als ik vooruit loop
de muren rondom sloop
en mij afscherm
bescherm tegen aanvallen
waar vazallen van het duister
hun luister tooien
gooien we ballast af en
laten de aarde transformeren
we jongleren met vertrouwen
Reageer
het gevangen zijn
in een web van leugens
een net van intriges
het weten dat je vrij bent
je ziel eindeloos is en groter
is dan je denken kan zijn
tot je leert dat leven
zonder letters de ketters
kan verslaan door voortaan
de oorsprong te herkennen
en jouw Goddelijke vonk
in jou te zoeken en leven
dromen en inzichten
bekomen het ego
soms zeer slecht en legt
oud trauma’s soms
keihard bloot
uitvergroot is de man
verkracht in zijn roeping
eigenlijk de vrouw nog meer
een stem fluistert via
de wind en het kind
wil en kan het verstaan
de kraan naar het horen
is voor velen verloren
de mens die het kan, heeft
niet geleerd
waar het verkeerd
kan gaan
anders dan de enkeling
die het weet vanaf
de eerste aardse adem
misleiding heeft geleefd
en heel bescheiden alleen
voor zichzelf
naar deze oer-droom leeft
en in woorden en kunst
de kennis dienstbaar deelt
waar dromen en gedachten
uitwaaieren en de wereld
raken
draken hun vuur spuwen in
een zachte deken vol passie
waken
de zielen die zoeken en tasten
naar de balans, vrede en liefde …
we dansen en drijven
mee op de wolken
en wateren waar winden
onze veder-licht-heid
zoeken en vinden ..
de vrouwe die schept
bedrogen door een Slang
hang naar meer weten
dieper ervaren er waren
omstandigheden in het verleden
die nu omgebogen mogen …
de vrouw die baart
gedragen dat lief kind
hang naar meer weten
dieper ervaren er waren
verbeeldingen in het verleden
die nu aangedragen worden …
he lief mensenkind
waar bevind jij je?
neem je rugzak op en ga
besta in verbinding
en los van alles
op eigen benen
handen geheven naar
de hemel en je haren
varen naar de dromen
die voor jou gereed …
alleen met de vogels
de zon en werkzaamheden
in de vinex straat
een man die op scherp staat
overprikkelend en overladen
baden in stilte
maar niet zonder duistere
ruimten waar zon buiten
en dromen binnen …
Do no harm
Het is niet geoorloofd, andersmens eigendommen, politici en ambtenaren schade toe te brengen …
.
omgekeerd lijkt alles te mogen …
.
Kinderen uit huis om schulden
die toeslagen en misleidende
computer markeringen als ellende
in ongekende omslagen windt
.
Do no harm…
.
als je dat over een massa uitspreekt
breekt er een moment aan
dat je vooral zelf het voorbeeld
zult mogen geven
.
even nog
.
is mijn geduld
.
als gekruld gehakt
verwondering
om een kolibri-vlinder
die op lavendel
landt
als wijsheid mensen kan
en wil verbinden
verslinden de wolven
het laatste wild
gevild en verstild
Zij schouwen naar
de verschroeide aarde
die geheimen bewaart
vergaren de wijsheid
nemen de tijd en bidden
te midden van waanzin
kun je vergeven
en nieuwe tapijten
weven
kun je anderen
laten zijn in hun pijn
zonder
oordeel dat zij azijn
pissen, laat hen vissen
in water
bemoei je niet met de ander
als je niet de empathie hebt
en laat zijn
wat de pijn van de ander
werkelijk is en raakt, laat
uit-spreken
Jan je was twee lange te korte jaren
in Houten
Hier kon je aan het ondervinden …
Hoe welzijn, zorg en cultuur
een bijzonder huwelijk zijn
aangegaan
Het bestaan van welzijn
en het hogere goed van zingeving
is een subjectieve beleving
Wat wij delen is liefde voor de natuur
die zo puur en krachtig een moment van
stilte en voor de schrijver
inspiratie geeft.
Vandaag weef je verder met zorgvraagstukken
daar waar je het gelijk met geld en besturen
buiten de muren van je eigen huis
naar binnen en buiten weet te brengen …
Dank voor je inzet voor de Houtense cultuur
en heel veel geluk met je verdere werk-zaam-heden
Ria: Wethouder van Cultuur
een grote overwinning
duur en zuur betaalde
nederlaag of toch grote winst
Kinderen lopen met het badwater weg
maar weet dat het bruisend inspirerende
van cultuur, op den lange duur, de aderen
waar het bloed door stroomt, verruimt
Weet dat scheppingskracht en humor
helend en zalvend werken op de geest
hiermee geneest het veelal
onzichtbare wonden, indien zuiver
en liefdevol gedragen en gebracht
Heel veel succes Ria
Vlieg je mee
hoger en dieper
gaan we
vandaag
na de regen zon
vooruit dan maar
een paar minuten
pauze
ondertussen bloeien
duizenden bloemen
zacht wandelen wij
door de beregende
achtertuin met
bloemen die stralen
bladgroen dat groeit
bloemen zij geuren
en beuren ons op
in volle schoonheid
genietbaar-heid-tijd
kruiden fluisteren
hun geheimen in een
delen van vele
gezonde elementen
die gekend zijn
in samengaan …
zacht de wind
ontvangen
verlangen
voeden
en pijn laten
in gesprek
met de elementen
voorbij het denken
vormen wij samen
een scheppend
ballet
vlinderkinderen
landen op hun waardigheid
zeldzame zinne
deze regenbui
verwachtten appel bomen
al geruime tijd
een kruising waar wegen
samenvloeien en uiteen lopen
benepen bekopen wij
de onderliggende hypnose
we kiezen een afslag
dieper in, met de massa
of heel alleen met
een enkeling die ook
nog zelf kan, wil, moet
denken en waarnemen
wat er onder de voeten rolt
gevaren die dreigen
(n.a.v. een interview met Desmet)
Just a fingertip
my lips filled
with questions
some interesting
wispers
from the wind
in het zacht ontwaken
waken zonnestralen over
de droge bladeren van
een appelboom die hoog
boven alles uit troont
er wonen dieren in
ze dansen in het ochtendlicht
een gedicht geschreven
door vele vleugels
en spinnenragdraden
in het midden
verreizen de stralen
van een zwarte zon
op mijn balkon
een blauwe lucht
licht in vogelvlucht
in de diepte
bewegen wezens
vanuit oertijden
zij bevrijden met de hemelen
een uiterste wijsheid
buiten woorden om
Als verbinden en liefde
verstoten en bestelen wordt
is het dan liefde
of inmiddels haat?
Als je me vraagt wat me
bezighoudt en ik stuur je
een tekst
die me raakt
tot nadenken stemt
wil je niet kijken
wordt je ‘boos’
dat mag nog steeds.
Vraag me dan niet
hoe het met mij gaat
als je niet wilt weten
wat het hart raakt
wat mijn ziel zingt
Vraag me dan nooit meer
hoe het met mij gaat …
zeg me nooit meer …
dat je van me houdt
Zeg me liever niet
dat ik me moet bekeren
want zo een geloof
in dogma’s en groot gelijk
is het jouwe
niet het mijne
We hebben slechts gelijk
in het ene moment
dat we de waarheid
van toen uitspraken
of nu spreken
Van mij mag je denken en zeggen
wat jij wilt
zolang jij deelt en niet vindt
dat een ander
gelijk moet denken aan jou
Dat een ander de door God gegeven
talenten niet mag inzetten
omdat jij het niet
kunt aanzien
Niet kunt aanzien
met je Bijbel in je hand
die je zo anders leest
en begrijpt dan wij
laat ons zijn
zo wij jou laten
en laten we in liefde
en vrede leven
laten we het verschil
zorgvuldig benoemen
de vingertoppen raken
van mij naar jou
waar jij steeds
vier handen af wil hakken
met de Bijbel
in je hand
water en vuur
verbonden
met de luchtige
sprongen
van een (angst) haas
die verdwaasd
op de fietsende
heksen reageert
het haasje
loopt over
het zandpad
en rent
het land in
te bang
voor de heks
op haar fiets
sta jij nog in je eigen schoenen
na eeuwen beïnvloeding van het duister
luister je nog naar je oorsprong
weet je waarom je hier nu bent
ongekend je levenskracht, zij wacht
op een herkenningsteken
dan breken wij vrij
dansen, zingen en vieren
Hoe licht
een gezicht krijgt
in een steen
de sensatie van een zomermorgen
waar de dauw de bloemen heeft
begroet en verfrist
waar bladeren van bomen
krullen en traag regen roepen
poepen vogels op de tafel
in hun vlucht van en naar
de bessen van de krentenboom
loom gevoel met een doel voor ogen
met droge voeten de tocht door
de schaduw gaan
met de geliefde
draaiende zoekende tastende
brakende verslindende monsters
tot in het einde der aarde
bewaarden wij het lint en vindt
een elf onder het gewelf van een grot
de toegang tot de gouden sleutel
voor liefdevol creërend leven
een staande man
omarmend door
andere staande
wezens …
ademloos
rustgevend
levensbelang
lang
lang
geleden …
wisten mannen en vrouwen
hoe het onbehouwene
in zichzelf
te dempen
draag mij naar buiten
als het binnen te heet
onder de voeten wordt
als het buiten nog heter is
geef mij dan zuiver water
en een fluisterende wind
Laat mijn adem
jouw beademen
sprak de schepper
in een bedoelde
dageraad zag zij
dat hij haar
evenbeeld was
en deelde haar
liefde
onvoorwaardelijk
tot het aardrijk in oorlogen
geraakte en draken
met mensen gingen
mengen
ze brengen niets
dan degradatie en geweld
we tellen terug
keren om en zeggen
Nee!
een knipoog
uit het verleden
met een blik
op vanmiddag
en morgen
in ogenschouw genomen
dromen de libelles
en waterjuffers
met mij, tussen bunkers
waaruit zelfs vandaag
bloemen bloeien …
draai en laaf je
aan het ritme
dat de boezem
opent en genereert
het leert ons
wederom om op
te staan in
samengaan
we bestaan
in materie
en dichtheden
uit verleden
en morgen
leeft het heden
waai mij de liefde
en wijsheid in hoofd
hart en handen …
waar voeten de straat stenen raken
of stenen voeten dragen en kussen
in hun helende dans voor dieper
geweten en vergeten gedraai …
hier maait een middag, zijn ochtend
woorden voor klanken weg en laat
de mensen achter met hoog en laag
onvermogen om de diep gewortelde
aangeleerde overtuigingen in een
dankbare buiging over te laten aan
wat zich aandient en zo verdient
de middag een plezierig plagerig applaus
droom
met de dieren
plezier
in elk
moment
van de dag
en nacht
dans met mij
en zet jezelf
vrij en vlieg
door werelden
en tijden heen
culturen leren
van elkaar in
zomaar een zondag
middag in Lochem
en de uil
zit wijs
te zijn
staart krachtig
naar dat
wat daar
voor mensen
onzichtbaar
gevaar is
ik zwem
in de dag
mag
buiten spelen
en delen
tussen
culturen
vuren branden
in ons hart
als we de roep
traag volgen
draag de kracht
die in jou wacht
met trots
en passie
open je hart
voor jouw wegen
tegenover
licht
kan
duister
weinig
helder zichtbaar
de dolle dwaalwegen
tegenover een
vrijwel onzichtbaar
gras-bloemen pad
de brede weg prominent
zichtbaar aanwezig
tegenover een zacht
blote voeten veldje
waar je zelf je weg
tastend mag bepalen
omringd door dieren
en planten die je niet
meer kunt herkennen
opnieuw verbinden
vraagt moed
geloof je
het leven
beweeg je
mee en draag
je de gedaante
staande
aangaande
het dieper
weten
en ware liefde?
het traag over vliegen
wandelen over mos
in diepe wouden met
moeder Jaguar
en de zwarte Poema
doe maar en adem
de vergezichten
in en uit
beschrijf mij
de zielsdiepte
die bovendrijft
en inlijft
vanuit wetende
liefdevolle
verbinding
voorgeleefd
door het kleine
onbevangen kind
dat de weg
nog kent
en ons leert
hoe de ziel
te verbinden
tot in ogenblikken
bewandel de wegen
die tegen bewogen
dagen in
heelheid manifesteren
tot in de ziel
voeten die harten
vandaag de dag verbinden
gelijk thuiskomen
leef je me traag
overeind
uit modder baden
geladen
met misleiding
midgard wekt
bewustzijn uit pijn
van eeuwen
beweeg jij mij
vrij tot in de toppen
van mijn levensbergen
verbergen wij de
kracht nog
ik vecht tegen vocht
vol gif en kwaad
laat het gaan
en beweeg met jou in mij
en mij in jou
trouw aan het tapijt
geweven doorheen levens
de morgen roept
snoept elementen
van lichte liefde
de ontbijttafel verstopt
in een koele kast en
een aanrechtkasje
de dag breekt aan
we staan gereed
het is soms heet
onder de voeten
op een klein groen grasveld
wandelen drie wezens en
een blauw-zwarte bal
een wandelende sinaasappel
trotseerde de juni kou
jongleerde met de voetbal
het zal je straat maar zijn
honing en azijn bij wegwaaiende
ballen en vazallen met
een klaterende lach
vol spelende oranjes
op het groen gemaaide veld
geef me een uurtje
om een vuurtje te maken
met water te overgieten
we genieten de dag
en mogen samen leven
de overgebleven resten
transforemeren naar
een hoger doel
waar heeft een mens
het recht vandaan
om ongevraagd een ander
familielid
zonder vraag te corrigeren
een broeder van mening
dat hij dat recht heeft
veegt het Bijbels perspectief
van tafel als het
om het eigen ego gaat
zijn overtuigingen als enige
algehele waarheid op tafel
te leggen en als de familie
niet luistert, wordt hen
gezegd hem met rust te laten
en zich te bekeren
daar het nee van de rest
zijn gezondheid schaadt
waar die overtuigingen
zijn gestoeld op aannames
uit hersenletsel en vreemde
bijbeluitleg
heeft een mens nog immer niet
het recht ongevraagd de ander
te corrigeren en te veroordelen
gelijk de oppergod
pstaan
brood bakken
kruiden plukken
Avondeten
stoofschotel
kop Koffie
dankbaarheid
is tijdloos
en helend
Foto: Kobalt Fotografie
zo broos
en krachtig
die vorm
jouw kleur
dag dagelijks
vangen zij nu
de zon
je kunt de dageraad
kussen
je mag de avond
omarmen
jij broos
zo krachtig
vurig rood
zo groots in t klein
…
adem in gehouden
vouwen wij schoonheid
om onze zielensfeer
sta
ga
voel
doe
adem
leef-tocht
leef-tijd
doe
voel
ga
sta
transformerend en jonglerend
met dduizen ballen van bedrog
die illusie vol dromen
en nachtmerries
een conclusie
kan nog niet getrokken
door de humanoïde mens
die de grens nog niet heeft herkend
Waar wilde wispelturigheid
ongedurigheid en minderheid
de tijd neemt tot vernietiging
beging de Engel des doods grote
fouten en wordt berecht
elders
ver van hier
en dicht in ons
die weten
Laat de storm maar zijn
de pijn transformeren
we leren dag in
dag uit
Het net sluit
en opent zich
naar gelang
wij ons bewegen
en tegen stromen
of met stromen
mee bewegen
waar zijn jullie
lieve zielsverwanten
opa
mamma
en jij dan papa
en broertjes
de hemel lacht
met Hemelvaart
daglicht
omlaag
het bijna dood
uitvergroot
in kleinnoden
boden uit gisteren
die dagen kleuren
in diep verlangen
en een danspas
in vol-ledig-leven
zacht adem ik de dag aan
open licht tintelend ogen
die raken aan een zonnestraal
helemaal voor mij alleen
en de vogels in een Vinextuin
schuin omhoog zoek ik de ruimte
ondervindt de schoonheid en spreek
de planten die kwijnen teder aan
in een veld van dieper raken
niet alleen
we kunnen
er niet om heen
waar mensen
voor God spelen
delen wij in hun
zieke spel
tegen wil en dank
blank gezet
L. Roche
kijk anders
dieper
van afstand
dichtbij
dan zie je vrij wel zeker
een prachtige wereld
schoon
bewoon
je leven
bezield
beweeg je in de storm
de vandaag de straten vult
omhul je met de stralen
van je eigen hart-e-zon
lieve god
geef mij
de wijsheid
om liefdevol
te transformeren
en jongeleren
met woorden
die bezieling
uitstralen
vormen draaien
geven ons hoop
we gaan op de loop
voor de woeste
wilde winden
en zij voor ons
we staan hier
dansen
draaien
maaien
de korrels
hoop voor
onze voeten
weg en zaaien
de bloemen
en vormen
voor morgen
we zingen
springen
bewegen
op ritmes
en klanken
zingen
Houtense duiven
van ronde
daken
we staan hier
genieten
gieten
inspiratie
over het plein
zijn zomerzot
blij
en dansen
draaien
schilderen
zwaaien
wij doen
wat ons leven
zin geeft
daar waar het helen
wil beschermen
zich wil ontfermen
over het mindere
in het grote niets …
Mantelzorg event
een vooralsnog onbekend
gegeven, overladen
met vooruitglijdend afscheid
een tijd van komen en gaan
van bestuurders en hulpverleners
voor gezinnen vol zorg niet:
het leven blijft bestaan
en voortgaan in zorgen
in grote en kleine zaken
je zult maar chronisch dagelijks
full-time moeten zorgen voor een geliefde
waarbij het soms te veel is
je vraag om hulp nergens in past
je behoefte niet in het plaatje van
het zoveelste protocol te voegen is
dit kan gaan over het bestaan
van vrager en ontvanger of over beide
en het systeem legt een claim …
als vele vrouwen
en duizend mannen
de aarde heel kussen
branden blussen die
eeuwenlang woekeren
in het overal en nergens
geïnstalleerde vergeten
dat dominant
de randen van
echt leven dood
dromen de kinderen
van een ongehinderd
leven in ontplooiing
vol bezielde inspiratie
Zonen zijn mijn
eigendom
geboren
uit mijn lijf.
Blijf bij mij
bespaar ons
schoonouwelui.
Jij bent van mij
vrij zul je zijn
bij sterven.
Zwijg als ik
je weggeef, uitleen
en weer op-eis.
Zwijg bij pijn
slik je tranen in
doe wat ik je zeg
en leg jezelf af
voorbij mijn graf
zal ik je besturen.
Desnoods huren wij
de zeven generaties
voor en na mij in …
Dit is het gewin voor
mijn minderwaardig
gevoel van eigenwaarde.
Jij evenaarde het recht
dat slechts jij het mijne
bent bij geboorte …
Hou je van ons
als we het niet zien
niet meer weten
hou je van ons
als we ongelovig
wegkijken van wat
ooit waar was …
(gebed)
laat me leven
en omgeef mij
met stralende
zielen
knielen wij voor
een kleine rups
die nog vrij loopt
op Aarde
tot cocon
en vlindertijd
waar wij zweven en uit gedachten
levens weven, boven alle fysieke nonsens
consequent de liefde zoeken met
hoofd, hart en handen
daar zweven wij en weven levens
helen bedachtzaam alle namen uit weleer
en overmorgen, opdat zorgen
over, voor gaat schrijven …
dan stap je de tuin in, om spinazie, sla en kruiden te oogsten
en zie je kleine druppels broodnodige regen …
het mag meer, zacht, teder raken de druppels de plaatsen waar ze vallen…
… zo zoet wil ik het zien en ervaren …
op zachte grond
regendruppels
op lentebloemen
noemen wij leven
gegeven
om niet
regen druppelt
verdampt dan weer
en jongleert
met haarp signalen
we herhalen
atlantis
en verder
in de armen
van een iris
wandelt de blik
van het oog
naar dat ene
centrum
vol scheppingskracht
het is niet dat iets gekmakend is
of rakend in het midden van een hart
dat verward is en zoekt naar waarheid
in het hoofd de wijsheid vergeten
graankorrels bewaard in het diepste
van het bestaan, staan op springen
Het is de laagste tijd
om in het bovenste gelid
dit recht te doen herleven
dat allodiale
en de natuurwetten
door de Schepper gegeven
waaruit alles is geweven
duisternis mag wijken
we kijken hier als
meiregen
naar uit …
dat stille
de stilte
wil spreken
in ons hart
Laat het maar los
lieve grijze wolken
de planten smachten
naar water
Kom
en aan de weergoden
die verboden uitschrijven
om hun zin te krijgen
zeggen wij
Stop
rijp en groen
we doen het
vandaag niet
voor meer
of minder
waar het kleine
dagelijkse komt
sommen we dromen
en harten vol liefde
op
en
delen uit …
omdat dromen
voor een betere
toekomst
altijd is
zal zijn
disinformatie
sensatie
confrontatie
illustratie
bewegingen
rondom de bron
liefde en wijsheid
door tijden heen
hoe neutraal
het allemaal lijkt
kijk uit en naar binnen
zo bezinnen wij ons op
de logica van iets
dat uit niets blijkt
zacht de lente
hard de zon
daar begon zichtbaar
een ingrijpen dat niet
naar natuurlijke wetten
– Natural law –
is
zacht de harten
van zij die
weet, recalcitrant heet
een doorvragen en licht
voelen naar dieper weten
– Natural law –
is
Droom je banden los
het net haalt de vis in
begin uit het midden
tot in je hart
We schrijven 2008 – 2009
Gerard en ik komen elkaar
regelmatig tegen in kerkelijk
verband en naderhand ook
in de zogeheten raadszaal
hij als CDA-politicus
wij als sociaal maatschappelijk
voorvechters
echter, als het gaat
om menselijke waarden
vanuit geheel andere dossiers
blijkt op een terras
in raadsgesprekken over politiek
hoe uniek
-zo weet ik achteraf-
Gerard in eerlijkheid, integriteit
en gevoel voor rechtvaardigheid
beweegt.
We schrijven 2010
In een zaaltje bij de Engel
Groenlinks en ITH uitgesloten
van college overleg
achterkamertjespolitiek en muziek
van gekonkel, kronkelt dramtisch
door de Engelenzaal.
De drama queen gaat helemaal los
iets in mij wordt daar ballorig
schiet -ongepast- hard in de lach
Gerard aan de andere kant
van de zaal
pakt het op
grinnikt mee
wij twee
ontkrachten hiermee
even het toneelspel.
We schrijven verkiezingen 2014 en 2018
Vooroordelen van collega raadsleden
burgemeester en wethouders
blijven de grootste winnaar uitsluiten
van binnen en buiten vele tranen
als Gerard dan toch tussentijds vertrekt
Het nekt zijn partij [ITH] niet
zijn zoon ziet en vervolgt
Nu verbolgen ziet de orde
hoe hun wandorde, dan toch
wordt ontkracht.
Boven lacht Gerard en knipoogt vast
hij verrast Houten met gepaste trots.
Eén intentie
begrenst niets
anders dan
het leven
ons gegeven
op aarde
wat je dromen ook zijn
wat je pijn ook is
vergis je niet in de kracht
van een intentie langs
de randen van de nacht
Koffie op de bank
thee op de rode stoel
rosé op de witte bank
zoveel rode wangen
van kinderen die
moe rondhangen
tot ze mogen graven
knippen en zaaien
we maaien gras voor
de voet van bomen weg
leggen een bloementuintje
in vrijheid aan …
laat je talenten
stralend de dag
vullen en verhaal
het verleden
in ons heden
tot morgen gedragen
zorg voor jezelf
en het eigene in jou
daarmee ook de ander
dat loeder daar
die grote leugen
we nemen teugen
melk, eten bonen
roepen de kittens
roemen de Heer
nemen in gebeden
keer op keer
de dag op
stoppen kan niet
draag mij
door het leven
omgeef mij
met warmte
zij draagt mij
vraagt te staan
we gaan
er voor
zo de vrede
zo het leven
omgeven
met lichte
lente paarsen
waar lila
een ruimte
deze vinex tuin
over en weer
vervult
de norm
stormt door
de nevel
een zon
verwarmt
de aarde
traag stappen voeten over een heideveld
heet de zon die ver boven ons uitreikt
hier blijkt het leven onder te gaan in
het gemekker van de Elspeterschaapskudde
we scherpen de verbinding en verbond
aan …
die zaterdag
vroeg in de ochtend
bij het wekken van de dag
ziet zij dit leven
voor een moment
centraal gedragen
zonder vragen
vrij en open tegemoet
Het mag weer
koningsdag
en ik zag
mensen in de zon
genieten op kleedjes
bij kraampjes
krioelen door elkaar
het is eigen raar
dat gewoon menselijk gedrag
er jaren uit lag en soms elders
nog verboden is
het mag weer
koningsdag
lach nog na
die sfeer …
de wegen doorheen het leven
vegen de drama’s weg
en de zon, begint
zijn zomer …
voorouderlijnen
pijnen van weleer
keer op keer
voldaan
staan gereed
om in het hete vuur
voor lange duur
te transformeren
wie zijn leven loochent
niet leert, doch inkeert
in de grote angst
en ontkenning der liefde
klieft harde lessen
in het levensboek
Naar aanleiding van een gesproken lezing uit het boek van Enoch
migraine en later parkinson
verbittering en vastzetting
van onderdrukking uit generaties
vrouwen die niet mochten leren
slechts moesten luisteren
naar mannen en zorgen
tegen wil en dank
het slachtofferschap
in het supermarktschap
uitverkocht en opgegaan
van moeder tot dochter
en soms ook een zoon