kom landt zacht
op die laatste bladeren
aan takken en struiken
duik in de lege holte
van één knik in een tak
zak in de aarde en baar
met haar de stilte
diep introspectieve rust
ze kust de cirkels
van al het leven
come land softly
on those last leaves
on branches and bushes
dive into the empty hollow
of a single bend in a branch
sink into the earth and give birth
with her to silence
deep introspective peace
she kisses the circles
of all life
Reflecties
egen zij
de snelheid
hart is


In diepe wateren
er dacht eens
geef me
n vraag mij
ruchten en zaden
huis
Draag je een stokpaardje
en levens

r dieren, het ging over mystieke beelden, toen schreef ik alsnog een nieuw gedicht
erschrikkingen
de zwarte spiegel

en paar rollend wielen
e ontwaakt traag
end treffen wegen en werelden