dag kado met een vlo
in beeld die vergeeld
het laatste bloed verdeelt
vandaag een vraag
kijk vooruit met wat ik heb
beweeg traag met eb en vloed
als ik jou in de ogen kijk
blijkt er geen wezen te vrezen
ik zie slechts de kracht
die wakker wordt uit zorg
er is geen borg op eeuwig leven
we worden omgeven
door een deken van wind
het kind geschermd door iets
dat niet in taal te vangen is
een ster springt
over de angsten
van de nacht
en de dagmerrie
die zich raapt
staakt
het wraken
intussen
kleuren wij de avond
in harmonie
tot het onderwerp
de wijsheid kraakt
hier raakt angst
het innerlijk weten
en overschrijft
wat overblijft
in de verte
een gebrul
traag vult een
glas zich met
witte wijn
foto: facebook
in een zachte ontmoeting
onzichtbaar voor wie
aan de oppervlakte
slechts de wolf
gadeslaat
de raaf vertelt
het witte paard
een stil geheim
jij vrouw
kom, sta op
en bouw
het leven
omgeef je
met licht en
liefde en
trouw jou
Hier het stil stormachtige klimaat
in gesprek met het hoger weten
vergeten we niet ons verstand in
te zetten om inzichten in taal te
vatten
Vlinders vliegen af en aan en spelen
hun spel met het zout op haar vel
vertellen fluisteringen vol troost
op het water schitttert zijn licht
haar zijn
er schuiven vensters
doorheen het midden
van de smalle wegberm
tussen de brede weg
langszij, verblijven
de winden en vinden
we antwoorden …
straal met zachte nevel
mist over de dagenraad
en praat stilletjes met jouw
eigen weten
laat je woorden bewegen
doorleven en afgeven
aan de wind
de gedachten die het kind
zo raakten en maken dat
jij de droom
in een stroom aan de hemel geeft
en over de aarde uit wilt spreiden
… 000 …
waar ik jou nog
in leven hou
breng je dood
in elke dag
als het aan mij lag
zou het anders gaan
toch blijf je staan
in jouw projecties
die verdeel en heers
onbeheerst doen
voortleven
geef mij liefde
en laat zien
wat liefde is
in Christus tijd
en begraaf
je wapens
in het zand
van het land
dat dodenakker heet
als het dichte duister
aan het licht komt
de beer bromt
uit winterslaap
en vaak hongerig
alles zoekt wat
maagvulling heet
weet dan dat de lente
krenten in de pap brengt
zich mengt met hoop
en groei
in een wormhol
dik dolle wind
kinderen onrustig
huilend naar school
de geesten dolen
holen gevuld met
slapende wezens
grenzen voorbij
vrij met mijzelf
door weer en wind
vind ik genade
sla simpel gade
waar jij je spiegelt
in een middenin
welke buitenom
tot je hart spreekt
waar jij je spiegelt
en het duister ziet
dat het licht verdringt
verdrinkt het kwaad
de krijgers van het licht
richten het gezicht op
dat wat zwartgallig de bal
op de stip van het midden
heeft gelegd en zegt strak
en trefzeker:
Stop!
Een minuutje
van mijn tijd
verblijdt mij
maar met zon
en
dankbaarheid
in dat minuutje
eigen tijd
op een dag
in het midden
van een week
kijk ik met zachte
dankbaarheid
naar de dagen
voor en na mijn ritten
er zitten gouden momenten
zilte tranen banen zich
wegen door mijn hart
het verharde weerhouden
van verbondenheid door duister
luistert naar geen ander woord
dan STOP
met liefde
omhels ik zacht
het kind dat
diep van binnen
op ons wacht
lichte zeggingskracht
lief het leven
geef je over
lover in knoppen
niet te stoppen
cirkels vol leven
zo hoog jij
zo laag ik
zo zweven
weven wij
zacht en stil
een sprookje
in liefde
schilderen
vrede op
maagdelijk
doek
artiest onbekend
dromen
komen
varen
traag op
netvlies
voorbij
onbekende artiest
doorheen de wouden en stille gronden
schreeuwen woest wilde wezens
zich als een slag hellehonden en staan
in een baan uitgelijnd met onmachtige
mensenkinderen die het ver-hinderen
van liefdevolle en respectvolle taal
zat zijn
If you are so scared
be aware
off the dark
that claims to be light
if you are so sacred
that the dark
is teasing you
you should be the light
Welkom lief kind
jij vindt je weg wel
als je geliefd
gedragen en geholpen
het leven intrekt
Lente klokjes slaan
weer aan in wintertuinen
bazuinen leven
in het midden
liggen begraven
ouders en kinderen
papa je ging
21 jaar geleden
stille gebeden
komen en gaan
je laatste woorden
staan in mijn hart
ach, lieve papa
hoe hard ook
je zoon gaat gewoon
zijn eigen weg
zonder het erfgoed
van mama en jou te horen
verstoten, omdat de bijbel
niet beschrijft wat verborgen
blijft voor een kloppend hart
lieve papa
in het midden
de herinnering
foto van facebook
ergens
in niets
vindt mijn geest
de wind
.
hij zingt
een taal
die zoet
oproept
.
tot fluisterluister kinderen
een lontje ontbrandt
in de hand gesleten
blaten en blaffen
de dieren in het veld
welgeteld een herder
is gebleven en waakt
raakt vermoeid en
wordt vergroeid met
een boom, loom en lui
aangetroffen met de kudde
grazend om hem heen
alleen met elementen …
Me, dreaming of another way of living …
Tears in my eyes, because of the dream <> this morning …
soft light … bright eyes …
just a living dream
so sad … this dream
and I´ve to accept it …
be with the feelings around
and standing up
for freedom and love …
Lego bevat een logo
dat steentjes omvat uit
succes, opgang en neergang
een levensgang vol struikelstenen
we nemen zo dadelijk de benen
en breken al het oude af
om nieuwe allodiale dromen
tot leven te laten komen
Lego bevat vele kansen
om in het klein de landen
vorm te geven
nieuwe dromen
op te bouwen
vertrouwen in
het leven
omgeven door
liefde
in liefde
omhelzen wij
… bouwen onze droomtuin!
waar ik je zie liggen
in het water
afdrijvend
een touw aanpakken
wil je niet meer
je doet het zelf
waar ik je zie gaan daar
in het grote
oceaanland
tranen in mijn hand
en ogen
elfen drogen
mijn wangen
Ik beleef in het nabije
een verdere stroom
van overvloed aan liefde
verbonden met je eigen
innerlijke kind vindt je
als mens voetstappen
doorheen het veld waarin
jij je mag bewegen
Toen we nog samen konden zijn en het leven spelen … I.m. de familie-relatie
stevige hoekstenen
lenen zich niet voor
minder uit meer
keer op keer laten
wij de haat over
haar kwetsbaar gelaat
snijden
stevige hoekstenen
lenen zich niet voor
meer uit minder
kinderen, verhinder
ze niet bespeel vandaag
gouden creatie golven
in een beweging
de hemel
op aarde
niet te evenaren
vooruitziende blikken
slikken nu
een stille
ontroering
weg
onbekende artiest
Oefenen in dankbaarheid
de wijsheid
die zich aandient
in een fluisterend
zielenlied
—-
To the Creator, for the ultimate gift of life, I thank you. To the mineral nation that has built and maintained my bones and all foundations of life experience, I thank you. To the plant nation that sustains my organs and body and gives me healing herbs for sickness, I thank you. To the animal nation that feeds me from your own flesh and offers your loyal companionship in this walk of life, I thank you. To the human nation that shares my path as a soul upon the sacred wheel of Earthly life, I thank you. To the Spirit nation that guides me invisibly through the ups and downs of life and for carrying the torch of light through the Ages. I thank you. To the Four Winds of Change and Growth, I thank you.
You are all my relations, my relatives, without whom I would not live. We are in the circle of life together, co-existing, co-dependent, co-creating our destiny. One, not more important than the other. One nation evolving from the other and yet each dependent upon the one above and the one below.
All of us a part of the Great Mystery. Thank you for this Life.
~ Aho Mitakuye Oyasin
sterven wij
minuten lang
geest uit
stoffelijke
werelden
antwoorden wij
uren en dagen
lang op
vragen van nu
hemelen
zweven voorbij
het tij keert traag
mijn maag
draait verdriet
tot kaviaar
dankbaar stapelen
bewijzen zich open
op een zonne altaar
de zwarte zon begon
een terugtrekkende
schijnbeweging om
tegen alle wetten in
de macht te bewaren
bezwaren zijn ingediend
het spel wordt gespeeld
er wordt gedeeld en geheeld
in het stil schoonheid dromen
van het innerlijke kind
o kom kind lach
het is gedichtendag
schrijven mag
ik zag dat vandaag
een maag zich draaide
het maaide goud zand
onder blote voeten af
en in die schitterende
lach, mag jij dwalen
gevangen in generaties
verdeeldheid en tijd
rovende vergetelheid
verslaafd aan vermaak
en een smaak die herhaling
activiveert en jongleert
met gezond evenwicht
we zwichten nog immer
keer op keer en zo leer
je geduld en vergeving
met en aan je Zelf …
doorheen de lagen
van honderden levens
duizenden jaren
schijnt een klein lichtje
in de dicht donkere nacht
in het midden wacht een zaadje
op het rapen en weer planten …
Laten we spelen
en de prins
zoeken als
een princes
die buiten speelt
en vlinders vangt
terwijl
de vogels zingen
waai de dagen in stilte
doorheen het minnelijke
strelend stralen handen
en ogen over de huid die
dorstig de warmte aanvaard
waar draken op jouw weg
en die van mij het tij te veel
hebben verdraaid en gekeerd
leert het leven beheerst
te laveren en manoeuvreren
tussen gisteren en morgen
in vandaag waar vragen gesteld
worden en borden gevuld met
voedsel
als de condor
en de adelaar
elkaar vinden
de beer
los is
de kinderen
van de maan
het bestaan
verhalen
de weg van de wijze vrouw
langs diepe ravijnen
over hoge bergen
zwervend, zoekend en tastend
naar de fasen van de tijden
vermijden gevechten en slechten
conflicten tussen haat en nijd
in een tijd die zielen bevrijdt
door de lichte nevel uit zwaarden
vol vergeving en klein genieten
een kind nog die
blonde jongen
lange haren
fijne kin
breed voorhoofd
heldere blik
snelle gedachten
woorden bevangen
door mijnen
en treinen
hij luistert stil
naar volwassenen
en tekent aan het eind
een gouden belofte
waar heling van binnen
in het hart begint
bezint de ochtend zich
koert een duif uren
op mijn huis onder panelen
verdelen we aandacht
en wacht er
een mooie dag
Welkom
we komen
in vrede
en liefde
wil een ieder
die niet in vrede
en liefde is
nu het plein verlaten
We spreken en zingen
over van harte zijn
de pijn daargelaten
in gesprek met het kind
dat niets leuker vindt
dan met lampjes
door de nacht dwalen
we halen de waanzin
van de kast
en lassen een pauze
vol plezier en spel
in
waar je het zwaard
in woorden bewaard
mee beweegt
de takken wegveegt
van de overhangende
takken op
je levensweg is de uitleg
vergeven en verdreven
de wanen van het oordeel
leef en speel zo veel
je kunt
en gun
het iedereen …
afbeelding van het web
Als de wolven
in jou huilen
en je gek
van alle prikkels
de wikkels laat
en in stilte
in gaat tot
de diepste lagen
van jouw bestaan …
Hoe maak jij jouw parelketting
weer sterk, heel en volledig
in gebeden besteden we aandacht
aan het leven dat ons toelacht
zelfs in het diepste duister
steken wij het licht aan
artiest : staat op foto
kijk dan
droom jij
ons
de wegen
van morgen
en hier
zien wij
dieper in
de verte
waar voorlopers
de weg banen
voor vele mensen
met meer angst
vrees en terughoudendheid
is het soms goed
tijd te nemen
om diep te schouwen
doorleven
doorgronden
van boven
naar beneden
glijden wij
verblijden ons
leveren slapeloosheid
door de onrust
in de ether
of zijn het de masten
die op hel staan
in de nacht?
een boom is
staat en praat
niet in woorden
slechts in stromen
van water
aarde en wind
een kind tekent
haar hartje met pijl
op de oerlijk dikke stam
onder de borst van een
afgebroken tak
zij sluipt en wandelt
door dichte wouden
we houden stil en
luisteren naar het
fluisteren van de wind
een kind op de rug van een vrouw
snelt een jaguar in een rouwe kreet
voorbij en laat deze mensen voor nu
vrij voortgaan
hun bestaan staat al op de rand
van de afgrond
een kratermond
is voorbij de bocht
ze zoeken verder op hun
levenstocht
natuurlijk
zijn wij
mensen
een stukje
natuur
zure regen
tegen
ramen
geslagen
pijnhoop
natuurlijk
zijn wij
mensen
ook adem
leven
in de stilte
van de nacht
wacht een heks
uit de hel
onderweg
op haar bezem
sleept ze
verloren
zielen mee
…
in de stilte
van de nacht
wacht een fee
vol lichtheid
onderweg
op de lichtwind
nodigt ze
zoekende
zielen uit
Sabrina Seck
zacht komt de ziel
terug en bevalt zich
bevallig in een open
houding
verhoudingen
op scherp
een werk dat
is getekend
het midden
draag jij mij in je armen
en warm jij je aan de namen
van hen die ons voor gingen
en na ons zullen komen?
als mijn tranen
wegen banen
langs koude wangen
in wandelgangen
bespreken fluisteringen
kringen vormen zich
dans met mij
rondom de leegte
zwarte zon
zwarte gaten
in gesprek
over onze hoofden
ze beloofden
gouden bergen
herbergen
reptilianen
in witte gewaden
zeggen Plejaden
maar ook daar
is het de onware
volheid
die de leegte
heeft gevuld
ze hebben gesmuld
van de lichte liefde
haar gebroken
geloken ogen
kijken haar aan
door het duister
kijken en schouwen kan zij
berouw komt na
de zonde
daarboven
daarbuiten
daaronder
buiten het binnen
waar de gouden draad
gereed ligt
en de kunstenaar
bijstaat
in de scheppingskracht
de liefde lacht
heel zacht
Neem mij
vooral hier
niet altijd
al te serieus
ik wrap graag
papier door
woorden
Hoe trouw
aan je opdracht
zielspad
dat mogelijk
verstoort
en verloren
is gegaan, in de banen
die de aarde verstoren
omdat het onbehoorlijk
perspectief als dief
in de nacht
in zijn vuist lacht
Het rilt en trilt
in een vergeten
waarheid
wijsheid
gelegenheden
betreden
een zacht
bed
Onderweg
op de vlucht
een zucht
van verlichting
een kring
van stenen
bescherming
gegeven in
water staan
ondergaan
doorgaan
verstaan …
laat het hof
zijn stem verheffen
effen de wegen
plavei het pad
de ratten slingeren
hun tanden in armen
verlammen de weerstand
in elk land
denken ze
laat de lof
zichzelf herscheppen
behep mij met moed
het goede te doen
en het lot te
draaien tot in de poriën
van de zielsverlangens
die stil begraven wachten
tot jouw hand
alles heelt
De dievin is diep in haar hol
gekropen,
want er lopen heldere geesten
die doorzien
heb jij haar misschien gezien?
Met haar boeveggen belegt
zij de harten en levens van onwetenden
vergeten zijn de vroedvrouwen die
de kennis hebben begraven om deze
tegen dievinnen te beschermen
waar zijn deze geheimen
vandaag de dag gebleven?
waar je licht
angst voor jou
oproept
waar jouw kracht
wacht op jou
sta jij
trillend naar
de macht te
staren
waar jouw licht
helder straalt
ben jij
Heb jij nog enige illusie
over democratie nu een groepsfiets
met zeven mensen nauw verbonden
aan een bierfiets en K(l)ausaal verband
waarin Nederland is uitgeleverd
aan wat grote monsters die
Satan soms nog overtreffen
we heffen het glas
op een gezond
gelukkig jaar
met een pathocratisch verzet
op uit oud ijzer gevormde fiets
bulchirona
klinkt als
geen woord
maar wel
grappig
bulchirona
weldra een nieuw
woordenboek
maken
vanuit
deze vijf jaren
corona lockdowns
laten we aanvangen
met verzamelen
van nieuwe taal
die ooit
prachtige
herinneringen
uit trauma
tekent
sta daar
neem mij
mee
lig daar
rust maar
zacht
spreek waar
oprecht
zeg
liefde
is echt
nu
generaties
levens
duizenden
jaren
overmacht en zachte
misleiding in lichte
overmaat oogsten zij
zielen
en bloed
draken bestaan
en ondergaan
gedaanten veranderingen
in de hemelen zingen
de godinnen en roepen
een halt, dat traag
gestalte krijgt …
spelen is delen
spetter, stippel en spatter
op linnen doeken
kinderen ontspannen snel
glimlachen daar 
de moeders
dag lief wezentje
een ezeltje staat
aan een touw vast
te wachten op jou
hij zal niet lopen
tot jij jezelf vindt
ontbindt de huid
en fluit jouw liedje
als ik je mis
mij steeds weer
vergewis
van een stille
leegte
als ik je mis
mij dagelijks
bewust van
het groot zwijgen
jij mens
die het leven
overgaf aan
krachten die je
koste wat het kost
wilde weren
in het dienen
van verkeerde goden
uit dwaalleer
aan je toegebeden
in onschuld aanvaard
de sekte
heeft een ziel genomen
en demonen gekomen
om jou te besturen
Lucy Campbell
ik mis je
de verstrikking
en verstrengeling
een beweging
cirkels in het water
stralen van de zon
ik ben en kom
Art by Nicolaos Gyzis
waar de bewegingen
doorheen het stoffelijke
zich verbinden met jouw
oorsprong en eerste adem
je vandaar het geboorterecht
claimt
ontheemd het leven in leugen
bedrog en zwendel
zetten we van harte
een hendel om
Zonneleen een woord dat zon en Midgard
intens en volmaakt verbindt
het inner-kind raakt in de basis van haar
vergeten gedachten en dieper weten
de krachten wachten op herschepping en herinneringen
die de kinderen van morgen bij geboorte nog dragen
en door pillen en prikken verdreven tot de nadagen
van de kinderen van Jormungand, die hun zeeën over land
hebben uitgespreid met golven die meer bedolven
dan gewenst is voor het leven dat Midgard
haar kinderen heeft willen geven.
Ooit komt de dag, dat dit zonneleen weer volledig
gedragen de aarde kinderen zal helpen bij hun leven
door de eeuwigheid omgeven met de kracht van Asgard
Zo de wind waait
en de vrouwen inzaait
in harten en voeten
waar handen helen
zo de wind waait
het eeuwig scheppende
een draai naar binnen
maakt en stilte raakt
in het delen
van een weg
delen van verhalen
hertalen wij
op een bruine bank
een stukje verleden
opstellingen over en weer
en een hele keer in weten
en ervaren
een middag met een
gouden rand en handen
ineen geslagen
voor een betere wereld
die zo wordt verteld
bij jezelf begint
de draak die het midden
van de hoekstenen verslindt
en vertrapt hapt naar kinderen
we verhinderen vooralsnog geen
pedofiel slechts hun jagers waar
de haatmails zich verspreiden
door de hoofden waar de draak
de vuurballen spuwt en huwt
en danst met de dood
Het koninklijke
van een wens
gevangen
in beelden
bij woorden
tussen waken
en zweven
zo zacht de armen
van een engel
over de stengel
ter bescherming
en omarming
in het midden
groeit gedragen
nog altijd
de turkoois getinte
indianentooi
sta naast mij lieve God
als ik opnieuw tot op
de bodem van pijn
en verdriet afdaal
geef me engelen die hun
vleugels om mij heen slaan
en mij bijstaan op
deze duistere weg
Het weer doet zijn naam
eer aan, hij waait en zwaait
ruw en wild
zij spettert en dendert wit gif
uit haar muil
een zuil van waanzin als baard
aan een verrotte zin een kind
draait rondom
de wens om vrede en speeltijd, die
lijdt onder haat
zij aanbidden de goden die doden
donder- en straffende vragen om offers
van levende mensen en kinderen
ter lering
en de vermaak steken zij messen
en naalden in lichamen
die zijn toe-ge-eigend in een
honger naar …
ja, naar wat eigenlijk …
Zij kijkt en huilt haar tranen, zij banen
zich een weg, van hart en oog naar buiten
ze sluiten haar in en slaan met geweld
zij kijkt en wapent zich met iets dat zij
niet kennen en wat de waanzin vergroot
tot de dood intreedt
Galerie Vol Leven
Sylvia Reybroek
Boosteren we de muziek
en boosteren er op los
de rijen zijn de klos
trossen in bossen staan
in het gelid om dit
boosteren te koesteren
verlangen naar rust
in hoofd en leven
geen gedoe meer en vrij
om te gaan en staan
welaan de vrijheid
gekoppeld aan de booster
computer en alles
verbonden in de boostercloud
en gedachten uiteen gejaagd
belaagd als attractie vol
beweging in hoeken
Betekenis booster: Aanjager, Attractietype, Kermisattractie, Merk van een scootmobiel, Radioversterker
in het stille moment
waarin heling zich aandient
verdient de dag zich
terug in een midden van buiten
waar het binnenste
zich opent
in den beginne
sprak een stem
en blies
bezieling
in de stof
aan het einde kwam
zwarte ziel
en nam
bezieling
ruw uit jou
in het dichte midden
van een grote leegte
spelen generaties
onwetendheid de tijd
uit en spelen door in
een storm vol regen
tegenwind zet het kind
lachend tegenover
…
…
…
Lieve God
zonder een naam
en beeld te scheppen
je te willen vangen
in geschreven of
gesproken woorden
waaraan jij voorbij
tot mij komt en fluistert
op de golven van de wind
mij wil warmen in de stralen
van de zonne-armen
Lieve God
zonder een naam
en beeld te scheppen
je te willen vangen
in geschreven of
gesproken woorden
waarin wij mensen een
gevangenis van waarheid
bouwen en jouw vertrouwen
ten diepste niet aanvaarden
omdat woorden zo beperkt
een muur bouwen rondom
een niet te vangen Geest
vandaag is kaas
helaas de baas
over spek en vlees
helaas vandaag
een relaas
met de rasp
in stukje gevouwen
en geschoven
doorheen gaatjes
in de pan gevallen
vandaag is kaas
het vlees van gisteren
en het verbod
van overmorgen
als de heilige Claus
zijn klauwen verder
om ons leven vouwt
of vertrouw jij je leven
toe aan het goede
lichte en vredevolle
droomverhaal van ooit
dat morgen ook nog
mag bestaan als je
de vonkjes in je bestaan
en sprankeltjes van je ziel
als enige liefdevol
houvast handhaaft
door de nacht sluipt zij
hij op sokken
zij op sokken
ze dansen en sjokken
wat af over mos
door de nacht sluipt hij
zij op handen
hij op handen
ze spelen en delen
verbonden met de plaats
waar zij zijn
ik ben papa’s en mama’s prinsesje
een lesje bij een hete plaat
mama die in de keuken staat
en honing haalt
tussentijds een lamp vol liefde
een kusje troost en honing helen
tijd verdeeld tussen rust en troost
liefde is het groot geheim
ze straalt betoverend de mensen
aan, speelt met harten, laat kaas
smelten in een pan en dan is er
dat bijbel verhaal dat ze helemaal
verstaat
geef heilige huisjes
hun kruis en blijf
in zachte herinnering
de tinteling
voelen
ervaren
niet te evenaren wensen
aan de grens van een wisseling
die geforceerd in de tijd
voorbij gaat en niet verstaat
wat de gedaante in het midden
heeft gedroomd.
He, ga je mee op weg
tevreden met de zon
de zoete zilveren draden
op schijnbaar
gestorven
takken
en verdorde bloemen
die de winter
leven
is het kerst
in de verste
verte
de stilte
komen we
dichterbij
en de
kinderen
dansen
in het midden
van de cirkel
Hoe trouw
ben je
aan jou
je levensmissie?
Hoe trouw
ben je
aan jou
levenslied patroon?
tussen kerst
en oud en nieuw
vallen stukjes
kalkoen tussen ballen
van zilver en vet
we hebben zacht uiteengezet
let niet op de trage woorden
akkoorden vervagen
vlagen geluk en verlangen
rijgen een ketting
waar water ons voedt en vervloeit
met het grondleven onder haar
gelijk een bed van zand en steen
waar vuur ons aanzet tot leven
actie en groeikracht maken zij
samen zingen zij een bijzonder duet
wat belet jou om deze beweging
in liefde en passie te volgen en hierin
de centrale zon te ontmoeten
ik groet u
waar in het zacht midden
de ogen vol hebzucht
schaarste verslinden
binden heren van stand
met vaste hand een kater
op vet groen spek
hun nek vet en buik vol
met holle vaten die praten
over samen en hun namen
op platen van beelden plaatsen
hun naasten zijn archonten
waar in het zachte midden
de kinderen stil bidden
om genade brood
en groot geworden dromen
stromen de landen vol
met dol blij dansbaar geluk
een droomrijk bloemstuk