drie generaties op het Leeuwendijk

zo vader zo zoon
maar ongewoon
anders daar vader
zijn familie bleef zien
en respecteren

kop in het zand
niet willen dat je naasten
weten wat er gaande is
laat je hen ongewis
net als jezelf

de zoon verliest decorum
als het gaat om respect
voor het gezin van herkomst
de opkomst van verloren
verbanden, waar het hoofd
het hart verstoot

dat is het groot verlies bij Tia’s
als er dan godsdienstwaan ontstaat
gaat een gesprek verloren
in dogmatiek

mystiek kan dogmatiek nog zien
omgekeerd is schier onmogelijk
daar komt systemische pijn
als azijn
een wond van vele vrouwen
we verduren en transformeren

stap voor stap