de overheid
heeft altijd gelijk
dus eigenlijk
was ik drie dagen man
het kan verkeren
het schrijven is overgedaan
er komt weer vrouwelijk
bij het geslacht te staan
ik geloof dat het schaap
toch nog een kop
heeft
die niet in koeken verbakken is
een echte schapenkop
geeft niet zomaar haar
waarheid op
regen en storm
waai alles dat duister
pijnlijk, tranend is
naar het midden
van het monsterlijk hart
zend het terug
regen en storm
waai alles wat liefde
zorgend, troostend is
naar het midden
van het moederlijk hart
voed ons leven
Een emmer groene zeepsop
twee harde borstels
een buitenemmer met zand
op de muur restanten van een twee
oma weet er wel raad mee
de oude middelen en kinderen
die de elementen maar al te graag
verkennen, verwennen de muur
met harde varkensharen borstels
en werkelijk het werken werkt
Een kleuter
met teveel energie
trekt aan mouwen
slaat op buiken
wil spelen en stoeien
boeien van aandacht
er wacht een moment
van rollen en dollen
tot de rem te los
en mijn grens
gesteld is
later met pepernoten
en de grabbelton
blijft het draakje
uit d(r)agen
dat leven en spelen
grenzen opzoeken
en bellen mollen
het leukste is
aan buitenspelen
we delen de straat
tot het eten op staat
de een staat op een schommel
gaat hard en hoog tot de hemel
de aarde in ervaren raakt
de peuter in het zand
het meisje op mijn schoot
hoog
hoger
hoogst
dan de peuter
ook
maar alleen
zonder moeder
met de oma
van de straat
het staat op foto
dat koppie
vol angst, vrees en trots
neem mijn handen
maak ze sterk
toegenegen
tot uw werk
we zongen het in de kerk
het werk ziet er anders uit
dan toen op ons bordje geschept
behept met eigen wijsheid
is de tijd gekomen
om onze dromen
verder ter hand te nemen
en het hart te volgen
als een kind
Lieve grote moeder
omarm mij en warm
ons mensen
aan uw kloppend hart
dank je wel
voor al je
bloed zuivere
omdansende
miskenningen
van de werkelijke
waarheid
dank je wel
voor jouw hier
zichtbare zwart
dat zich keert
tegen mensen die jou
zo zeer
nodig hebben
om een leven
als mens
onder de zon
en op de aarde
te leven
vlieg hoger dan dit
moment je mogelijk maakt
en kraak de code
in de armen
van de moeder
Venus en schorpioen
ze doen het samen
en nemen namen
mee
die zijn vergeten
overal heen
alleen in mij
met zij aan zij
het beleven
wij omgeven ons
met lichte tintelingen
laten de pijn zijn
en ook weer gaan
we staan niet
voor het ene
als we het andere
ook omarmen
spraakzaam zwijgen zij
verbergen het duister diep
in de ondergrond
engelen openen nu
een theater vol leven
door de wandeling
een verhandeling verder
dichter in weten
we vergeten nog zo vaak
dat we slechts de adem zijn
in het midden
een stapsteen
zomaar
om niet
je ziet
het is leegte
in volheid
rond het vuur
Zoveel wegen
leiden naar de top
hierboven
onderop worden
mensen geslagen
die tot persona
gemanipuleerd …
mag ik je bidden
lieve God
om dit te stoppen
wereldwijd
het is tijd
wijd mij in
het geheim dat
neerdaalt
be-adem ons
en creëer.
Een mens
aan de grens
van vermogen
we verhogen
onze lach
ademen zin
geven de straten
vol gaten een kans
tot herstel
weet je wel
hoe mooi het
ooit was
en weer zal zijn?
de kleurrijke momenten
van zon op rood geel blad
dat, maakt mij zo blij
dat ik me vrij voel
om te dansen
gerechtigheid rondom de kern
van het gezin een nieuw begin
wordt geboren
wil jij het horen
ervaren
deze niet te evenaren rechtspraak
smaakt naar bitter zilt, je wilt
er niet bij zijn
en toch is het belang
het leven
aan de randen
van een munt
staan idolen
met hun missie
gegrift
ik sta stillekens
met mijn namen
in de ziel gekrast
te kijken naar
de doldwaze
spelen
aan de randen
van een munt
uit niets geboren
is het iets nu
verstopt
er hip hopt een lach
in de onderbuik
van een jong innerkind
zij vindt de kracht
en lacht
een ontmoeting op afstand
een land en vaderland
de overhand in alle verschil
is de liefde voor elkaar
…
de nabijheid van het gezin
en andere familie die je voelt
ervaart en niet te verklaren
het moederlijke hart dat klopt
In het bewegen
door de waanzin
vol bezetenheid
en grafeen oxide
dat leven
vermorzelt
in fysiek
emotioneel
mentaal
en spiritueel
opzicht
zielen gevangen
in verlangen
naar vrijheid
verkregen door
verdiensten
opgelegd
door Luciferianen
die …
…
…
…
In het bewegen
door de waanzin
schijnt bewust zijn
door het scherm
dat langzaam breekt
men spreekt
in fluisteringen
waar het hart
de ziel
ontmoet
zielen spelen vrij
in verlangen
naar leven
verkregen door
creatie
ontvangen
door de
Adem
die gebrande gril smaak
wat bitter van de kool
zilt-zoet vleugje sesam
wat zoets van oosterse
saus
het knispert en raakt
aan een explosie van smaak
wij maken gebruik
van de tijd samen
zo genietbaar
zomaar op vrijdag
gastvrij ontvangen
bij Miriam en Ron
in het midden
op een witte stip
een gouden korrel
graan
die
wacht
buiten het veld
een zwaard en
welgeteld twee
vrouwen
die
zien
en vier mannen
die verbannen zijn
het plein overzien
misschien
de
hoop
waar het proces
van transformeren
verder gaat dan
jongleren met niets
dat uit iets
vol zuivere creatie-kracht
een macht heeft
die dienstbaar
is
Al is de leugen nog zo snel
de waarheid achterhaalt hem wel
hoe het normale voor de ene buur
abnormaliteiten voor de ander
en ondertussen
zweven sferen
draden van verdriet
frustratie en pijn
waarheden zijn
persoonlijk
gewoonlijk is hoor
en wederhoor
het hoogst haalbare
alsook enige verdraagzaamheid
als het gaat om eigenheid
de geboorte
van een ware mens
is grenzeloos
bewustzijn
dat ontwaakt (is)
als cultuur onder vuur
staat en de straat leeg
raakt, omdat geld opraakt
kraakt inspiratie in armoede
het goede moet wijken
voor het ene ware verhaal
als cultuur onder vuur
ligt en het gemiddelde boven
en onder de streep gekraakt
wordt in wetten en regels
en tegels met keramiek
vervagen en verkleuren
worden cirkels en dromen
vermorzeld in wetten en dictaturen
uren liggen we te schaken
en schakelen in wat wel kan
dan leven we overeenkomstig
de waarden van de wet
cultuur en scheppingskracht
er wacht ons een toekomst
die nog alle kanten op kan
we weten van inspiratie
laten we haar voelen en voeden
dank voor al je inzet Jessica
veel succes op je pad naar morgen
Anja
spreek mij zacht toe
uit hogere sferen
kom mij leren hoe anders
en lichter
het recht neer te halen
verhalen te hertalen
in een sprankelende
dans
vol licht
liefde
scheppingskracht
zo dat de vernietigende macht
in het niets vergaat
het vuur verbrandt
De grootste
meest veelzijdige
niet beurs genoteerde
verzekeraar
heeft een ledenraad
die voluit de grondrechten
van mensen schendt
het went niet
een ongekend
fel nietszeggende
groet van het bureau
dat onze belangen
als klanten
verzekeren wil
ik ril om de woede
doe stil het goede
zwijgen is geen optie
de woorden
bij de daden
voor vroeger of later
het ware Gerecht
zal spreken.
ach mijn lieve geliefde
omarm mij in de nachten
dat de tranen stromen
ach mijn lieve geliefde
be-aam en beadem de dagen
die wij samen doorleven
met een mutsje
en een schuilhuis
ben ik thuis
waar ik ben
Ken je de dagen
nog van ooit
voor je was
in de dikke
zware
tijd
met een mutsje
en een schuilplaats
altijd een huis
en thuis
de grootste afstand
is deze: tussen
hoofd en hart
wijsheid wordt verward
met wetenschap
vanuit duister
waar verloren weten
de prijs heeft betaald
hier rekenen wij ons rijk
met leugens en bedrog
kom toch mens en herstel
die zuivere relatie
tussen
hoofd en hart
verbonden in
een heilig huwelijk
waarbij de ziel
weer kan landen
en onze handen
weer kan leiden
waan je niet
te midden
van een zonneveld
tussen bomen
en natuur
tussen mensen
en overmoedige
mannen op racefietsen
die belegen
de belhamel
spelen en vrouwen
en kinderen
omver werpen
of doen springen
om het vege lijf
te redden
als restricties
de laagste akkoorden
nog omlaag trekken
strekken vlindervleugels
zich uit en sluiten de
ochtendzon in de ogen
om te bewaren
voor de jaren
die komen
als eerste
was hij de laatste
plaatste een
gevel tussen
de hemel en hel
vertelt sprookjes
over omgekeerde
waarheid
het is hoog tijd
om in te zien
Als ik stil schreeuw
omdat de eeuwigheid
duister lijkt
als ik in stilte de
wanhoop verwoord in
onvermogen
luister jij dan
zonder oordeel
met je hart
alleen dan
zul je horen
met je ziel
misschien
zien
wat het verstand
in denken mist
deze dikke nevel
de rookgordijnen
wrevel en boosheid
verbeten
in die ene
stille
verborgen
schreeuw
wil je naar mij luisteren
met je warme hart?
Spiegelingen in het water
rondom autisme en
wat Corona met mensen doet
goed om te horen
luisteren, uitspreken
naar mensen met
en rondom
autisme …
woorden spreken over chaos
verwarring en onduidelijkheid
sluitingstijden voorbij
maatwerk, want
iedereen is anders
en we delen
menselijk waarden
en waardigheid
heb je even tijd voor mij
om te luisteren
en mee te lopen?
draag me door het leven heen
alleen met de vleugels
van engelen als mantel
om mij heen geslagen
mijn verdriet verzachtend
waar wij wachten op
verbindingen die geschaad
door vervloekingen en verraad
voor eeuwig zijn geschaad
je staart me aan
blijft me zoeken
tast het diepste
uit het dunste
rafelrandje
zo onzeker
verlegen
wat mag ik?
in zijn eigen wereld
half hier
half daar
gevonden
een grote hond
die rondom
een jongens nek
even groot
vederlicht
rolt en omvat
mee op de fiets
de glijbaan
kom we gaan
samen de dag door
ik hoor een ziel
zie klein geluk
kind kom maar
jij mag er ook zijn
…
…
…
die geluidloze
nachtvlucht zucht in duisternis
alsof er (n)iets is
in een oogwenk
verdwijnen we in
een zacht wollen
donsveren bed
ongeletterd
alwetend
vergeten we
de zwaarte …
daar te midden van
een gouden gloed
vol stilte en overgave
aan Al Wetendheid
…
bidden wij een nieuwe
levenstijd
foto: Renate Spierdijk
in de armen
van de Aarde
bewaren wij
het geheim
in het lichte
zuchten
vluchten
angsten
de voeten raken
een warme grasgrond
monden vullen zich
met verse voeding
in het midden van het niets
een lege huls gevuld met kralen
we dralen niet en halen zacht
de woorden binnen in muziek
die ludieke danspassen
als pirouette laat cirkelen
een ruimte
buiten
waarvan we
niet wisten
dat een Q-r code
ondanks de last minute
uitnodiging
verplicht is
waar zelfs een papieren
vaccinatie bewijs
niet werkt om de droomcirkel
te mogen betreden
nog voor 25 september
voor de vrijwilligers van het theater
was alleen een smartphone app genoeg
om binnen te komen
de richtlijnen van het theater
strenger dan de wet
voorbij onze mensenrechten
Neurenberg en Helsinki
voor de opening
van ons eigen kunstfeest
gedichten liggen ten toon
in een ruimte
waar wij niet meer mogen komen
sinds vandaag
kunst en cultuur
onder de stolp
van Phizeriaanse
Billy Boom
om Klaus met Swabs
om niet meer te vergeten
culturele erfenissen
verloren in een
draak vol wratten
Zacht sluiten we een hoofdstuk
vol pijn en wilde tranen die bestaan
een hart gebroken en vertrouwen verloren
in de waarde van een relatie met
een zieke geest
die eigen onvermogen projecteert
in vervloekingen en buitensluiting
moedwillig treiteren en pesten om
je eigen gebroken leven niet te hoeven
aanvaarden
ik ga mijn weg en pluk de appels van een
boom vol heerlijkheden en geniet
van het mooie en lieve in de zon
op de stoep voor mijn huisdeur
de kleur van leven is een hart
dat klopt en zich omgeeft
met kinderlijke eenvoud
waar goed of fout vervaagt
omdat liefde het leven draagt
waar verdriet en gemis
zich mengt met vreugde …
het bestaat op een en de zelfde
munt …
Een blondje
een kontje
in strak pak
stropdas
die half los
gestreken
en geknoopt
was
een brunette
op hakken
in strakke rok
haren op stok
half opgestoken
gebroken
vertrouwen
en gebroken
schoonheid
simpele schoonheid
met ijskoud hart
wordt verward met
de warmte van een
open mooi mens
dat de grenzen zoekt
tussen schoonheid
en houden van …
speel samen met je geliefde
hef je armen op en stop met
dralen
we halen
de tijd doorheen het midden
ribben bewegen op en neer
geef me recht van spreken
waar gebreken
bekeken worden vanuit
een hoger doel
voelen en overdenken vanuit
zorgvuldig tasten
bekeken vanuit wijsheid
en wetenschap
waar water, vuur en wind
een kind helpen om hier
tot leven te komen
dromen we het mooie
wakker
in het zachte
midden van morgen
een zekerheid
die tijden en uren
voorbij
vrijheid
verpacht aan zwart
duister machtsnood
in het zachte
midden van vandaag
een zekerheid
die minuten hertelt
voorbij
waanzin
de liefde hervindt
in een enkel mensenkind
sta jij
op twee
of vier
benen
geaard
praktisch
helend
delen
wij de
zondag
ik vind het niet erg als mensen opgesloten worden
als je dat zo zegt heb je een punt
(dollar tekens en macht, leiden tot misbruik, maar alles wat de overheid zegt, moet je doen)
twee innerlijke tegenstrijdigheden
die voor iemand volledig waar zijn
de pijn van de waarheid
ontoelaatbaar en klaarheid
zal er niet komen
als het licht geblokt blijft
de een zijn dood
is de ander
zijn brood
ondertussen
blussen wij wat
branden
landen zacht in
wit woestijn zand
randen
vouwen zich om
de leegte die
verlangt
if – als
nothing – niets
night – nacht
rape – verkrachting
dead – dood
light – licht
verhalen met een D en K
misbruik en ver-waan-zinnen
gedaan uit rare overmoed
in gloedvolle bloeddorst
en adrenochrome nood
als
er iets
van waar
is
dan …
in de armen
van het leven
beleven wij
vragen
in onzekerheid
de tijd voorbij
er is een net gespannen
rond de vuurstenen
in het hart van de tent
je bent verloren geraakt
in het midden van een oorlog
die je nog niet had herkend
het went niet
dit gemanipuleer
en gejongleer
met bewustzijn
de pijn is groot
en onverdroten
zoek je weer
naar de weg waar leer
in waarheid
vrij kan vliegen
onderwijl wiegen
wij zielen
in de wind
waar samen
in gesprek
een net werpt
over oude
patronen
ze vangt en ophangt
aan de wilgen
waar samen
in gesprek
een kans schept
om oer oude
patronen
te transformeren
de les te eren
bij volle maan in maagd
draagt het samenvallen
in alle gevallen een kans
en risico
in zich(t)
Dan wandel je naar huis
drie jongens
pesten
spugen
naar een huilend
jongetje
op de stoep
een vrouw in het geel
fietst langs, stopt
“Is dit nu nodig?”
Ik wandel
steek over
doe wat eigenlijk niet mag
in Coronatijd
kniel neer bij het
huilend hijgende kind
vind de zachtheid
die ik zoek
vraag wat er is
(en zie mijzelf als kind zo zitten, gepest tot op het uiterste)
de oudere jongens
waaronder een broertje
brutaal en dreigend
met een strenge blik
maan ik tot rust
en afstand
wat er is gebeurd
voor ik langsliep
is een raadsel …
vraag wat er is
kan er geen touw aan vast knopen
zag alleen de trappen en de open
spugende monden van de drie
tegen één
haal eens rustig adem
na het verhaal en een
verbaal en fysieke grens
keert de mens
in het lijfje terug …
Ik vertrek
de oudste brutale aap
“We moeten nog 3 uur naar huis”,
succes … ga er niet in mee
ga het duel in woorden
met een lach uit de weg
draai me na de bocht
nog even om
ze lijken weer samen
te fietsen
vier jongens
op twee fietsen
Een kikker
in een schaal
die mij helemaal
alleen ondeugend
aankijkt
licht strijkt
over steen
hout en staal
elementen die
zo samen
een cirkel vormen
in de hangmat
een tegenover
lover aan de randen
van het terras
het is niet zo het was
maar pas nu het later
in vandaag is geland
is er een kans
voor deze kikker koning
kom vraag mij ten dans …
in een warme zon
met een zachte sfeer
gevormd in roze
draag bijen die
honing zoeken voor
een lange
harde
winter
in alle kracht
en heftigheid
is er een tijd
van komen en
gaan in schoonheid
die alles verstilt
ongewild de
herinneringen
aan samen
toen …
zuiver zacht het licht
dat over de herfstkleuren
en rijpe rotte appels
neer valt
tussen het valfruit
komt nog appelmoes uit
we eten het vanavond
met smaak
Hij warmt mij
en koelt
bij vertrek
de momenten
van buiten
naar binnen
alleen met het vlinder en bijenkind
dat zich diep van binnen bevind
het spel van stralen en licht over
wuivende halmen in windstille
namiddagen …
daar liggen en liegen geen monsters
slechts zachte liefde uit de aarde
gegroeid zij is hier ongemoeid
gelaten …
namiddag licht in de tuin
waar het even helemaal
in het nu verbonden was
met een verwonderd hart
zingend en tastend bewegen
de stromen van licht en kleur
als een nieuwe geur
en voedsel voor de ziel
Moeder Aarde
vang me op
als ik val
geef ons eten
drinken en
alles in
overvloed voor
de kind’ren
hier bij ons
van dichterbij
tot verder weg
het bloeit
en boeit
in verscheidenheid
Een rood blad
met papavers
wordt naast
het bed gezet
in het midden
een mandje brood
met een groot
gevarieerd
bord vol beleg
yoghurt met violen
zingt een lied
vol smaak
als koningin
op de tong
een zegen
voor het lijf
zo blijf ik fietsen
door het Drentse
land
Heide hier
van
dichtbij
geniet jij
mee
met mij
Vlieg met mij mee
geef me twee
dagen en drie nachten
met jou
Vlieg met mij op
je grote
rug deze weken vol
onrust
Grote geest is naast
jou en mij
de dagen en nachten
komen
zacht stapt ze door de jungle
huppelt over oerlijk oud mos
los van alle gedachten
leeft zij haar koninklijke kracht
en wacht
op …
in het midden
van je woning
ben jij koning
in jouw leven
Traag leggen wij
wegen voor ons uit
en spellen woorden
uit letters
tot zinnen
Traag trekken wij
lijnen door het land
en fietsen dagen
door velden
vol bloemen
speel en weef met ons
de deken van vandaag
kleurrijke speelsheid
de balans
tussen mannelijk
en vrouwelijk
in gelijkwaardigheid
is tegelijkertijd
een min
en de plus
die uitwisselen
in een spiraal
gevormde
levensdans
In een klein hoekje
van een overvloedig
groeiende en bloeiende
tuin
ligt
een stapel snoeihout
hier houden muizen
egels en pissebedden
woning
de koningin van deze
oase ben ik zelf het gewelf
vormt de poort naar
klein geluk
Hier plaatsen zich
twee heren en een dame
ze noemen dingen bij naam
samen spelen ze
het inschatten van schat je
tot het liefje
van de kok …
die in het verleden een hok
vulde op een luxe plaats
met naast ons anekdotes
uit herinneringen opgehaald
en opgetekend
offer jezelf niet op
sta het leven toe
zich te winden
en ontwinden
we vinden het recht
een gevecht op leven en dood
de gevolgen zijn vrij groot
in het verleden
ligt een overleden
herinnering
engelen zingen
springen en dansen
zien de kansen
voor mensen
grenzen voorbij
vrij in het zijn
in over morgen
ligt toekomst geschreven
stroomt daar voor ons 
in een stil moment
waar in het duister
alles los trilt
en zichtbaar wordt
de horren sluiten
kamers af voor muggen
of toch stiekem niet
je ziet het kleine
in de ogen van een nacht
die toch ook stilte bracht
fijne maandag
een vlindervrouw
gek op onzin
avontuur
en duur
betaalde
experimenten
waarin centen
geen rol spelen
slechts een
open geest
en een glimlach
het mag gezegd
goed of slecht
bestaan hier niet
ze spelen ridder
en ik doe mee
de slang wikkelt
licht en leven
we zweven in
niemandsland
aan de randen van
het mindere is meer
dan dit ene
geboortegrond
voor morgen
De vrouw die haar woorden
stil in haar hart draagt
waagt zich niet aan de
illusies en conclusies
van de heren van stand
die de rand van de afgrond
terstond verafgoden
nagerecht
dat echt
het vage vuur
dooft
je gelooft
je ogen en smaak
niet
ziet
wit ijs in bruine espresso
met een blonde kruin
de smaak is bitter zoet
texturen van vloeibaar
naar half vast
en kruim dat knispert
verrast
de smaakpapillen
ze willen veel
meer
uitgenodigd
voor een
avond
bij Miro
als vriend
en vriendin
van het concept
saté menu kado
voor de show
begint
een lint aan
mensen
en een volle
ruimte
het eten is heet
en ik vergeet
de koude
van de regen
bluswater tegen
de sambal zal
niet de oplossing
bieden
wel het nagerecht
dat het vuur blust
dit menu
mag gerust
vast op de kaart
als de waard
dit geheim
als uniek verklaart
speel mij de vlindermelodie
tot in een geniale serenade
die boven alles uit in het
hart stilvalt en resoneert
met het innerlijk verlangen
in het droomleven
is al omgeven door licht
een prachtig uitzicht
schrijf dit ene gedicht hier
als buitengewoon zwijgzaam
de dwaas is het haasje
breekt wild uit
en springt door
de hoepel
wat aan het licht komt
een gezicht dat glimlacht
vermag veel
ik deel het minste
opdat het minimale
groot wordt
wat is jouw water
hoe waait jouw wind
er zijn gevoelens
die het bedoelen tot
in het gemiddelde
van een totale zet
1606 Amsterdam en het Vaticaan
staan nauwer in contact dan ooit tevoren …
hoe stroomt jouw water
waar waait jouw wind
in een zachte bries
weven wij herinneringen
uit verder weg
tot in
dichterbij
de wind vertelt
zijn verhalen
en gedachten
hertalen
betaalde
liefde
het leven dat wij weven
vol hoop en nabijheid
een vrijheid die eeuwen
verloren ging
hangt als onbekende
belofte
voor ons
Kom je
sla jij je
arm om mij heen
als je alleen
in het niets
naar iets
zoekt?
Stappen we
samen het
onbekende
land in …
een bericht
met een gezicht
vol verborgen
boodschappen
hij lapt alles
aan zijn laars
vergeet de ouders
en zichzelf
het wezen
is verloren in
een dochter die
illusies
tekent van
harmonie
en haat leeft
zodat dit
wat altijd
in je leven was
voorgoed gewist
wordt in jou
…
een spraak bericht
met een zwart gezicht
wij richten ons alleen
op de naaste familie
verloochent zijn
andere kinderen
en zijn enige zus
uit het gezin
van herkomst
ik kan niet anders dan
dit accepteren
hiermee leren omgaan
is levens pijn
…
…
…
in geruisloze
vlucht verzucht een uilenveer
om witte winden
zacht vliegen zij hoger en hoger
verbinding zoekend met Grote Geest
er is een tijd geweest dat
de verstofte spiegels een muur vormden
langzaam verweren zij …