Laat de geest
en de vogel
dansen op de wind
laat de geest
adem blazen
in het lichte kind
Laat de wind
verhalen vertellen
die vergeten zijn
2
Tagarchief: mystiek
hoe zij draken en reptielen
veranderen in mens en weerom
ik kom in het midden van de waan
terug
speel nu
en verdeel de spelen in leugen en waarheid
wat is nu eigenlijk integriteit
als de eed, het leven meed
kom lieve mensenkind de vrouwen
wachten op jou en sturen nieuwe kinderen
die wijzer en lichter zijn een kinderjacht
is hier
vandaag
zet ik in op onderkennen en verwen
de kinderen in mijn leven met licht
speelse aanwezigheid met soms wat strengheid
lief mens leef liefde
regen en storm
waai alles dat duister
pijnlijk, tranend is
naar het midden
van het monsterlijk hart
zend het terug
regen en storm
waai alles wat liefde
zorgend, troostend is
naar het midden
van het moederlijk hart
voed ons leven
spraakzaam zwijgen zij
verbergen het duister diep
in de ondergrond
engelen openen nu
een theater vol leven
In het bewegen
door de waanzin
vol bezetenheid
en grafeen oxide
dat leven
vermorzelt
in fysiek
emotioneel
mentaal
en spiritueel
opzicht
zielen gevangen
in verlangen
naar vrijheid
verkregen door
verdiensten
opgelegd
door Luciferianen
die …
…
…
…
In het bewegen
door de waanzin
schijnt bewust zijn
door het scherm
dat langzaam breekt
men spreekt
in fluisteringen
waar het hart
de ziel
ontmoet
zielen spelen vrij
in verlangen
naar leven
verkregen door
creatie
ontvangen
door de
Adem
draag me door het leven heen
alleen met de vleugels
van engelen als mantel
om mij heen geslagen
mijn verdriet verzachtend
waar wij wachten op
verbindingen die geschaad
door vervloekingen en verraad
voor eeuwig zijn geschaad
in een oogwenk
verdwijnen we in
een zacht wollen
donsveren bed
ongeletterd
alwetend
vergeten we
de zwaarte …
daar te midden van
een gouden gloed
vol stilte en overgave
aan Al Wetendheid
…
bidden wij een nieuwe
levenstijd
geef me recht van spreken
waar gebreken
bekeken worden vanuit
een hoger doel
voelen en overdenken vanuit
zorgvuldig tasten
bekeken vanuit wijsheid
en wetenschap
waar water, vuur en wind
een kind helpen om hier
tot leven te komen
dromen we het mooie
wakker
in het zachte
midden van morgen
een zekerheid
die tijden en uren
voorbij
vrijheid
verpacht aan zwart
duister machtsnood
in het zachte
midden van vandaag
een zekerheid
die minuten hertelt
voorbij
waanzin
de liefde hervindt
in een enkel mensenkind
de een zijn dood
is de ander
zijn brood
ondertussen
blussen wij wat
branden
landen zacht in
wit woestijn zand
randen
vouwen zich om
de leegte die
verlangt
er is een net gespannen
rond de vuurstenen
in het hart van de tent
je bent verloren geraakt
in het midden van een oorlog
die je nog niet had herkend
het went niet
dit gemanipuleer
en gejongleer
met bewustzijn
de pijn is groot
en onverdroten
zoek je weer
naar de weg waar leer
in waarheid
vrij kan vliegen
onderwijl wiegen
wij zielen
in de wind
Een rood blad
met papavers
wordt naast
het bed gezet
in het midden
een mandje brood
met een groot
gevarieerd
bord vol beleg
yoghurt met violen
zingt een lied
vol smaak
als koningin
op de tong
een zegen
voor het lijf
zo blijf ik fietsen
door het Drentse
land
in het verleden
ligt een overleden
herinnering
engelen zingen
springen en dansen
zien de kansen
voor mensen
grenzen voorbij
vrij in het zijn
in over morgen
ligt toekomst geschreven
stroomt daar voor ons 
in een zachte bries
weven wij herinneringen
uit verder weg
tot in
dichterbij
de wind vertelt
zijn verhalen
en gedachten
hertalen
betaalde
liefde
het leven dat wij weven
vol hoop en nabijheid
een vrijheid die eeuwen
verloren ging
hangt als onbekende
belofte
voor ons
in de nacht drijft zij
het vrouwelijke naar
de top van haar kracht
zo nodig
overbodig
ontkenning
in gewenning
en beter
weten
afgeknepen
in de nacht sluipt zij
op zoek naar het gif
de verkrachting
van om het even
welk leven
ik hoor de wind
zie het grijze
dat zonnen versluierd
zo boven
zo beneden
ik luister traag
naar de woorden
uit de hemel verzonden
bij de post
van de Vrouwe
laat mij zacht
slapen en waken
in het Veld
niet geteld
de zaden
en granen
verborgen
in de nevel
van het nieuwe
dat wacht en lacht
in de stilte
…
zo de humor
van het leven
even wacht op
ons be-ademen
zo de lach
van een kindlicht
even wacht
op ons omarmen
zo sta ik op
sla draden om
en kom vooruit
tot we omsluiten
wat verloren
is geraakt aan
wijsheid en weten
wijzen dragen
een kaars
tot cherubijnen
verschijnen
en dan de serafijnen
genoemd in een lichte
zin
het begin
uit het einde
onze bijbel
incompleet
het is heet
stil vangt zij de maanstralen
verhalen van verloren zielen
vallen op de mosbodem
onder grote cederbomen
die hun sapstromen in dromen
naar de hemel zenden
en haar wijsheid ter
aarde dragen
Bewegen wij nog
traag bewaren wij
de geheimen
van natuurlijk leven
omgeven door
machten en krachten
niet niet meer wachten
op ons verstand
geen land is veilig
heiligheid verloren
de paar die horen
bidden
neem jij de tijd
de weg naar vrijheid
in te vouwen
tot het hart ademt
heropent en het kind
haar licht hervindt —
een nieuwe cyclus
zonder einde
of begin in
het dragen
van vragen
lege dagen
vol verlangen
naar eigen liefde
ze belieft
het spel
te spelen zo
het ooit
is bedoeld
in liefde
vrede
ontvankelijk
voor alles
wat waar is
een hand stroomt vol
met voedende dromen
uit het verre eindeloos
zwarte gat, waar leegte
nog inspirerend vol is
een hart stroomt vol
met spelende beelden
uit het nabije verloren
gewaande innerlijke
kind, gestorven in haat
van het duister voor
onschuldig licht dat leven
als gedicht schrijft
rond een zacht
landen in mij
uit een midden
buitenom
we krommen
onze handen
om een laatste
strohalm die
groeit in brak
water welke
later dan ooit
van binnen
schijnt
Laat komen
beweeg traag
mijn maag keert
om en weer uit
laat stromen
beweeg lief
mijn voeten
in en weer uit
de baan vol
voelen en
meer nog die
ene wijsheid
gedragen door zomerz
otheid
en een tijd vol vragen waar het lijden
voorbij gaat aan Saturnus’ eigenwijsheid
gedragen door vrouwen die weten
vergeten waarden en kennis verhaald
vertaald naar het dagelijks leven gegeven
en geborgen
in haar
De vrouw staat met haar handen
gericht naar de hemel, zo half
gevouwen voor haar volle buik
ze vraagt om liefde en voeding
gericht naar een leven hier
beneden op een stoffelijke aarde
Het kind springt op en zingt
met vol eindige zielentaal
de moeder zonder omhaal
toe
in het helen
zacht gedragen
in de wind
licht schittert
doorheen bladeren
van de zon
In het diepste
van je hart
weten dat harde
noten gekraakt
zijn
Andere meningen
lenen getuigen
buiten door
ik hoor in
de zon
in een zachte dans
spelen kleuren
over het hogere
tot in het midden
van een wezenlijke
symboliek
die ontstaat
in het spel met
kleuren van de hemel
die landen op
de aarde …
draag mij als de zon
duistert en de maan
haar nieuw gezicht
naar buiten richt
draag mij als de zon
duistert en stormen
energie ons raken
een dichte kracht
goden lopen af en aan
we zien ze niet
het lied klinkt voort
heb je gehoord?
waar sterren stralen
halen we liefde binnen
in een open hart
in het trage
hoogverraad
in het hoge
heilige
in het lage
duistere
in het lieve
omarmen
waar woorden dansen
door een overdadig
kruidig grasland
landen wijsheden
in een open gesteld
vrouwelijk hart
waar intuïtie roept
in een lavendelland
vol bijen en vlinders
vinden we gehoor
oren open voor haar
de godin van leven
In een stil moment
tussen waken
en slapen
steken we een cent
in het begin
van een eindeloze
gevaren driehoek
zacht zoekt het oog
een droge plaats
om te rusten
in de Grote Storm
De overgang
dag en nacht
die stralen
van een zomerzon
over het balkon
van de schaduwrijken
kijken mij
wild en woest aan
in het opstaan
vergaan de wilden
daar de zon hen
pijnlijk raakt
