waar heling van binnen
in het hart begint
bezint de ochtend zich
koert een duif uren
op mijn huis onder panelen
verdelen we aandacht
en wacht er
een mooie dag
Reageer
Jaarlijks archief: 2022
Welkom
we komen
in vrede
en liefde
wil een ieder
die niet in vrede
en liefde is
nu het plein verlaten
We spreken en zingen
over van harte zijn
de pijn daargelaten
in gesprek met het kind
dat niets leuker vindt
dan met lampjes
door de nacht dwalen
we halen de waanzin
van de kast
en lassen een pauze
vol plezier en spel
in
waar je het zwaard
in woorden bewaard
mee beweegt
de takken wegveegt
van de overhangende
takken op
je levensweg is de uitleg
vergeven en verdreven
de wanen van het oordeel
leef en speel zo veel
je kunt
en gun
het iedereen …
afbeelding van het web
Als de wolven
in jou huilen
en je gek
van alle prikkels
de wikkels laat
en in stilte
in gaat tot
de diepste lagen
van jouw bestaan …
Hoe maak jij jouw parelketting
weer sterk, heel en volledig
in gebeden besteden we aandacht
aan het leven dat ons toelacht
zelfs in het diepste duister
steken wij het licht aan
artiest : staat op foto
kijk dan
droom jij
ons
de wegen
van morgen
en hier
zien wij
dieper in
de verte
waar voorlopers
de weg banen
voor vele mensen
met meer angst
vrees en terughoudendheid
is het soms goed
tijd te nemen
om diep te schouwen
doorleven
doorgronden
van boven
naar beneden
glijden wij
verblijden ons
leveren slapeloosheid
door de onrust
in de ether
of zijn het de masten
die op hel staan
in de nacht?
een boom is
staat en praat
niet in woorden
slechts in stromen
van water
aarde en wind
een kind tekent
haar hartje met pijl
op de oerlijk dikke stam
onder de borst van een
afgebroken tak
zij sluipt en wandelt
door dichte wouden
we houden stil en
luisteren naar het
fluisteren van de wind
een kind op de rug van een vrouw
snelt een jaguar in een rouwe kreet
voorbij en laat deze mensen voor nu
vrij voortgaan
hun bestaan staat al op de rand
van de afgrond
een kratermond
is voorbij de bocht
ze zoeken verder op hun
levenstocht
natuurlijk
zijn wij
mensen
een stukje
natuur
zure regen
tegen
ramen
geslagen
pijnhoop
natuurlijk
zijn wij
mensen
ook adem
leven
in de stilte
van de nacht
wacht een heks
uit de hel
onderweg
op haar bezem
sleept ze
verloren
zielen mee
…
in de stilte
van de nacht
wacht een fee
vol lichtheid
onderweg
op de lichtwind
nodigt ze
zoekende
zielen uit
Sabrina Seck
zacht komt de ziel
terug en bevalt zich
bevallig in een open
houding
verhoudingen
op scherp
een werk dat
is getekend
het midden
draag jij mij in je armen
en warm jij je aan de namen
van hen die ons voor gingen
en na ons zullen komen?
als mijn tranen
wegen banen
langs koude wangen
in wandelgangen
bespreken fluisteringen
kringen vormen zich
dans met mij
rondom de leegte
zwarte zon
zwarte gaten
in gesprek
over onze hoofden
ze beloofden
gouden bergen
herbergen
reptilianen
in witte gewaden
zeggen Plejaden
maar ook daar
is het de onware
volheid
die de leegte
heeft gevuld
ze hebben gesmuld
van de lichte liefde
haar gebroken
geloken ogen
kijken haar aan
door het duister
kijken en schouwen kan zij
berouw komt na
de zonde
daarboven
daarbuiten
daaronder
buiten het binnen
waar de gouden draad
gereed ligt
en de kunstenaar
bijstaat
in de scheppingskracht
de liefde lacht
heel zacht
Neem mij
vooral hier
niet altijd
al te serieus
ik wrap graag
papier door
woorden
Hoe trouw
aan je opdracht
zielspad
dat mogelijk
verstoort
en verloren
is gegaan, in de banen
die de aarde verstoren
omdat het onbehoorlijk
perspectief als dief
in de nacht
in zijn vuist lacht
Het rilt en trilt
in een vergeten
waarheid
wijsheid
gelegenheden
betreden
een zacht
bed
Onderweg
op de vlucht
een zucht
van verlichting
een kring
van stenen
bescherming
gegeven in
water staan
ondergaan
doorgaan
verstaan …
laat het hof
zijn stem verheffen
effen de wegen
plavei het pad
de ratten slingeren
hun tanden in armen
verlammen de weerstand
in elk land
denken ze
laat de lof
zichzelf herscheppen
behep mij met moed
het goede te doen
en het lot te
draaien tot in de poriën
van de zielsverlangens
die stil begraven wachten
tot jouw hand
alles heelt
De dievin is diep in haar hol
gekropen,
want er lopen heldere geesten
die doorzien
heb jij haar misschien gezien?
Met haar boeveggen belegt
zij de harten en levens van onwetenden
vergeten zijn de vroedvrouwen die
de kennis hebben begraven om deze
tegen dievinnen te beschermen
waar zijn deze geheimen
vandaag de dag gebleven?
waar je licht
angst voor jou
oproept
waar jouw kracht
wacht op jou
sta jij
trillend naar
de macht te
staren
waar jouw licht
helder straalt
ben jij
Heb jij nog enige illusie
over democratie nu een groepsfiets
met zeven mensen nauw verbonden
aan een bierfiets en K(l)ausaal verband
waarin Nederland is uitgeleverd
aan wat grote monsters die
Satan soms nog overtreffen
we heffen het glas
op een gezond
gelukkig jaar
met een pathocratisch verzet
op uit oud ijzer gevormde fiets
bulchirona
klinkt als
geen woord
maar wel
grappig
bulchirona
weldra een nieuw
woordenboek
maken
vanuit
deze vijf jaren
corona lockdowns
laten we aanvangen
met verzamelen
van nieuwe taal
die ooit
prachtige
herinneringen
uit trauma
tekent
sta daar
neem mij
mee
lig daar
rust maar
zacht
spreek waar
oprecht
zeg
liefde
is echt
nu
generaties
levens
duizenden
jaren
overmacht en zachte
misleiding in lichte
overmaat oogsten zij
zielen
en bloed
draken bestaan
en ondergaan
gedaanten veranderingen
in de hemelen zingen
de godinnen en roepen
een halt, dat traag
gestalte krijgt …
spelen is delen
spetter, stippel en spatter
op linnen doeken
kinderen ontspannen snel
glimlachen daar 
de moeders
dag lief wezentje
een ezeltje staat
aan een touw vast
te wachten op jou
hij zal niet lopen
tot jij jezelf vindt
ontbindt de huid
en fluit jouw liedje
als ik je mis
mij steeds weer
vergewis
van een stille
leegte
als ik je mis
mij dagelijks
bewust van
het groot zwijgen
jij mens
die het leven
overgaf aan
krachten die je
koste wat het kost
wilde weren
in het dienen
van verkeerde goden
uit dwaalleer
aan je toegebeden
in onschuld aanvaard
de sekte
heeft een ziel genomen
en demonen gekomen
om jou te besturen
Lucy Campbell
ik mis je
de verstrikking
en verstrengeling
een beweging
cirkels in het water
stralen van de zon
ik ben en kom
overwegingen
in dromen
uit dromen
stromen zo ver
diep en ik laat
een traan
om het gemis
Art by Nicolaos Gyzis
waar de bewegingen
doorheen het stoffelijke
zich verbinden met jouw
oorsprong en eerste adem
je vandaar het geboorterecht
claimt
ontheemd het leven in leugen
bedrog en zwendel
zetten we van harte
een hendel om
Zonneleen een woord dat zon en Midgard
intens en volmaakt verbindt
het inner-kind raakt in de basis van haar
vergeten gedachten en dieper weten
de krachten wachten op herschepping en herinneringen
die de kinderen van morgen bij geboorte nog dragen
en door pillen en prikken verdreven tot de nadagen
van de kinderen van Jormungand, die hun zeeën over land
hebben uitgespreid met golven die meer bedolven
dan gewenst is voor het leven dat Midgard
haar kinderen heeft willen geven.
Ooit komt de dag, dat dit zonneleen weer volledig
gedragen de aarde kinderen zal helpen bij hun leven
door de eeuwigheid omgeven met de kracht van Asgard
Zo de wind waait
en de vrouwen inzaait
in harten en voeten
waar handen helen
zo de wind waait
het eeuwig scheppende
een draai naar binnen
maakt en stilte raakt
in het delen
van een weg
delen van verhalen
hertalen wij
op een bruine bank
een stukje verleden
opstellingen over en weer
en een hele keer in weten
en ervaren
een middag met een
gouden rand en handen
ineen geslagen
voor een betere wereld
die zo wordt verteld
bij jezelf begint
als je vrede en vrijheid
voor levende mensen bepleit
ben je een misdadiger in de ogen
van de luceferianen
die hun lanen te vol vinden
omdat ze de grip verliezen
zo winden ze er geen doekjes om
en grommen naar het volk
geen donderwolk
die hen stopt
of toch …
… dat de enige ware scheppende God ons helpen en nabij zijn …
de draak die het midden
van de hoekstenen verslindt
en vertrapt hapt naar kinderen
we verhinderen vooralsnog geen
pedofiel slechts hun jagers waar
de haatmails zich verspreiden
door de hoofden waar de draak
de vuurballen spuwt en huwt
en danst met de dood
Het koninklijke
van een wens
gevangen
in beelden
bij woorden
tussen waken
en zweven
zo zacht de armen
van een engel
over de stengel
ter bescherming
en omarming
in het midden
groeit gedragen
nog altijd
de turkoois getinte
indianentooi
sta naast mij lieve God
als ik opnieuw tot op
de bodem van pijn
en verdriet afdaal
geef me engelen die hun
vleugels om mij heen slaan
en mij bijstaan op
deze duistere weg
Het weer doet zijn naam
eer aan, hij waait en zwaait
ruw en wild
zij spettert en dendert wit gif
uit haar muil
een zuil van waanzin als baard
aan een verrotte zin een kind
draait rondom
de wens om vrede en speeltijd, die
lijdt onder haat
zij aanbidden de goden die doden
donder- en straffende vragen om offers
van levende mensen en kinderen
ter lering
en de vermaak steken zij messen
en naalden in lichamen
die zijn toe-ge-eigend in een
honger naar …
ja, naar wat eigenlijk …
Zij kijkt en huilt haar tranen, zij banen
zich een weg, van hart en oog naar buiten
ze sluiten haar in en slaan met geweld
zij kijkt en wapent zich met iets dat zij
niet kennen en wat de waanzin vergroot
tot de dood intreedt
Galerie Vol Leven
Sylvia Reybroek
Boosteren we de muziek
en boosteren er op los
de rijen zijn de klos
trossen in bossen staan
in het gelid om dit
boosteren te koesteren
verlangen naar rust
in hoofd en leven
geen gedoe meer en vrij
om te gaan en staan
welaan de vrijheid
gekoppeld aan de booster
computer en alles
verbonden in de boostercloud
en gedachten uiteen gejaagd
belaagd als attractie vol
beweging in hoeken
Betekenis booster: Aanjager, Attractietype, Kermisattractie, Merk van een scootmobiel, Radioversterker
in het stille moment
waarin heling zich aandient
verdient de dag zich
terug in een midden van buiten
waar het binnenste
zich opent