de maan is vol en verloren geraakt
achter duizenden stukjes
regen en nevel die heel veel
zicht ontnemen en je dwingen
in het binnenin te zingen

zacht raken we de snaren en maken
het lichte uit het duister
we luisteren in de minne
waar in den beginne van dit tijdperk
een levenswerk
verloren ging

we zingen met de elf
het gewelf traag open
en lopen hand in hand
naar een beloofd land
dat in ons leeft