he natte meid
ik zie je strijd
je rijdt in tranen
alleen over
de koude dijk
daar bij die sluis
huilend
halverwege

zal ze springen
gewoon gaan
het bestaan
is niet te verstaan
zo leeg en pijnvol
het bordje te vol
de moeder altijd
in bed en zwanger
belet je te praten
over de natte dwijlen
die in de klas
worden gegooid
het getreiter van
de lagere school
gaat frivool door

he lieve meid
ik zie je strijd
je rijdt in tranen
alleen over
de koude dijk
het ijs bijna gezet
iets belet je
te gaan

je moeder kan het bestaan
alleen niet aan
en wie zorgt er voor haar
als jij nu vertrekt?

Een koude band
verkleumde hand
een meisje alleen
tussen school en thuis
geen veilige plek
in haar leven …