Wat een injectie vermag
ik zag een onvergelijkbare
uitleg van een oude rot
die mij tot opnieuw herijken
en ontwijken van vragen
stellen aanzet
Reageer
in de nacht drijft zij
het vrouwelijke naar
de top van haar kracht
zo nodig
overbodig
ontkenning
in gewenning
en beter
weten
afgeknepen
in de nacht sluipt zij
op zoek naar het gif
de verkrachting
van om het even
welk leven
als haar blik je raakt
een hart braakt gal
angst en verval gezien
een ander opent en
geeft het leven
een herkansing
open jij je hart
voor de liefde
gegeven bij geboorte
je hoort er niet
veel over
de kracht van liefde
het belang van familie
wie dat verstoort
behoort tot een
ander soort …
dan de Moeder van de Plejaden
welke ongeëvenaard het baren
…
…
…
In een zachte winterjas
zoeken we geborgenheid
de tijd van aanraking
is onvermijdelijk verstaald
In een zachte winterjas
zoeken we de liefderijken
kijken hoopvol in gebed
naar een donkergrijze wolk
in een niet te verwerken stroom
Corinne van Britzel
prikkelen gedachten, werkelijkheden
en beelden mijn bestaan
ontstaan in de nacht brengen zij
verwarring en heling in een enkel
moment van stilte en pijn
waar het zich omvormt
naar een weg die elke uitleg
onzinnig laat zijn
Dans en dankbaar
Weven we het leven
omgeven ons met
het lichte
van de duisternis
ontdaan
staan we
zien de wolken
breken
en een paar kilometer verder
de aarde nog dor en droog
De balans boog door
bevroor in een dichte deur
de geur van rot en ranzig vet
De balans herstelt ooit
ontdooit de zwavel tot een roos
in blauw en witte zuiverheid
laat het recht nu maar
zegevieren en sta op
tegen dat onrecht
de duur betaalde straal vergeten
onverschilligheid en angst die bijt
in de staart van bedrog en illusie
er is geen conclusie
slechts diep verdriet
als je ziet hoe diep
gezonken de meesten zijn
in de massa psychose
met waardeloze dagen
vragen mogen niet meer gesteld
daar de technocraat en sociopaat
elke tel bepalen van wat op
aarde is …
tenminste dat hebben ze
de mensheid geleerd
laten we twaalf artikelen
voorlezen
in het hof
dat waarlijk
recht spreekt
daar in het stille water
later uit gisteren
voorbij gedreven
Corinne Britzel
Kleine tijger dwaalt door de straat, kruipt weg en kijkt achter een wiel vandaan naar kinderen … glipt bijna naar binnen bij nummer 7 (waar voer is) en als ik Tijger roep, komt Tijger klaaglijk miauwend en schichtig naar me toe … even aandacht en dan toch weer schrikken, zoekt nabijheid en durft niet … observeert de kletsende buurvrouwen … tja dat krijg je als je ze een week met eten en aandacht verwent 🙂.
Maar nu ga ik niet mee naar binnen want er zorgt nu iemand anders voor de dieren …
Kleine tijger
een blijver
in genieten
van aandacht
projecteer ik nu
de aanklacht van nu
het gemis aan
verbondenheid
of is het tijd
dat het alleenzaam
voorbij glijdt …
en je huisgenoten
weer vulling geven
aan de stilte …
in het zachte licht
van de ochtendgloren
worden gedachten
en dromen geboren
de zon staat stralend
achter grijze sluiers
welke door mensen
gemaakt en aangeraakt
in het niets
jouw handen
geopend
gesloten
vouwen zich
om wonden
geslagen
door leeftijd
en eeuwen
van voorheen
loslaten in praten
over de gaten geslagen
in het leven
transformerend in dagen
de pijn en levensvragen
waar dagen weer
korter worden en licht
zich terug trekt om duister
te verlichten
niet zoals het hoort
scheren we langs
het onmogelijke
met koopjes en restjes
om toch nog iets te maken
dat vooral te gek is
om voor normaal
aan te nemen 🙂
Art by Tamara Laporte
een zachte boodschap
gefluisterd naar een vlinderkind
vindt stromend en zonnig
de weg naar een gewond hart
tart het duister en de pijn
zoet de azijn van het leven
in vissen
een zachte boodschap
gefluisterd naar een vlinderkind
heelt met lichte vingervlugheid
de voorbij gegane tijd
de oude sjamaan
komt er zacht sluipend bij staan
legt de kikkers rond
het ziek kwetsbare wezen
dat vergeven is door pijn
Corinne Britzel
kwak kwaak plop kwak kwaak
ik maak de avond langer
mijn zomerse lied
klinkt door de wind gevangen
door de polders van het land
Corinne Britzel
Ach de warmte
van deze omhelzing
het knagende gemis
van dit gedrag
dat de mens niet meer mag
veel gehouden dieren ook niet meer
want kunstmatige bevruchting is eerder
de norm, dan de uitzondering
verbetering van rassen en productie
en uiteindelijk volledige reductie
van al wat licht en liefde is
@ omhels mij
in het licht
Petra van Wijik: purperreiger
van de morgen
een schaduw die zich werpt
scherp geslepen gebreken
in de schaduw van duister
een zwart intense nacht
bracht een leven terug
in het paars van de zon
begon ze haar vlucht door
het land van belofte
waai in fluisterzangen
storm je berichten uit
protest tegen de zwarte
magie die je verkracht
de kinderen spelen
in het grote bos
een los geslagen
windvang spel
Corinne Britzel
ze racen en rennen
spelen het verleden
in een razende vaart
gepaard met gejoel
je voelt het vuur
en de zilverberken
werpen klatergoud
uit zonlicht en blad
Corinne Britzel
Zachte waterstromen
en heldere dromen
komen samen in een dorp
aan het water
waar vroeger in later
verborgen geheimen
zacht en liefdevol haar
namen in het gezicht
van een toeschouwer
voorzien van fonteinwater
met een helikopterview
hiew de engel van het kwaad
alles wat voor liefde staat
kapot
met een liefdevolle blik
zag de Vrouwe het gemis aan
compassie en wijsheid in
de tijd
voedsel dat puur en zuiver
is, is het grootste gemis
door GMO en gif geweld
tel maar
Corine Britzel
zo ver jij reizend de wereld
over gaat en voortgaat
door oceanen je voedend
met wat het water je geeft
je leeft in groepen
waar familieleven je dagen
omgeeft en je spreektaal
verder en dieper reikt dan
mensen nu vandaag de dag
nog kunnen en willen
je draagt de wijsheid van het leven
diep in je mee …
moeder en hoeder
Corinne Britzel
zorgvuldig tasten
ze de warmte in elkaar
gewaar van liefde
dag licht
een zachte haal
straalt voorbij
vrij van ruis
dag licht
een zwoele wolk
in het midden
van dinsdag
Onooglijke stukjes
gekocht voor iets
dat niets werd
omdenken en dan
schakelen en iets
maken dat
lekker gek kek
anders dan anders
is en ook
nog draagbaar op
een warme zomer
dag met bruin
gekleurde kuiltjes
in de kuiten van een spier
hier daar gelaten
paarse rokjes met
stokjes aan de rand
vaal wit kant
Iedereen hoort erbij
ongeacht ras, kleur en geslacht
het leven lacht in de zon
we dansen en onder het balkon
dromen we cirkels
met regenboogtaart
wikkelen levenslessen in
cultuur, contact en respect
mensen boven regels
tegels ingekleurd als
zebrapad, dat straalt
het beste in ons bovenhaalt
© Anja Tekelenburg
——————————————–
Regenboog
Ik droom een cirkel
Van kleurige bloemen
Ik ruik in gedachten
Hun heerlijke geuren
En kijk!
Op straat:
Een bonte zebra
Zijn regenboog
Van warme kleuren
Roept uitnodigend
Naar mij:
“Kom, steek met mij over;
Hier ben je veilig”.
Ik droom een zee
Van unieke mensen
Op het veelkleurig pad
Van hier
Naar daar
Ik hoor gezang
Van de overkant
Eén koor
Van zoveel
Verschillende stemmen
En dan denk ik:
Als dát
Eens wáár
Mocht zijn……..
© G.J.M.Zegers 2021
ik hoor de wind
zie het grijze
dat zonnen versluierd
zo boven
zo beneden
ik luister traag
naar de woorden
uit de hemel verzonden
bij de post
van de Vrouwe
laat mij zacht
slapen en waken
in het Veld
niet geteld
de zaden
en granen
verborgen
in de nevel
van het nieuwe
dat wacht en lacht
in de stilte
…
een landwinkel
in het bos
bewaakt
door een paar koeien
en een kindkoe
bij de opgang
hoe de waakkoe
toeslaat
en oorverdovend
loeit
tot ik haar aanspreek
en het geluid breekt
in zachte conversatie
een sensatie
in zichzelf
Volle maan
in aquarius
over zus en zo
vandaag
houden we het
bij Sus en So
onderweg
in het leven
omgeven
met al
wat schepping heet
op de fiets, ja!
schuil maar lieve kind
je vindt vast je weg later
nu praten we zachtjes
over het ware levenslied
zo de humor
van het leven
even wacht op
ons be-ademen
zo de lach
van een kindlicht
even wacht
op ons omarmen
zo sta ik op
sla draden om
en kom vooruit
tot we omsluiten
wat verloren
is geraakt aan
wijsheid en weten
sta daar maar
kijken naar het blauw
in de lucht
de straat zucht
in stilte nu alle leven
vakantie
kinderen
slapen en waken
nu elders
vertel maar
daar in het blauwe
wie jij bent
een
in spin de bocht gaat in
in spin de bocht gaat in
uit spuit de bocht gaat uit
op de fluit speelt de bard
een nieuw licht levenslied
jouw leven
omgeven
door een huid
met haar
jouw leven
waar je hart
klopt in jou
vol jij
jouw dagen
dragen je
door tijden
alleen
met je Geest
die geneest
en verzoekt
te zijn
jouw eigen pad
lief mensenkind
jij lief klein wezen
in dat perspectief
beloof ik jou
dat alles wat
het gebouw hersteld
wordt verteld
en gedaan
De relatie
tussen jou
en mijn leven
vrij van dat
wat verkeerd zat
in ’t midden
mooi dit geven
om stilte
geweven
gerechtigheid
rechtvaardigheid
eigenzinnigheid
de tijd glijdt
als het stil wordt
het bord gekeerd
jongleert met dood
uit leven
Draag zacht
water
naar de zon
adem lucht
vol groen
binnenin
Over de top
domineer je
de dagen
van de mensen
om je heen
alleen
omdat je
bronstijd
is vervallen
in lege hulzen
dit stille lied
van bloemen
wiegend in wind
mijn hart zingt
geraakt laat
het moment zien
wat leven
leefbaar maakt
en dan dat beeld
van die tractor
half in het water
geschater kolkt
…
…
…
waar het wiel
draait en spint
begint
de dag
vol lawaai
een haai
maait de heg
zo het leven
krult in een baarmoeder
omhult door vliezen
kiezen kinderen
voor dood of leven
omgeven door de Geest
die leven schept
zo het zonlicht
bladeren laat leven
omgeven door stammen
en granen
sporen banen zich
onzichtbaar weven onder
de oppervlakte
Buiten in de tuin
op een groot terras
was het zopas
een aangenaam
ontwaken
met koffie brood
en vruchten
blauwe luchten
met witte wolken
bevolken
de zonnige
vrije vrijdag
Het draait
en rolt
stolt
asfalt
en beweegt
pluimen
van rijpend
graan
straal lieve
hef je hoofd
naar het licht
dans lief kind
wind speel traag
met een haar
de storm
over ons
regen
valt
wind
waait
de dag
zwaait ruw
leugens
bedrog
maar ook
liefde
als jij
dat
leeft
alleen met de elementen
regenten uitgeschakeld
door een krachtige stroom
geldmonsters en
machtswellustelingen
de mensen zingen luiduit
we willen leven en mens zijn
en in die levenspijn
geven ze alles weg
wat hun leven nog tot waarlijke
bezieling en levenslust heeft
gemaakt
als ik denk
water als wijn
inschenk, zijn
wij dan vrij
en open
of toch niet?
in een beweging
tegenover
de stilte
het geruis
van misleiding
te herleiden
naar een voorval
ooit op aarde
gevallen …
in een beweging
met volle hand
de stilte
het geruis
van zomer fruit
in een dorps
paradijs
wijzen dragen
een kaars
tot cherubijnen
verschijnen
en dan de serafijnen
genoemd in een lichte
zin
het begin
uit het einde
onze bijbel
incompleet
het is heet
reflecterend draag ik traag
een zaadbal mee omhoog en
laat haar landen in een veld
waar geen held nog durft
te zijn
biddend met handen hoog geheven
weven we onze dromen als rag
over een dauwrijk landschap dat
stap voor stap de Aarde wederom
hersteld
stil vangt zij de maanstralen
verhalen van verloren zielen
vallen op de mosbodem
onder grote cederbomen
die hun sapstromen in dromen
naar de hemel zenden
en haar wijsheid ter
aarde dragen
Iedereen hoort erbij
ongeacht ras, kleur en geslacht
het leven lacht in de zon
we dansen en onder het balkon
dromen we cirkels
met regenboogtaart
wikkelen levenslessen in
cultuur, contact en respect
foto: René vd Brandt
mensen boven regels
tegels ingekleurd als
zebrapad, dat straalt
het beste in ons bovenhaalt
Bewegen wij nog
traag bewaren wij
de geheimen
van natuurlijk leven
omgeven door
machten en krachten
niet niet meer wachten
op ons verstand
geen land is veilig
heiligheid verloren
de paar die horen
bidden
het water
de aarde
ijle lucht
een vuur
het is ether
die het centrum
van jouw zijn
verbindt
een lint
zweeft in de wind
je innerlijk kind
hervindt
de weg
omarm jezelf
heb compassie
luister
mededogen
de sleutel
De Wijsheid:
Ik hou van jou en ben het niet eens met wat je deed/doet …
het hart
klopt
in jou
ben jij trouw
aan je geboorterecht
leef jij als mens
of als Persoon
gewoon omdat
je niet beter weet
vergeet alles wat je hebt geleerd
en delf je oorsprong op
…
…
…
een hart
klopt
in mij
ik ben trouw
aan mijn geboorterecht
…
…
…
het groot machtige krachtig gevat
in nazisme, communisme
de uitersten van het midden
brengt oorlog, haat en tegendraads
opstaan tegen elkaar
waar bloed vergoten
door de zelf genoemde
groten der Aarde
uit de hemel gevallen engelen
bengelen aan zijden draden
welk pad bewandel jij
en jij en jij
opdat wij mensen
de grenzen vinden
van het geheim
dat vrede brengt
dans je met
de polen
bevecht
je het slechte
of zoek je dialoog
met het oog
op menszijn
ondanks
dankzij
alle levenspijn
de afstand
tussen hoofd en hart
groter
dan de omtrek
van de Aarde
hecht geen waarde
aan je denken
als we de wijsheid
uitschenken
voor het weten
uit
sluit de cirkel
zich nimmer
balans tussen
zwart en wit
in het gelid
of spiralerend
jonglerend
met de tijd
…
…
…
een mandje
met rood
smaakrijk
de kleur
zo passioneel
het hart
de liefde
vol vuur
inspiratie
gevat
in vuur
puur genieten
van creaties
die de naties
voorbij
vrijheid
in denken
en doen
vragen
vanuit respect
voor Al wat IS
neem jij de tijd
de weg naar vrijheid
in te vouwen
tot het hart ademt
heropent en het kind
haar licht hervindt —
Zwart en bijna wit
het zit elkaar
op de huid
loopt in en uit
elkaar en over
de rand op
een stoeprand
zo de schittersteen
kijkt wit
om zich heen
een nieuwe cyclus
zonder einde
of begin in
het dragen
van vragen
lege dagen
vol verlangen
naar eigen liefde
ze belieft
het spel
te spelen zo
het ooit
is bedoeld
in liefde
vrede
ontvankelijk
voor alles
wat waar is
dan die ananas
in een zachte soufflé
jas van deeg
met als das
een blauwe bes
onder een laagje
koel kokos ijs
de prijs waard
niets gespaard
alles afgelikt
we blikken terug
op een heerlijke avond
met aan het einde
regen als ultieme zegen
Drie soorten saté
met zijn tweeën zes
we spreken zacht
waar plantaardigheid
mee veert met de kaak
een romige smaak schept
jongleert het gerookte vlees
tussen de bewegingen
van de knakkende kaak
raakt een woeste rooksmaak
het zacht malse hart
We waren vergeten
hoe het kon zijn
op ons Oude Dorpsplein
onder de hoge bomen
die ruisen in de wind …
Voetbalvrij eten
ze waren vergeten
dat te vermelden
De helden genieten
van zondagavond rust
uit een (on)bewust
verleden …
Vijf deeghapjes voor twee
krachtig knapperig
van buiten
zacht hartig
pittig zoet
zilt zacht
van binnen …
het doet
je smaakpapillen
goed
bevrijd jij jezelf van de ketenen
van misleiding en onbegrip
als een kip zonder kop rennend
niet herkennend waar
de slachter staat
in een zacht beseffen
dat de bessen rijp zijn
een rode vrucht
zucht in de zon
kon ik maar smaken
een tong rapen
genot doen ontwaken
genieten in dat moment
van ongekend
samengaan
ik offer mij graag op
om mensen te voeden
met mijn voedselrijke
kracht
angsten voorbij
vrij van twijfel
hevelen wij het
gesprek over
Moeder Aarde
voedt fysieke
dromen waarin
liefde regeert
zomaar een gesprek
geen gebrek
aan waardevol ontmoeten
in een groeten
rond een bus op de markt
geparkeerd rond meldt
misdaad
anoniem
stiekem denk ik waarom
wanneer ook het grote
slechts het kleine naast je
wordt gezien
misschien is het risico
voor het echte ontrafelen
nog te groot
ik begroot mijn kans
en dans mee op het ritme
van gedeelde
ervaringen
een hand stroomt vol
met voedende dromen
uit het verre eindeloos
zwarte gat, waar leegte
nog inspirerend vol is
een hart stroomt vol
met spelende beelden
uit het nabije verloren
gewaande innerlijke
kind, gestorven in haat
van het duister voor
onschuldig licht dat leven
als gedicht schrijft
ik bid 
handen
op het hart
open naar
de hemel
ik bid
dromen
uit het hart
open naar
de aarde
Wat is jouw droom:?
Mens zijn, zoals wij mensen bedoeld zijn, spelend op en met de Aarde en alles wat zij geeft … verbonden met het wijze van de scheppingskracht Die ENE die alles en niets is …
Liefde en overvloed in het spel. Zo leven in vertrouwen genietend van elkaar, de schoonheid, de zuiverheid van schoon stromend water, dat schittert in de zon.
Zitten in het gras, met elkaar in de kring, verhalen delend, tussen de bloemen met een vuurtje waarop de soep gaart … daar wil ik zijn … met mensen die dromen en visioenen durven zien. Verder kijken dan de oppervlakte, diep in het zelf en in de onzichtbare wereld van stilte.
Mensen die durven praten met elkaar, durven omhelzen … zo ook met dieren en bloemen …
Dat is mijn droom!
waar zwart en wit
zon en blad
schaduwen werpen
kleuren gedempt
afgestemde
stille schoonheid
Rob de Groot
zo een klein geheim
van het vlinderkind
dat stiekem en stil
luistert naar de wind
die speelt
met blad
en licht
ergens in het midden
uit het einde
een net dat alles
verstrikt dat blik
en plastic stromen
op doet komen
geen vis te vangen
slechts producten
uit een tijd van arrogante
geldmakerij
rond een zacht
landen in mij
uit een midden
buitenom
we krommen
onze handen
om een laatste
strohalm die
groeit in brak
water welke
later dan ooit
van binnen
schijnt
na regen
en voeding
voor de aarde
landen
tropische sferen
bij het ontwaken
in mijn dag
Laat komen
beweeg traag
mijn maag keert
om en weer uit
laat stromen
beweeg lief
mijn voeten
in en weer uit
de baan vol
voelen en
meer nog die
ene wijsheid
hatsjie
hatsja
hatsjoe
kriebels
griebels
bibbers
nee geen ziekte
met koorts
hoewel het
hooikoorts heet
deze dagen weet ik weer
waarom
gedragen door zomerz
otheid
en een tijd vol vragen waar het lijden
voorbij gaat aan Saturnus’ eigenwijsheid
gedragen door vrouwen die weten
vergeten waarden en kennis verhaald
vertaald naar het dagelijks leven gegeven
en geborgen
in haar
zomaar
zonder
vergunning
of
toestemming
dakgasten
ze koeren
ze voeren
ze trippelen
ze slapen
ze poepen
ze trekken
soms aandacht
zomaar
zonder
vergunning
of
toestemming
dakgasten
De vrouw staat met haar handen
gericht naar de hemel, zo half
gevouwen voor haar volle buik
ze vraagt om liefde en voeding
gericht naar een leven hier
beneden op een stoffelijke aarde
Het kind springt op en zingt
met vol eindige zielentaal
de moeder zonder omhaal
toe
dat moment dat je niet meer weet hoe te kijken, te ademen, je keel opgezet
van de kapok pluizen die hun leven zoeken op de golven van een zomerwind
in het helen
zacht gedragen
in de wind
licht schittert
doorheen bladeren
van de zon
In het diepste
van je hart
weten dat harde
noten gekraakt
zijn
Andere meningen
lenen getuigen
buiten door
ik hoor in
de zon
in een zachte dans
spelen kleuren
over het hogere
tot in het midden
van een wezenlijke
symboliek
die ontstaat
in het spel met
kleuren van de hemel
die landen op
de aarde …
in de armen
van een zachte
zomerwind
waar wolken
geremd door Haarp
daar gezien
in vogelvlucht
zag ik je neef
zweven daar
boven landen
vol bloemen en
gemaaid gras
speel met mij
onder boom
laat de stroom
vol inspiratie
maar komen
draag mij als de zon
duistert en de maan
haar nieuw gezicht
naar buiten richt
draag mij als de zon
duistert en stormen
energie ons raken
een dichte kracht
goden lopen af en aan
we zien ze niet
het lied klinkt voort
heb je gehoord?
wegen bewegen
tegen stromen en bomen
wuiven schittering
eet je mee
dan haal ik kip
kip is niet op zondag
zo wij hem willen
dus saté …
nee, anders dan gewend
we krijgen ongekend
lekkere stokjes
smaakvol en zacht-scherp
met rijst, komkommer en saus
eet je mee, dan haal
ik babi erbij
ideaal voor een
ketonische gast
de smaak verrast
ons alle drie
ik zie
herhaling
ontstaan
spelen wij wevend
zweven langs de werelden
tussen sterrenstof
maken kinderen het hof
tekenen duizend dromen
Hoe trouw
ben jij
aan jezelf
het leven
jouw gegeven
tijdens
of eigenlijk
negen maanden
voor je geboorte?
Hoe onzeker zijn wij
gemaakt over levenskracht
alle macht
uit handen gegeven
in een overleven
als slaaf
die Farma
-godgeklaagd-
van de mens
heeft gemaakt
Daar rond 1900
toen olieresten
goudmijnen
mochten worden
in handen
van een paar
gelukkige rijken
hoe eigen wijs
mogen wij zijn
nu de pijn
azijn
in wonden drupt
het verdienmodel
geoptimaliseerd …
leert de mens
wie God speelt
en God is
Petra van Wijk
daar op een nest
vier mooie
een afwijkende
het zwart grijze zwaantje
als haantje
de laatste
ze zitten daar
veilig op afstand
bewaakt
het maakt
niet uit
het leven
waakt over het lot
tot het eindigt
in oneindigheid
buiten plaats en tijd
daar op een nest
mooie kinders
aan het water
overgelaten
aan het nest …
waar dagen slijten
in gestolen leeftijden
rooft de hellehond
geboren mensenlevens
tot in het oneindige