draag jij mij in je armen
en warm jij je aan de namen
van hen die ons voor gingen
en na ons zullen komen?
Reageer
Categorie archief: Geen categorie
Hoe trouw
aan je opdracht
zielspad
dat mogelijk
verstoort
en verloren
is gegaan, in de banen
die de aarde verstoren
omdat het onbehoorlijk
perspectief als dief
in de nacht
in zijn vuist lacht
Het rilt en trilt
in een vergeten
waarheid
wijsheid
gelegenheden
betreden
een zacht
bed
spelen is delen
spetter, stippel en spatter
op linnen doeken
kinderen ontspannen snel
glimlachen daar 
de moeders
jouw grootsheid
gebedskracht
en gewichtige overmacht
in overgave
aan de Creator
ben jij
leef in je vrouwelijke dans
pak de kans tot rust en adem
met beide handen aan
en kom in vol ornaat staan
op de top van een rots
kijkend over bergen en dalen
hier halen wij inspiratie
delen het leven in samen
en schrijven onze namen in de maan
die op Antarctica zijn zon
verduistert
wie fluistert hier?
als we niet meer mee doen
houdt het op
de strop om de nek van vrijheid
lijkt steeds vaster en sterker
gewonden en verstreken
we blijk bekeken met ogen vol
haat, sociopathy en de illusie
van leiding waar de bevrijding ligt
in je eigen-wijs-heid, die er altijd is
voor jou en mij
in het lichte
niets
vol grijs
grauw
en een jaar
strijd
vertwijfeling
duizenden tranen
waant de dag zich
na een ontmoeting
en wandeling
in bed
Een slimme meid
is op de toekomst voorbereid
met oplopende benzineprijzen
bewegen we met afgrijzen
naar een afgrond die rondom
opdringerig
onze levens indringt
en kopen we
een goede nieuwe fiets
en deze lieve trouwe maat
gaat door …
in de diepte
van waanzinnigheid
helle-tijd uit merries
van de nacht
brachten een wereld
vol verdeeldheid
geweld en wraak
ik braak uilenballen
vazallen spreken over
legers in aantocht
ik zocht het
elders
namiddag licht in de tuin
waar het even helemaal
in het nu verbonden was
met een verwonderd hart
zingend en tastend bewegen
de stromen van licht en kleur
als een nieuwe geur
en voedsel voor de ziel 
Verbonden met natuur
puur in het midden
omgeven door wolken
lucht en zon
het begon grijs
eindigt wonder
schoon
in een stil moment
waar in het duister
alles los trilt
en zichtbaar wordt
de horren sluiten
kamers af voor muggen
of toch stiekem niet
je ziet het kleine
in de ogen van een nacht
die toch ook stilte bracht
fijne maandag
waai in fluisterzangen
storm je berichten uit
protest tegen de zwarte
magie die je verkracht
Onooglijke stukjes
gekocht voor iets
dat niets werd
omdenken en dan
schakelen en iets
maken dat
lekker gek kek
anders dan anders
is en ook
nog draagbaar op
een warme zomer
dag met bruin
gekleurde kuiltjes
in de kuiten van een spier
hier daar gelaten
paarse rokjes met
stokjes aan de rand
vaal wit kant
zo het leven
krult in een baarmoeder
omhult door vliezen
kiezen kinderen
voor dood of leven
omgeven door de Geest
die leven schept
zo het zonlicht
bladeren laat leven
omgeven door stammen
en granen
sporen banen zich
onzichtbaar weven onder
de oppervlakte
straal lieve
hef je hoofd
naar het licht
dans lief kind
wind speel traag
met een haar
alleen met de elementen
regenten uitgeschakeld
door een krachtige stroom
geldmonsters en
machtswellustelingen
de mensen zingen luiduit
we willen leven en mens zijn
en in die levenspijn
geven ze alles weg
wat hun leven nog tot waarlijke
bezieling en levenslust heeft
gemaakt
wijzen dragen
een kaars
tot cherubijnen
verschijnen
en dan de serafijnen
genoemd in een lichte
zin
het begin
uit het einde
onze bijbel
incompleet
het is heet
Bewegen wij nog
traag bewaren wij
de geheimen
van natuurlijk leven
omgeven door
machten en krachten
niet niet meer wachten
op ons verstand
geen land is veilig
heiligheid verloren
de paar die horen
bidden
ergens in het midden
uit het einde
een net dat alles
verstrikt dat blik
en plastic stromen
op doet komen
geen vis te vangen
slechts producten
uit een tijd van arrogante
geldmakerij
zomaar
zonder
vergunning
of
toestemming
dakgasten
ze koeren
ze voeren
ze trippelen
ze slapen
ze poepen
ze trekken
soms aandacht
zomaar
zonder
vergunning
of
toestemming
dakgasten
De overgang
dag en nacht
die stralen
van een zomerzon
over het balkon
van de schaduwrijken
kijken mij
wild en woest aan
in het opstaan
vergaan de wilden
daar de zon hen
pijnlijk raakt
Grensgevallen
waar onduidelijk is
op welk grondgebied
je nu echt ben
of is het simpelweg
de aarde
met haar bomen
en bloemen
die vogels huisvesten …